Sunday, February 21, 2016

φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι





Μόλις έχω λουστεί κι έχω μπανιαριστεί κι έχω τυλιχτεί με μια μπουρνουζοπετσέτα και έχω λιώσει από το ζεστό νερό και το μόνο που θέλω είναι κάποιον να με ντύσει και να μου στεγνώσει τα μαλλιά,  μάταιες επιθυμίες,  μόνη μου ντύνομαι,  μόνη μου στεγνώνω την καθόλου πλούσια χαίτη μου,  η ώρα είναι 1.39 δλδ μεσημέριασε οπότε πάει στράγγιξα και τον καφέ και δεν σηκώνω δεύτερο..  ωστόσο χαρά μεγάλη έχω γιατί στις 5 έχουμε κανονίσει για καφέ κι έχω να περιμένω..  προλαβαίνω δε προλαβαίνω να γράψω ένα παραμύθι αφού το υποσχέθηκα στην Αριστέα,  τόσο καλό κορίτσι χατήρι δε της χαλάς..  παραμύθι μύθι μύθι το κουκί και το ρεβύθι και μια που εγώ δεν είμαι παραμυθού,  αλλά όταν ήμουν παιδί μου άρεσαν πάρα πολύ τα παραμύθια,  κυρίως αυτά με τις πριγκίπισσες και τις μάγισσες,  κι ένα τέτοιο ωραίο θυμάμαι καλά αλλά θα το γράψω σε λίγες μέρες αν προλάβω να είμαι μέσα στο χρόνο του παιχνιδιού,  για σήμερα έχω ένα άλλο,  πολύ απλοικό αλλά πολύ αγαπημένο..

_____

..μια φορά λοιπόν κι ένα καιρό όπως συνήθως αρχίζουν τα παραμύθια,  ήταν ένας βασιλιάς που είχε ένα ωραίο βασίλειο κάπου ψηλά στο βουνό,  στα δυτικά μιας πολιτείας,  όπως όλοι οι βασιλιάδες των παραμυθιών.  Αυτός ο βασιλιάς που λές,  δε ξέρω για ποιό λόγο,  ενώ είχε όλα τα καλά για να είναι ευτυχισμένος,  δεν μπορούσε να ανοίξει ένα πηγάδι στην αυλή του παλατιού του.  Γιατί ποιός ξέρει. Ίσως να ήταν τόσο κακή η σύσταση του εδάφους ίσως απλά και μόνο για να γίνει το παραμύθι,  ίσως επειδή τίποτα ποτέ δεν είναι τέλειο και πάντα μα πάντα θα υπάρχει έστω κι ένας λόγος να αναζητάς κάτι.
 Έστειλε λοιπόν τον ντελάλη του στην μεγάλη πλατεία της πολιτείας και κάλεσε όλους τους ειδικούς και μη που θα μπορούσαν να σκάψουν και να βρουν νερό στα χώματα του.  Τι πιο απλό θα μου πεις.  Αμ δε.  Όλοι οι άντρες της πολιτείας,  κάθε ηλικίας και ανεξαρτήτως μόρφωσης πέρασαν από κει και προσπάθησαν.  Γιατί ο βασιλιάς,  πλήρωνε καλά με ένα ολόκληρο σακούλι χρυσάφι.  Μάταια όμως,  τα χώματα έμοιαζαν μαγεμένα,  σα να μην δέχονταν να σκαφτούν..  μια φτυαριά χώμα σήκωναν..  με δύο ξαναγέμιζε.  Σκυθρωποί,  όσοι δοκίμαζαν επέστρεφαν μοιρολογώντας  στα σπίτια τους.

