Friday, March 01, 2019

στην άνοιξη που μόλις ήρθε





Από τις Ανοίξεις της ζωής μου,  θυμάμαι ένα πλεκτό γιλέκο μπεζ,  με δυό κόκκινες πασχαλίτσες κεντημένες επάνω.  Στεκόμουν στη στάση εδώ απέναντι από το σπίτι μου,  και περίμενα να πάρω το λεωφορείο για να πάω στο σχολείο.  Φορούσα το γιλέκο πάνω από την σχολική μου μπλε ποδιά,  στο λαιμό το λευκό γιακαδάκι,  τα χέρια πάντα μέσα στις τσέπες.  Δεν κρύωνα!  Φύσαγε ένα απαλό αεράκι και στο μυαλό μου είχε φτάσει ήδη η μέρα που θα αγόραζα το πρώτο παγωτό της χρονιάς.

Μιά άλλη Άνοιξη πάλι,  έλα!  μου λέει το αγόρι μου,  έλα να δεις που θα σε πάω!  Περπατήσαμε αρκετά,  φτάσαμε στο λόφο της Τούμπας,  ανεβήκαμε επάνω και ήταν σαν να είχαμε κατακτήσει την κορυφή του Έβερεστ.
Μπροστά μας,  όλη η Θεσσαλονίκη,  ποιός ξέρει πως να ήταν τότε τα κτίσματα,  καθίσαμε κάτω στο γρασίδι οκλαδόν,  και ίσια μπροστά μου έβλεπα το σπίτι μου,  μερικά χιλιόμετρα μακριά κι όμως πεντακάθαρα η μητέρα μου έπλενε ένα χαλί στο μπαλκόνι.  Είχαν γίνει τα μάγουλα μου κατακόκκινα από την ντροπή.  Το αγόρι μου γελούσε και με πείραζε.

Δεν ξέρω αν σε μια ερωτική σχέση υπάρχει σεβασμός.  Ή αν οι συμπεριφορές παίρνουν άφεση αμαρτιών στο όνομα του έρωτα και της άνοιξης.  Νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο να πιστέψεις στο παραμύθι της κατάκτησης.  Κι από εκεί και έπειτα μπορείς να κάνεις όσα λάθη θέλεις.  Ο χρόνος φέρνει το ''αντίο''.  Δεν θέλω να σε ξαναδώ  /  δεν είσαι αυτό που θέλω / μην με ενοχλείς πια /



Τζο Ντασέν
salut

στην άνοιξη που μόλις ήρθε

υ.γ.  / πρώτη του Μάρτη,  η μάνα μου θυμόταν το βραχιολάκι.  Άνοιγε το πανεράκι της με τα ραπτικά και δεν ξέρω πως,  πάντα είχε να ξεχωρίσει μια κόκκινη και μια άσπρη μέσα από το σύννεφο με τις κλωστές της.  Μια αρμαθιά νήματα,  όσο χωρούσε η χούφτα της,  μπερδεμένα χρώματα,  απομεινάρια από διάφορα εργόχειρα των προηγούμενων χρόνων.  Τις ίσιωνε τις κλωστές με τις άκρες των δαχτύλων της και μετά κρατώντας τις άκρες τους με τα χείλια της,  κάνοντας πάντα έναν μορφασμό που πολύ αγαπούσα,  τις έστριβε,  στην αντίθετη φορά την κάθε μια.  Κάπως έτσι μετά οι δυό κλωστές στα αντίθετα χρώματα ερχόταν κι αγκαλιάζονταν,  κι έδεναν μεταξύ τους.  Τύλιγε το βραχιόλι γύρω από τον καρπό μου και το αποτέλειωνε σταθεροποιώντας το με ένα διπλό κόμπο.
Ολόκληρο το μήνα κουβαλούσα τούτο το κοκκινόασπρο δημιούργημα επάνω μου,  δεν το έβγαζα μήτε στο μπάνιο.  Ένιωθα ασφαλής κι ευτυχισμένη,  σίγουρη πως δεν θα κινδύνευα ποτέ να με κάψει του Μάρτη ο ήλιος! /

22 comments:

  1. Salut, Στέλλα μου, καλό σου μήνα!
    Μ' ένα όμορφο και νοσταλγικό τραγούδι του αιώνια τρυφερού Ντασέν υποδέχτηκες την Άνοιξη και πολύ σ' ευχαριστούμε γι αυτό!
    Πολλά και τα τρυφερά ΑΦιλάκια μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτό ακριβώς το τραγούδι ήρθε στο νου μου σήμερα, μάλλον θα μου το ψιθύρισε κανένα πουλάκι Μαρτιάτικο Στεφανία μου..
      Πραγματικό υπέροχο κι εγώ το χάρηκα που το ξανάκουσα
      Φιλιά πολλά
      Καλό μήνα

