Friday, December 19, 2014

να πετάς





Σε φαντάζομαι να πετάς.  Όχι γυμνός,  ούτε σαν άγγελος και τέτοια χαζά.  Έτσι απλά διασχίζεις την ατμόσφαιρα και βρίσκεσαι οποιαδήποτε στιγμή όπου και όπως θέλεις.  Ήρεμος.  Με έκφραση παιδική.  Κάποια μέρα,  θα έρθω και θα σου πατήσω με το δείκτη του χεριού μου τη μύτη,  και θα μου πεις πως αυτό σου το κάνει κι η μαμά σου.  Να ξες,  πως τότε θα ξαναρχίσουν όλα,  το πιστεύω πολύ αυτό.
Εδώ,  είμαι σίγουρη πως ήδη το ξέρεις,  περιμένουμε τα χριστούγεννα.  Δίνουμε στο χρόνο τη διάσταση που θέλουμε και παίζουμε μαζί του.  Κάνουμε δώρα και προσπαθούμε να συνενοηθούμε μεταξύ μας όμως που διάβαζα,  πως αυτό είναι αδύνατο.  Στροβιλιζόμαστε λέει σαν σβούρες γύρω από τον εαυτό μας.  Ο εγωισμός λέει είναι ένας τρόπος να υπογραμίζεις μια ύπαρξη,  είναι σα να λές είμαι εδώ,  υπάρχω,  με ένα χι τρόπο.  Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.  Όποιον και χρησιμοποιήσουμε πέφτουμε έξω..  για αυτό είσαι καλά εκεί στο στρώμα και το πάπλωμα του αέρα σου.  Χωρίς βαρύτητα.  Χωρίς χρόνο,  χωρίς εγωισμό,  χωρίς να θέλεις να δηλώσεις ντε και καλά παρουσία γιατί η απουσία σε σκοτώνει.
Εδώ είμαστε πια όλοι όλο και πιό περίεργοι.  Αλλάζουμε,  αλλάζουν τα πάντα γύρω μας..  Η καθημερινότητα σήμερα διαφέρει κατά πολύ από την καθημερινότητα που ίσως εσύ θυμάσαι.  Ξέρεις τελευταία βλέπω κάτι τελειωμένους να ουρλιάζουν στο τηλέφωνο.  Κρύβονται μέσα σε γκρίζες κουκούλες,  ή κάθονται σε παγκάκια και προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι αυτοί,  και ότι δεν είναι εξαρτημένοι,  και ούτε περιθωριακοί και βρίζουν,  βρίζουν και τους φοβάται ο κόσμος περνάει από δίπλα τους γρήγορα,  για να μην κολήσει εξάρτηση και βρώμα και οργή κι αυτοί σβήνουν απότομα τη φωνή τους και καθηλώνονται στο δικό τους κενό.
Εδώ,  κάθε απόγευμα,  πέφτει ο ήλιος μας πίσω από το βουνό κι οι μέρες όλο και τελειώνουν και πλησιάζει ο καιρός.  Δεν θλίβομαι για υλικά..  πάει στο διάλο κι η ποιότητα ζωής.  Για το πως έγιναν όλα,  για αυτό κρατώ μια θλίψη.  Κι αυτή βαθιά μέσα μου μόνο αλλά να ξες,  αν κάποτε βρεθούμε θα σου τα πω όλα,  και ''λυπάμαι''  θα σου πω γιατί κάποια πράγματα,  θα μπορούσαν αλλά δεν γίνονται.  Και να ξέρεις κι εγώ μπροστά μου τα βρήκα.  Ναι κι εγώ.  Να πεις αυτούς που είναι γύρω σου να σε προσέχουν γιατί είσαι παιδί και κρυώνεις εύκολα μ' ακούς;  Και να πετάς θέλω.

No comments:

Post a Comment

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...