Με τον καιρό,  τα νέα έκαναν το γύρο αυτής της πολύ γραφικής πολιτείας,  μαθεύτηκαν από άκρη σε άκρη και έφτασαν και μέχρι τη φτωχική,  ξύλινη καλύβα του μπάρμπα Τζον που είχε για γιό τον αγαθούλη Τόμας.  Ο βασιλιάς τώρα πια,  αφού είδε κι απόειδε πως δουλειά δε γινόταν,  άρχισε να παίρνει το κεφάλι όσων δοκίμαζαν και αποτύγχαναν,  αλλά έδινε για δώρο μεγάλο, το χέρι της κόρης του σ'  αυτόν που θα κατάφερνε να κάνει το βασίλειο του να ξεδιψάσει.
-  Πατέρα θα πάω να δοκιμάσω να το ανοίξω κι εγώ το πηγάδι είπε ο νεαρός Τόμας στον πατέρα του.
-  Η γνώμη μου παιδί μου είναι να μην πας,  θα φας το κεφάλι σου,  κι εσύ είσαι ότι πια μου έχει απομείνει σ' αυτόν τον κόσμο..  απάντησε ο πατέρας του και δάκρυα γέμισαν τα γέρικα μάτια του.
Αλλά όπως όλα τα παιδιά,  έτσι κι ο Τόμας που η καρδιά του είχε ήδη φύγει,  δεν τον άκουσε τον πατέρα του.
Την άλλη μέρα πρωί πρωί,  ετοιμάζει ένα λιτό κολατσό και ξεκινάει σιγά σιγά,  με τα ποδαράκια του να πάει στο παλάτι του βασιλιά.  Περνάει κάμπους,  περνάει λαγκάδια,  φτάνει κουρασμένος σε ένα καταπράσινο δάσος.  Σταματάει ο καημένος κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστεί,  και τον παίρνει ο ύπνος.  Μετά από κάποιες ώρες,  ξυπνάει κι όπως τεντωνόταν να ξεπιαστεί, τι να ακούσει..  γκουπ γκπουπ γκουπ..
 -  Τι να είναι αυτός ο θόρυβος;  αναρωτήθηκε..  μήπως κάποιος χρειάζεται τη βοήθεια μου;  και χωρίς δεύτερη σκέψη,  παίρνει το μονοπάτι που ήταν μπροστά του και χώνεται μέσα στο δάσος να βρει από που ακούγεται ο θόρυβος.
Κάνει δέκα βήματα,  και τι να δει..  ένα φτυάρι, δούλευε από μόνο του στο χώμα.
-  Ααα κοίτα να δεις τούτο δω δουλεύει μόνο του,  ας το πάρω μαζί μου,  ίσως μου χρειαστεί και τσουπ το πιάνει και το βάζει κάτω από το χέρι του.

Όπως έκανε να πάρει το δρόμο να βγει από το δάσος,  να 'σου και βλέπει ένα ρυάκι..  κι επειδή ήταν ελαφρύς και αγαθός και χαζούλης,  αλλά ήταν και κομματάκι περίεργος,  ακολούθησε το ρυάκι να δει από που προερχόταν το νερό.  Τσουπ βλέπει ένα τόσο δα μικρούλι καρυδάκι,  για κοίτα να δεις από δω μέσα έρχεται όλο αυτό το νερό σκέφτηκε και το έβαλε στην τσέπη του παντελονιού του!

Κάποια στιγμή ο Τόμας,  κατάφερε και βγήκε από το δάσος.  Μια και δυό,  με το φτυάρι στο χέρι και το μαγικό καρύδι στην τσέπη έφτασε στο βασίλειο.  Μόλις τον είδαν όλοι,  αυλικοί αλλά και όσοι ήταν ακόμη εκεί για να δοκιμάσουν την τύχη τους άρχισαν να γελούν και να τον κοροιδεύουν.  Ήρθε όμως η σειρά του!  Αφήνει λοιπόν το φτυάρι που κρατούσε να κάνει μονάχο του τη δουλειά του και πραγματικά,  ανοίγει μια τρύπα που θα γινόταν το πιο μεγάλο πηγάδι στον κόσμο.  Τώρα;  Το πηγάδι ήθελε νερό αλλά όσο κι αν άνοιγε σε βάθος η τρύπα νερό δεν υπήρχε.  Βγάζει λοιπόν από την τσέπη του το καρυδάκι και το ρίχνει μέσα.  Ως δια μαγείας σε λίγα λεπτά το πηγάδι γέμισε φρέσκο δροσερό νερός ως επάνω.

Έτσι,  ο φτωχός και αγαθός Τόμας,  παντρεύτηκε την πριγκίπισσα που ήταν η ωραιότερη κοπέλα που είχε δει ποτέ στη ζωή του,  για πολύ καλή του τύχη ήταν και καλόψυχη σαν κι αυτόν κι έτσι έζησαν στο παλάτι αυτοί καλά,  κι εμείς καλύτερα!

***Κι επειδή ο Τόμας ήταν παιδί του λαού,  οι νόμοι που ψηφίζονταν από δω και πέρα ήταν υπέρ των φτωχών ανθρώπων κι έτσι ακόμη και οι απλοί άνθρωποι αυτής της πολιτείας ήταν πολύ ευτυχισμένοι.

