καλύτερα μακριά

Μεγάλωσα πιά και απορρίπτω όλο και πιό πολύ.  Ενοχλούμαι με πράγματα που νεότερη πίστευα πως πρέπει να παραβλέψω.  Δεν ανέχομαι συμπεριφορές που θα μπορούσαν να περάσουν και ως συμβατές. Αυτό,  που το έβλεπα κάποτε σε άλλους και απορούσα πώς,  τώρα το βιώνω εγώ.
Δεν ανέχομαι τις έντονες διαφορές.  Καλύτερα να μένουμε μακριά,  να κρατάμε τις πρέπουσες αποστάσεις παρά να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση.  Κουράζομαι εύκολα,  ιδιαίτερα όταν κάπου εκεί ανάμεσα στο σύνολο των ανθρώπων υπάρχουν αυτοί που διατηρούν την λεπτότητα και την ευγένεια τους.  Μερικοί μάλιστα διαθέτουν και ενσυναίσθηση.  Αυτούς θέλω.  Να γελάσω μαζί τους,  να μοιραστώ μαζί τους,  να κάνω μπάνιο μαζί τους,  να μαγειρέψω και να φάω μαζί τους.
Αυτούς που δεν με στεναχωρούν,  δεν μου δημιουργούν δεύτερες σκέψεις και αρνητικό συναίσθημα.  Αυτούς που είναι απαλοί σαν χάδι,  αυτούς θέλω.
Δεν με νοιάζει αν κλείνουν οι κύκλοι.  Καλύτερα να κλείνουν,  να μένει καθαρή η σκέψη,  να ανοίγουν άλλοι,  καινούργιοι,  φρέσκιοι,  αισιόδοξοι,  με θετικές προσδοκίες.