Sunday, November 06, 2011

ένοχος





Για σένα που μου γκρινιάζεις τον τελευταίο καιρό και αποφεύγεις τις ταινίες με θέματα βαριά και δύσκολα,  έχω να πω πως εκεί βρίσκεται όλη η ουσία..
οι ταινίες που έχουν κάτι να σου πουν,  είναι συνήθως αυτές που σου δίνουν μια γερή γροθιά στο στομάχι..

να σαν τη χθεσινή  στο φεστιβάλ,  του Βενσάν Γκαρένκ που παρακολουθήσαμε απνευστί,  μια ταινία Γαλλική που αναφερόταν στην αληθινή ιστορία ενός δικαστικού επιμελητή,  οικογενειάρχη ο οποίος χάνει από την μια στιγμή στην άλλη τα πάντα γιατί κατηγορείται μαζί με τη σύζυγο του για παιδεραστία..

δεν υπάρχουν αποδείξεις,  δεν υπάρχει ενοχή..  παρά μόνο τυχαία γεγονότα και ένα δικαστήριο ανίκανο να δει πέρα από την επιφάνεια..

την ζήσαμε τόσο έντονα αυτή την ταινία ενενήντα ολόκληρα λεπτά  χωρίς διάλειμμα,  και ο χρόνος που μεσολάβησε από την έξοδο μας από την αίθουσα,  τα βήματα στο στενό διάδρομο,  τη ψήφο μας (ως εξαιρετική)  στην ειδική κάλπη μέχρι την τελική έξοδο  στoν εξωτερικό χώρο του λιμανιού δε βοήθησε να αδειάσουμε έστω από κάποια συναισθήματα που νομίζω θα κουβαλάμε μαζί μας για καιρό..

6 comments:

  1. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΦΗΣΩ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟ.

    ReplyDelete
  2. @ σκρουτζακο

    πολυ σ ευχαριστω για την οποια βοηθεια.. δε συνεβη σε μενα αυτο αλλα σε μια φιλη μου..

    καλη εβδομαδα

    ReplyDelete
  3. Όσοι αποφεύγουν τα βαριά, αυτά που περιέχουν ουσία είναι αυτοί που λέγονται φυγόπονοι. Αυτοί που φταίνε και τους βάζεις κάτω για να ακούσουν για ποιο λόγο φταίνε και φεύγουν στη μέση της κουβέντας νευριασμένοι.
    Νομίζω πως είναι άσχετο με αυτά που γράφεις και με την ταινία, αλλά μου έδωσες την ευκαιρία να πω "τον πόνο μου" απ' την αρχή του ποστ σου! :P

    ReplyDelete
  4. Μερικές φορές μας βαραίνει τόσο πολύ η καθημερινότητα, που δεν αντέχουμε κάτι "βαρύ", θέλουμε κάτι να μας ξαλαφρώσει... Εγώ ας πούμε, μ' αρέσει το βράδυ να διαβάζω, λογοτεχνία, φιλοσοφία, μιθυστορήματα... Ε, τελευταία διαβάζω Μίκυ Μάους, Λούκυ Λουκ κτλ κτλ κτλ... απλά δεν αντέχω κάτι περισσότερο...

    Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που απλά... δεν το σηκώνουν το βαρύ... επιλογές...

    ReplyDelete
  5. @ αυτη που ηταν καποτε

    ως προς αυτο που νομιζω οτι εννοεις, φευγουν απο μια ειλικρινη κουβεντα αυτοι που εχουν λερωμενη τη φωλια τους..

    αυτους τους προσεχουμε πολυ ή τους αποφευγουμε ;)

    ReplyDelete
  6. @ sofi-k

    ετσι οπως το λες, και καλα κανεις, αλλωστε το διαβασμα ειναι προσωπικη υποθεση..

    αλλα οταν εχεις μαθει να διαλεγεις μια ταινια με παρεα, κι αυτη η παρεα αλλαζει γουστα με το περασμα του χρονου.. χχμμμ ειναι καπως ;)

    και αποδεικνυεται πολλες φορες οτι το ''βαρυ'' ειναι κ πολυ σχετικο..

    δλδ χανεις βαζοντας βιαστικες ταμπελες, ενω στην πραξη αποδεικνυεται οτι ολα πλεον ειναι ευπεπτα

    εχουμε ξεπερασει την εποχη του '80 οπου υπηρχαν πραγματικα δυσκολονοητες για το ευρυ κοινο ταινιες :):)

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...