_____

Τι μας λέει αυτό το παραμύθι;
Να μην υποτιμάς ποτέ κάποιον όπως κι αν σου φαίνεται, ότι κι αν σε κάνει να νομίζεις.
Καθένας με την τύχη του.
Η καλωσύνη σου επιστρέφεται.
Μια δοκιμή ποτέ δεν βλάπτει..  ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου βγει.
Μάζευε,  μάζευε κάπου μπορεί να χρησιμέψει το κάθε τι..

28 comments:

  1. Στέλλα μου, σε ευχαριστώ πολύ :))
    Μαγικό το παραμύθι σου μα είχε και το επιμύθιο του!
    Δώσε μου αν θες όμως κι έναν τίτλο :)
    (προσωρινά το βάζω άτιτλο)
    Πολλά φιλιά!♥

    ReplyDelete
    Replies
    1. ''ο αγαθιαρης Τομας'';; θα μπορουσε να ειναι ενας τιτλος!

      Αριστεα μου τα εχουμε ξαναπει, εισαι αστερι στα δρωμενα.. και οχι μονο ;)

      ποοολλααα φιλια

      Delete
  2. Στέλλα μου όμορφο και πάνω απ όλα διδακτικό το παραμύθι σου....! και ιδιαίτερα αυτό το κλείσιμό του με τα συμπεράσματα το κυριότερο.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιαννη απο τα πιο αγαθα παραμυθια της παιδικης μου ηλικιας!
      Το ειχα σε εικονογραφημενο κλασσικο, και μαλιστα για πολλα χρονια το εβλεπα στα περιπτερα, τοτε αυτη η σειρα εκει πουλιοταν..

      Σιγουρα θα ειχε κι αλλες λεπτομερειες αλλα τοσο οσο το θυμαμαι..

      Κι εγω νομιζω οτι εχει σωστα νοηματα αυτη η ιστορια παρ ολη την απλοτητα της

      καλο βραδυ

      Delete
  3. Πάρα πολύ όμορφο!
    Πόσο χαίρομαι για τον Τόμας και τους φτωχούς εκείνου του βασιλείου!
    Αχ, άραγε θα βρεθεί ένας Τόμας για τους σύγχρονους φτωχούς?
    Καλό ξημέρωμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. δεν ξερω πως θα μπορουσε να μεταφερθει αυτο το παραμυθι στη σημερινη εποχη Μαρια μου, αλλα αυτο δεν ειναι τα παραμυθια; Αντιπροσωπευουν κατι μοναδικο και ανεπαναληπτο δεν ειναι ετσι; Κατι εκτος πραγματικοτητας.. κατι της φαντασιας!

      Οι σημερινοι φτωχοι γινονται δυστυχως ολοενα και πιο φτωχοι..

      καλο βραδυ

      Delete
  4. Πολύ όμορφο το παραμύθι σου, για κάποιο λόγο μου θύμισε Κοντορεβυθούλη. Ίσως επειδή ήταν εξίσου ωραίο.
    Πολλά φιλάκια

    ReplyDelete
    Replies
    1. ααα ναι ο κοντορεβυθουλης.. τι γλυκο!
      σ ευχαριστω pippi μου πολλα φιλια

      Delete
  5. Ενα ομορφο παραμυθι για μικρα και μεγαλα παιδια.. δεν υπαρχει μικρό παιδι που να μην έχει ακουσει ενα παραμυθι.. εξ αλλου αυτα είναι που εξαπτουν την φανατσία; ζουνε αυτοι καλα΄και εμεις καλύτερα.. και ας ειναι μονο στα παραμυθια.. πολύ ομορφο..!! ας ειναι καλα η αριστεα που μας τα βγαζει στην επιφάνεια... καλο σου βραδυ...να περνας ομορφα .. φιλακιαααα

    ReplyDelete
    Replies
    1. οταν ημουν μικρη, τα ονειρευομουν ολοκληρες νυχτες τα παραμυθια..
      επισης διαβασα πολλα παραμυθια στα παιδια μου.. ομορφες στιγμες, αθωες, παιδικες
      εχω ακομη ενα κατα νου ισως το γραψω αν ειμαι εντος χρονικων οριων

      Delete
  6. Ένα αληθινό παραμύθι!

