Monday, May 26, 2014

τέλος





Από την Ολύμπου έως την Κωσταντινουπόλεως κι όσο να γίνει ένα τσάι - φλαμούρι / λουίζα - να λυθεί ένα στομάχι που έχει γίνει κόμπος,  την έχω ακυρώσει.  Ότι ήταν να πάρω το πήρα και νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό.
Φεύγω,  κτυπάω άλλη πόρτα,  κάνω άλλη προσέγγιση.
Δεν αποκλείω την περίπτωση της επιστροφής.

1 comment:

  1. Πώς καταφέρνουμε κάποια στιγμή να στριμωχτούμε έτσι είναι μια τεράστια απορία και μη μου πεις πως "άλλος" στρίμωξε το κεφάλι της γάτας...
    Όταν επιστρέψεις εύχομαι να έχει ελευθερωθεί και η γάτα!
    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...