Saturday, June 06, 2015

θα με αγαπούσα






Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,
θα τηλεφωνούσα,
δεν θα έχανα χρόνο,
θα μου έλεγα ναι.
Δεν θα είχα ενδοιασμούς,
θα δραπέτευα.
Θα έδινα αυτό που έχεις,
αυτό που έχω,
για να έχω αυτό που δίνεις,
αυτό που θα μου έδινες.
Θα τραβούσα τα μαλλιά μου,
θα έκλαιγα από ηδονή,
θα τραγουδούσα ξυπόλυτη,
θα χόρευα,
θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου,
θα πέθαινα από ευχαρίστηση,
δεν θα μπορούσα κανέναν αλλά αυτόν τον έρωτα,
θα εφεύρισκα ονόματα και ρήματα καινούρια,
θα έτρεμα από φόβο μπρος στην αμφιβολία πως υπήρξε μόνο ένα όνειρο,
θα έφευγα για πάντα από σένα,
από εκεί,
μαζί μου.
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα.
Θα μου έλεγα ναι,
θα μου έλειπε χρόνος για να τρέξω μέχρι τα χέρια μου,
ή τουλάχιστον,
ξέρω εγώ,
θα απαντούσα στα μηνύματά μου,
στις απόπειρές μου να μάθω τι τρέχει με σένα,
θα μου τηλεφωνούσα,
τι θα γίνει με μας,
θα μου έδινα ένα σημείο ζωής,
εγώ στη θέση σου. .

Χουάν Βιθέντε Πικέρας

6 comments:

  1. Τι να πω.....

    Ο καθένας αυτό που μπορεί και θέλει......

    ή που θέλει και μπορεί, ίσως.....

    Δεν ξέρω ...ποιά είναι η σωστή σειρά;

    ReplyDelete
    Replies
    1. ok, εμενα μου βγαζει ενα τεραστιο συναισθημα αυτο το ποιημα και υποθετω οτι χανει κατα την μεταφραση του απο τα Ισπανικα πολυ!
      Καποια στιγμη στη ζωη το ζεις κι αυτο, σκεφτεσαι και ετσι, παρακαλας, ισοπεδωνεσαι, μηδενιζεσαι, ζηταν να σε διεκδικισουν, να σε κατακτησουν, ζητας να γινει πραγματικοτητα το ονειρο..

      *
      η αληθεια ειναι πως με ολα αυτα που συμβαινουν γυρω μας, εχουμε γινει ολοι λιγο πιο κυνικοι, πιο πεζοι, αρκουμαστε σε ψυχρες αληθειες και τις ονομαζουμε ρεαλιστικες ;)
      εχουμε ομως γινει και πιο φτηνοι σε συναισθημα, δλδ δεν θελουμε να παιδευομαστε, να ψαχνομαστε, να ονειρευομαστε, θελουμε πασει θυσια να κρατησουμε τα οποια κεκτημενα μας για μας απομυζουν συνεχως.. κι αυτη η ανασφαλεια ειναι το χειροτερο απο ολα..

      κι ερχεται ενα τετοιο ποιημα, μερικες σειρες απο λεξεις και σε καθηλωνει και σκεφτεσαι ''δες, ειναι κι αυτες κατι περισσοτερο απο ομορφες σκεψεις''

      καλημερα χρηστο

      Delete
  2. Η πλήρης παράδοση!...

    Έτυχε να γνωρίσω από κοντά τον Πικέρας, πριν κάποια χρόνια σε μια εκδήλωση στο Ινστιτούτο Θερβάντες και θαύμασα το λόγο του και ήταν βέβαια η πρώτη φορά που διάβασα ποιήματά του στη Συλλογή: "Η ιστορία της δίψας" απ' όπου και οι παρακάτω στίχοι:
    Άφησα να περάσουν τα χρόνια. Τώρα περιμένω μια φωνή να με καλέσει, να μου πει
    τι πρέπει να κάνω, τι επιθυμώ.


    Εδώ το γύρισε ο καιρός σε φθινόπωρο...

    Καλημέρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. με καθηλωσε!

      εισαι τυχερος που εχεις τετοιες εμπειριες ;)
      αυτο το συναισθημα μου βγαζει κι ενα ακομη ποιημα που εχει κυκλοφορησει παρα πολυ στο διαδικτυο αλλα αυτη τη στιγμη δεν θυμαμαι τιποτα.. θα το βρω και θα επανελθω, το εχω αναρτησει κι εγω εδω στο μπλογκ..

      θα ηθελα να διαβασω και τα υπολοιπα της συλλογης :)

      καλημερα Στρατο

      Delete
  3. αυτο!

    Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
    Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
    Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
    Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
    Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μʼ αρέσουν τα παπούτσια σου,
    Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
    Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
    Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
    Και να σου κρατάω το χέρι σου,
    Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
    Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
    Και να γελάω με την παράνοια σου,
    Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
    και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
    και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
    Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
    Και να σʼ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
    Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
    Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
    Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σʼ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
    «Λαχταρώ», Εκδ. Η νέα ΣΚΗΝΗ (απόσπασμα)

    ReplyDelete
  4. και η συνεχεια του

    Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
    Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
    Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
    Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
    Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
    Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
    Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
    Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
    Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
    Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
    Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
    Και να παρακαλάω να σʼ ήξερα μια ζωή.
    Και νʼ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
    Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
    Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
    Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
    Και να σʼ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
    Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
    Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
    Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
    Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
    Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
    Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
    Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
    Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
    Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
    Και νʼ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απʼ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
    Και νʼ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
    Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σʼ αγαπούσε,
    Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
    Και να σʼ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
    Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
    Και να μη σʼ αφήνω να σηκωθείς απʼ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
    Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
    Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
    Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
    Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
    Και να θέλω ότι θέλεις,
    Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
    Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
    Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
    Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
    Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
    Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απʼ ζωή σου,
    Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
    Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
    Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
    Τον ακάθεκτο
    Τον ακατάλυτο
    Τον ακατάσβεστο
    Τον μεταρσιωτικό
    Τον ψυχαναλυτικό
    Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,

    Έρωτά μου για σένα.

    Sarah Kane,

    ReplyDelete

παραμονή

  Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί....