Δεν ξέρω πως ή από ποιόν καθορίζεται ο κάθε κρίκος της αλυσίδας που μας οδηγεί σε ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα, το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι εμείς οι άνθρωποι πολύ εύκολα ξεχνάμε τα αγκαθάκια, και τον τρόπο που τα αντιμετωπίσαμε, και όσα ορκιστήκαμε ότι δεν θα ξανακάνουμε. Μπορεί να διαλέγουμε παράπλευρες οδούς, μπορεί να δίνουμε πίστωση χρόνου, αλλά στην ίδια λεωφόρο πάντα καταλήγουμε..
και μπορούμε πάντα να ζητάμε συγνώμη...
ReplyDeleteΑν ειμαστε απο αυτους που μας ενδιαφερει η γνωμη των αλλων Ναι!
ReplyDelete:)
Δεν μας συμφέρει να θυμόμαστε...
ReplyDeleteΜήπως όμως είναι στο χέρι μας να σπάσουμε την αλυσίδα που μας κρατά αιχμάλωτους;
Σήμερα αισθάνθηκα την άνοιξη!
Καλό μας βράδυ!
Ίσως τελικά αυτά τα αγκαθάκια να’ναι τόσο έγευστα, τόσο ποθητά που ακόμα και ο πόνος που προκαλούν να μην υπολογίζεται, μπροστά στην, λιγοστή ενδεχομένως αλλά δυνατή, αίσθηση που αφήνουν.
ReplyDeleteΗ επανάληψη αυτή τη γεύση αφήνει...
@ αιναφετς
ReplyDeleteκαμμια φορα, δεν εξαρταται απο εμας :)
την ενιωσα κι εγω δυνατοτερα απο την προηγουμενη εβδομαδα οπου το συναισθημα ηταν πιο συμβολικο :)
μα ολη μερα λουζομασταν σ ενα ηλιο σχεδον καλοκαιρινο.. τι αλλο να ειναι Άνοιξη;
καλο βραδυ μαγισσουλα :)
@ ναυαγε
ReplyDeleteετσι ειναι οπως τα λες, μονο που εδω, σημερα, δεν εννοω απο αυτα τα ''νοστιμα'' αγκαθακια που λιγο πολυ απο εμας εξαρτωνται, αλλα τα αλλα.. που ειναι και λιγακι πιο δυσκολα και που πρεπει να τα προσεχουμε λιγο περισσοτερο..
αυτα ειναι μονο πονος, καθαρος, ατοφιος σα χρυσαφι.. ευτυχως περαστικος :)
καλο βραδυ!
Για μενα θα πω. Δυστυχώς γιατι κανω πάντοτε τα ίδια λάθη. Πάντοτε. Δύσκολα ξεχνώ . Αλλα συγχωρώ μαλλον εύκολα.
ReplyDeleteΣε φιλώ.
Φιλτάτη καλημέρα! μόλις κέρδισες ένα βραβειάκι! :-) πέρνα από το blog μου αν θες να συμμετάσχεις κι εσύ!!!
ReplyDelete