      Delete
  2. Στέλλα μου καλησπέρα σου,
    Καλό μήνα καλή μου φίλη. Μάρτης λοιπόν. Αλλά μήπως ...βιάζεσαι ; η Άνοιξη επίσημα ξεκινά στις 21 του μήνα. Ακόμα βρισκόμαστε στον ύστερο χειμώνα και καλού-κακού ας κρατάμε μια κλιματολογική ...αναστολή γιατί φέτος έχουν δει πολλά τα μάτια μας.
    Φυσικά και σε μια ερωτική σχέση κεντρική ιδέα είναι ο σεβασμός ! χωρίς αυτόν δεν μπορεί να περπατήσει μήτε βήμα μια τέτοια συμπόρευση. Αλλιώς δεν είναι ερωτική σχέση αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό και άνισο.
    Λάτρεψα την εικόνα σου στο θέμα σου. Πολύ γλυκά και ζεστά χρώματα.
    Και πάλι όλες μου τις ευχές Στέλλα μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όταν όμως η σχέση τελειώσει αντιλαμβανόμαστε ότι σε πολλά σημεία δεν υπήρχε σεβασμός. Ένα από τα χαρακτηριστικά του σεβασμού πχ σε μια σχέση Γιάννη μου εγώ θεωρώ την ειλικρίνεια. Πόσοι όμως και σε πόσες σχέσεις ερωτικές έχουμε υπάρξει ειλικρινείς;

      Αχα αυτή την κουβέντα έχουμε από χθες. Πως ακόμη είμαστε στο μεσοχείμωνο, αλλά ας καλομελετάμε και θα έρθει. Για μένα πάντα, από παιδί, την πρώτη του Μάρτη ξεκινούσε η Ανοιξη, άλλωστε υπήρξαν χρονιές που έκανε πάρα πολύ ζέστη, το γράφω κι όλας. Πλεκτό γιλέκο πάνω από το τσίτι της μπλε ποδιάς. Τίποτα άλλο! Και δεν κρύωνα.
      Σήμερα δε είχε μια τόσο ωραία μέρα, που αν πηγαίναμε σχολείο θα ζητούσαμε σίγουρα εκδρομή :)))

      Συμπήρωσα την ανάρτηση μου και με το βραχιολάκι του Μάρτη
      Πραγματικά η εικόνα όλα τα λεφτά!!!

      Delete
  3. Και για μένα η Άνοιξη ξεκινάει την πρώτη του Μάρτη.
    Έτσι το είχα βάλει από παιδί στο μυαλό μου, έτσι το συνεχίζω με πείσμα, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες!
    Η πασχαλίτσα της φωτογραφίας (πόσο ωραία εικόνα), μου θυμίζει κάτι κοκαλάκια-πασχαλίτσες που με αυτά έπιανα τις κοτσίδες μου, στο Δημοτικό σχολείο. Ναι, είχα δυο κοτσίδες τότε!
    Να υποθέσω ότι το πρώτο παγωτό της σεζόν είναι μετά την παρέλαση στις 25 του μήνα, ε;
    Για εμένα ναι. Ακόμα ένα έθιμο που διατηρώ!
    Μαρτάκι δεν φόρεσα ποτέ, αλλά μερικά χρόνια τώρα, φτιάχνω για τα μικρά των ανιψιών του Ήρωα. Τους τα δίνω την παραμονή της 1ης Μαρτίου. Κάθε χρόνο. Θέλω να μείνω στη μνήμη τους ως η θεία που τους έφτιανχε κάθε χρόνο τα μαρτάκια. Να έχουν αυτή την καλή ανάμνηση από μένα!
    Και πόσα χρόνια πίσω με γύρισε το τραγούδι που συνόδευσες το ποστ!
    Και ναι, σε μια ερωτική σχέση θα έπρεπε να υπάρχει και ο σεβασμός. Αλλιώς, απογοήτευση και ραγίζει αμέσως το γυαλί.
    Καλό μήνα Φις Άι!🌺

    ReplyDelete
  4. Είδες πως είναι Αρτιστούλα μου, όπως το νιώθει ο καθένας μας!
    Μάλιστα, έχοντας γενέθλια στις 6 του Μάρτη, μικρή έλεγα πάντα πως ήμουν Ανοιξιατικογεννημένη :)

    Σήμερα είχαμε την κουβέντα της ημερομηνίας του παγωτού με τον αγαπημένο μου.
    Αυτός συμφωνεί μαζί σου, το παγωτό αγοραζόταν το πρώτο, στις 25!
    Αααα τι ωραία που το τηρείς, ειδικά αυτο :)

    Είσαι λοιπόν μια εξαιρετική θεία!!!
    Που όλοι θα θέλαμε να έχουμε πιστεύω :) Τυχερά τα ανήψια..

