Σε μια άλλη, ιδανική ζωή, θα έβγαινα πρωί πρωί στον κήπο, θα μάζευα λεμόνια, θα έφτιαχνα γλυκό, μαρμελάδα, τάρτα, ρόφημα ενώ συγχρόνως θα έκανα τα πατώματα, τα τζάμια και τους πάγκους του σπιτιού να αστράφτουν, θα μαγείρευα κάτι πιο δύσκολο από μακαρονάδα, θα σε περίμενα με χαμόγελο, θα μου έλεγες ένα ανέκδοτο που άκουσες στη δουλειά, θα έβγαινα για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής, θα συναντούσα μια φίλη μου, ενώ θα είχα ετοιμάσει όλα τα σχετικά με τη δουλειά μου, θα μιλούσα με τη μητέρα μου, θα πήγαινα μια βόλτα με τα παιδιά μου, θα έμενα μια δυό ώρες με τον εαυτό μου, θα έβλεπα μια ταινία-μπορεί και δύο, θα διάβαζα ένα βιβλίο, θα έβγαινα για τρέξιμο, θα πήγαινα να δω τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμμα, θα απαντούσα ευγενικά σε όλα τα mail μου, θα έτρωγα λίγο, θα έβγαζα φωτογραφίες στο δάσος, θα χαμογελούσα ενώ κανένα άγχος και κανένας φόβος, ούτε ταλαιπώρια θα μπορούσε να σημαδέψει το πρόσωπο μου..
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, April 12, 2013
ακόμη μια Παρασκευή
Σε μια άλλη, ιδανική ζωή, θα έβγαινα πρωί πρωί στον κήπο, θα μάζευα λεμόνια, θα έφτιαχνα γλυκό, μαρμελάδα, τάρτα, ρόφημα ενώ συγχρόνως θα έκανα τα πατώματα, τα τζάμια και τους πάγκους του σπιτιού να αστράφτουν, θα μαγείρευα κάτι πιο δύσκολο από μακαρονάδα, θα σε περίμενα με χαμόγελο, θα μου έλεγες ένα ανέκδοτο που άκουσες στη δουλειά, θα έβγαινα για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής, θα συναντούσα μια φίλη μου, ενώ θα είχα ετοιμάσει όλα τα σχετικά με τη δουλειά μου, θα μιλούσα με τη μητέρα μου, θα πήγαινα μια βόλτα με τα παιδιά μου, θα έμενα μια δυό ώρες με τον εαυτό μου, θα έβλεπα μια ταινία-μπορεί και δύο, θα διάβαζα ένα βιβλίο, θα έβγαινα για τρέξιμο, θα πήγαινα να δω τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμμα, θα απαντούσα ευγενικά σε όλα τα mail μου, θα έτρωγα λίγο, θα έβγαζα φωτογραφίες στο δάσος, θα χαμογελούσα ενώ κανένα άγχος και κανένας φόβος, ούτε ταλαιπώρια θα μπορούσε να σημαδέψει το πρόσωπο μου..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμονή
Την ζωή την ακολουθούμε, δεν μας ακολουθεί! Πιστεύω όμως βαθιά, πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας, θα πραγματοποιηθεί....
Νομίζω ότι αυτό είναι το όνειρο στο οποίο εγκλωβιστήκαμε! Μου θύμισε το αμερικάνικο όνειρο!
ReplyDeleteΚι αν όλα αυτά δεν γίνουν;
Μένουμε με το ανικανοποίητο;Υπέροχη δημοσίευση!
Σε φιλώ!
Καλό Σαββατοκύριακο!
καλησπερα airis
ReplyDeleteθα μπορουσα να προσθεσω κι αλλα, οπως το να εκτελω αψογα τα συζυγικα μου καθηκοντα..
απαντω καταφατικα στην ερωτηση σου..
καλο σ/k επισης :)