Saturday, January 19, 2013

αληθινή γειτονιά




Σκεφτήκαμε ότι το ελάχιστο ''κλικ''  αριστερά ή δεξιά κάνει τη διαφορά κι έτσι αυτή τη φορά με πήγε σ΄ένα καφέ,  λίγο πιο ψηλά,  στα φοιτητικά στέκια της πόλης.
Καθίσαμε σ΄ένα από τα μαρμάρινα τραπέζια,  πλάι στο παράθυρο,  απέναντι το σπίτι του Κεμάλ και ηρεμία,  μέσα δυό τρία άτομα.
Άρχισα να του μιλάω,  σπάνια ξεκίναγε από μόνος του την κουβέντα,  με κοιτούσε μεσ΄το στόμα όπως πάντα κι έγνεφε.. '' ναι.  όχι..  ά έτσι''..
Σε κάποια στιγμή,  είπε ''λάθος σου'',  κι άρχισα να Με υπερασπίζομαι με όλο εκείνο το πείσμα και την παρόρμηση που με διέκρινε από παιδί!
Απέναντι μου ένας άνδρας με κοίταζε,  πρωτύτερα έπαιζε ένα παιχνίδι,  μάλλον επιτραπέζιο μ΄ένα μικρό αγόρι.
Σκέφτηκα:  ''πως να με βλέπει άραγε;  μια γυναίκα άγνωστη,  εύκολη προς ανάλυση εκφράσεων και κινήσεων;''

-

Ανηφορήσαμε τον πλάγιο δρόμο προς την πάνω πόλη..
Αρχίσαμε τα ίδια..  τώρα μιλούσε αυτός!
Εδώ ο άγιος Νικόλας,  εδώ ο παλιός φούρνος,  εδώ έμενε η κυρά Ευτυχία,  σ΄αυτό το σκαλί καθόταν ο κυρ Παντελής.
Κάθε φορά που ανέβαινα εκεί ψηλά ανατρίχιαζα..
Δεν ήταν τόσο αυτά που έβλεπα μα αυτά που φανταζόμουν εξ αιτίας αυτών που μου έλεγε..
Τα πιο πολλά σπίτια σχεδόν ερείπια,  τα άλλα απαλλοτριωμένα και στη θέση τους κτισμένα καινούργια διώροφα και τριώροφα..  οι δρόμοι ανηφορικοί,  νεοπετρόκτιστοι,  αριστερά δεξιά παρκαρισμένα αυτοκίνητα κι εγώ έβλεπα πεζούλες και χώμα,  παιδιά να τα πλένουν οι μανάδες τους στις βρύσες,  γυναίκες με σκούρα ρούχα να λιάζονται στις αυλές και ταψιά με σαββατιάτικα λαδερά να πηγαινοέρχονται στο φούρνο.

-

Βρήκε ένα παλιό γείτονα..
Κάθε φορά κάποιος θα βρισκόταν,  γυναίκα ή άντρας,  νεότερος ή ηλικιωμένος για να ανταλλάξουν εικόνες από τα παλιά..
Αθώος κόσμος..  γεννημένος και μεγαλωμένος σ΄αυτό που κάποιος πολύ σωστά θα ονόμαζε,  γνήσια,  αληθινή γειτονιά!

3 comments:

  1. Τι μου θύμισες τώρα...
    Μεγάλωσα στην Καβάλα, σε μια "γειτονιά" με νεοκλασικά σπίτια, αυλές και χωματόδρομο...
    Παρόλο που το σπίτι που έζησα είναι το μοναδικό που ευτυχώς έμεινε στην περιοχή, όσες φορές κι αν πάω δυσκολεύομαι πολύ να αναγνωρίσω τη "γειτονιά" μου...
    Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ!!!

    ReplyDelete
  2. μαριελα, οσο ξερω απο Καβαλα ειναι υπεροχα γραφικα κομματια, πανω πολη+καστρο, λιμανι και καλο φαγητο.. τη λατρευω και να την περπαταω και να την φωτογραφιζω..
    νομιζω οτι εχει αρκετα κοινα με τη θεσσαλονικη αν και πιο μικρη, και πιο ανατολιτικη

    φανταζομαι ''γειτονιες'' ομορφες οπως τις περιγραφεις!

    την πεθυμησα τωρα!

    :)

    ReplyDelete
  3. Εγω μεγαλωσα σε πολυκατοικια. Μα, τους τελευταιους μηνες ετυχε να πηγαινω συχνα στην παλια μου γειτονια για δουλειες και συνειδητοποιησα ποσο μου ειχε ληψει το αρωμα της. Συνειδητοποιησα και την προσωπικη μου ματια πανω σε ολα. Δεν θα μπορουσα να εκφερω μια αντικειμενικη αποψη για εκεινη τη γειτονια. Αν και χαθηκαν οι πρασιες και οι αλανες που παιζαμε, εξακολουθει να μου αρεσει πολυ η Χαριλαου :)

    καλημερα :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...