Monday, July 21, 2014

π ρ έ π ε ι





Και να τώρα εγώ..  πρέπει να στενέψω την ψυχή μου κι άλλο..  κι άλλο..  καμμιά χαραμάδα να μη σ΄αφήνει να χωράς πια..

5 comments:

  1. Ουφ, αυτα τα καρικωματα πονανε μωρε Στελλα και οταν εχει υγρασια να ξερεις θα νιωθεις παντα τραβηγματα. Σαν αρθροιτικα ενα πραμα. Το ξερεις. Αν το ξερω εγω, εσυ το ξερεις πιοτερο :)

    xxxxxxx

    ReplyDelete
  2. Γιατί ΄Το ξέρω ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις.Είμαι μια ξένη.Αλλά σφίγγει η καρδιά μου με τέτοιες δηλώσεις.

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  4. Μια αγκαλια για να σε κανει να νιωσεις καλυτερα
    και ισως ολα καποια στιγμη γινουν πιο καλα και παψει να πονα τοσο
    σε φιλω γλυκα
    καλημερα

    ReplyDelete
  5. Όσο η καρδιά παραμένει ανοιχτή, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί... γιατί μόνο η σκέψη ξέρει και χαλά...
    "Τα πάντα ρει"...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...