    Γαβριήλ

    ReplyDelete
    Replies
    1. μα ετσι δεν ειναι τα παραμυθια Γαβριηλ; να πετυχαινουν το ακατορθωτο και να κανουν ευτυχισμενους ανθρωπους που διαφορετικα δεν θα ηταν

      σ ευχαριστω καλη σου μερα

      Delete
  7. Ένας Τόμας, μας χρειάζεται.
    Πού να τον βρούμε όμως, μόνο στα παραμύθια κυκλοφορούν.
    Πολύ ωραίο.
    Καλή εβδομάδα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ειναι πολυ δυσκολη πια η ζωη μας Ρενα (εχεις το ονομα της αδερφης μου, απο το Ειρηνη)

      σε φιλω

      Delete
    2. Το δικό μου είναι από το Παρθένα.
      Αφαίρεσα το Πα και το θ και να μαι.

      Delete
  8. Δεν είναι μόνο να πλέξεις ένα παραμύθι, αλλά αυτό να μην πάει στράφι... Ν' αφήνει στο τέλος του όχι μόνο το γνωστό: "κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα", αλλά και το "ηθικό δίδαγμα"!

    Στέλλα κέντησες... φαντάζομαι πως θα 'ταν αν ήσουν και "παραμυθού"...
    Είναι να μην δίνει η Αριστέα αφορμές, άπαξ και το κάνει γίνεται χαλασμός.

    Με την καλημέρα μου και την αγάπη μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Στρατο μου δεν ηταν δικο μου αυτο το παραμυθι, το διαβαζα οταν ημουν παιδι..
      σ ευχαριστω για καλη σου διαθεση

      φιλια πολλα
      καλημερα

      Delete
  9. Ένα όμορφο παραμύθι για να χαρούν τα μικρά παιδιά και συγχρόνως ένα παραμύθι για να προβληματιστούν τα μεγάλα παιδιά με τα διδάγματα που απορρέουν από αυτό.
    Καλή εβδομάδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ελενη μου ετσι ειναι ολα τα παραμυθια παραμυθια!

      σ ευχαριστω για την επισκεψη
      φιλια

      Delete
  10. Απολαυστικό παραμύθι και για μικρούς και για μένα που για χάρη των παραμυθιών γίνομαι μικρούλα! Και καθόλου αγαθιάρης το Τόμας...
    Πολύ όμορφο και διδακτικό
    Καλή εβδομάδα Στέλλα

    ReplyDelete
    Replies
    1. ααα κι εγω γινομαι μικρουλα και τι χαρα.. τι χαρα!

      σ ευχαριστω Αννα μου
      φιλια πολλα

      Delete
  11. Το τηλέφωνο του Τόμας, παρακαλώ!!!!
    Και τι δρώμενο είναι αυτό και δεν το πήρα χαμπάρι;
    Καλή μας εβδομάδα!111

    ReplyDelete
    Replies
    1. στο blog της Αριστεας και να εχεις την προσοχη σου, γιατι καθε μηνα γινονται καινουργια διαφορα ;)

      το τηλεφωνο του Τομας χαμογελω γιατι σκεφτομαι οτι εκεινη την εποχη ω τι χαρα δεν υπηρχαν τηλεφωνα.. φυση και τεραστιες αποστασεις, καποιο μηνυμα με περιστερι ισως ;)

      φιλια πολλα κοριτσι μου
      καλημερα

      Delete
  12. Θεσπέσιο το παραμύθι σου, Στέλλα, είχε όλα τα συστατικά για να είναι μια γνήσια παραμυθένια ιστορία! Μου άρεσαν τα διδάγματα που σημείωσες...!
    Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
    Τα φιλιά μου με μια αγκαλιά!:)) ♥

    ReplyDelete
    Replies
    1. σ ευχαριστω για την επισκεψη Κατερινα μου και για τα καλα σου λογια, χαιρομαι που το απολαυσες

      την δεχομαι μετα χαρας την αγκαλια σου, ανταποδιδω και τα φιλια

      Delete
  13. Στελλα καλως σε βρηκα!!! Δεν το ηξερα ομολογω το παραμυθι αυτο και πολυ μου αρεσε!!@

    ReplyDelete
  14. Στελλα καλως σε βρηκα!!! Δεν το ηξερα ομολογω το παραμυθι αυτο και πολυ μου αρεσε!!@

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπερα butterfly
      Καλως ηρθεκι ομως ναι υπαρχει και αυτο το παραμυθι και χαιρομαι τοσο πολυ που σου αρεσε

      Σου ευχομαι καλο βραδυ

      Delete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...