    Πόσο Τζο Ντασέν ακούγαμε τότε ε;
    Υπέροχος!!!

    Σε φιλώ
    Πολύ το χαίρομαι το πέρασμα σου!

    ReplyDelete
  5. Σκόρπιες σκέψεις, σκόρπιες εικόνες του παρελθόντος που φέρνουν άπειρη γλύκα στο παρόν.
    Έμεινα περισσότερο στη μαμά με το χαλί, στο μπαλκόνι, στη μαμά με τις κλωστές. Δεν ξέρω γιατί; Ίσως μου θύμισε τη δική μου.
    Κοιτάζω την εικόνα στην αρχή. Μου αρέσει πολύ και πάλι δεν ξέρω γιατί. Αν της έβαζα μια λεζάντα θα έγραφα: H επέλαση της Άνοιξης στο αστικό σπίτι :) Αλλά γιατί να τρομάζει τόσο την καλοβαλμένη κυρία η Άνοιξη;
    Έχω κρατήσει κι εγώ μια λαμπρίτσα -συναρμολογούμενο παιχνίδι- από ένα αυγό κίντερ της κόρης μου.
    Ο Τζο Ντασέν με αποτελείωσε :)
    Κατάφερες Στέλλα να με τυλίξεις σε μια κόλλα αναμνήσεων και να με στείλεις στον πιο νοσταλγικό περίπατο της μέρας μου.
    Καλή, όμορφη, ζεστή, ερωτική, νοσταλγική Άνοιξη με πολλά παγωτά εύχομαι Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαρία,
      η σκέψη ξεκίνησε από μια πασχαλίτσα, ή μάλλον δύο οι οποίες προς το παρόν βρίσκονται μέσα στο μυαλό μου και οσονούπω θα ζωγραφιστούν και θα απλικαριστούν επάνω σε ένα κομμάτι ύφασμα, έτσι για να γιορτάσουμε την άνοιξη, ή έτσι για τη χαρά που λέει ένας μακρινός φίλος!
      Μετά, ερχόταν έντονα στο μυαλό μου το γιλέκο με τις πασχαλίτσες, αλλά και μια πλεκτή, αγοραστή, κατακίτρινη ζακέτα με πλεξίδες στο πλάι και φερμουάρ. Κολλητή στο σώμα, κι όλα αυτά κάποιους άλλους Μάρτηδες, πριν χρόνια πολλά.
      Ζήτησα μια φωτογραφία με θέμα την πασχαλίτσα και δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε τούτη δω, όπως κι εσείς.
      Πραγματικά υπέροχη, ιδιαίτερα η εποχή στην οποία αναφέρεται αλλά και ο τρόπος που την απεικονίζει.

      Υπήρξα μεγάλος μαμάκιας, οπότε καταλαβαίνεις πως οι εικόνες που έχουν να κάνουν με τη μαμά μου αλλά και με το σπίτι μου είναι γερά χαραγμένες στο μυαλό μου μέχρι σήμερα.
      Είναι εικόνες και στιγμές που δεν γυρνάνε πίσω, που δεν μπορούν να επαναληφθούν.

      Λαμπρίτσα, ναι!! Τί ωραίο όνομα κι αυτό..
      Και τα αβγά κίντερ πόσο τα πεθύμησα. Στο μυαλό μου μπήκες και το διάβασες. Σκεφτόμουν πριν 2-3 μέρες πως πρέπει να αγοράσω ένα για να μου φύγει το απωθημένο.

      Δεν ξέρω, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, και καταλήγω πως και τα δικά μας παιδιά, όλα τα παιδιά, μεγαλώνοντας όλο και κάποιες εικόνες κρατάνε από τους γονείς τους.
      Κι ας είναι το φυσιολογικό σαν παιδιά να επαναστατούν και να τους απορρίπτουν.

      Η επέλαση της άνοιξης στο σπίτι τί ωραία που το έδωσες με τις σωστές λέξεις!!!

      Σ ευχαριστώ Μαρία μου
      καλό μήνα :)))

      Delete
  6. Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι που ξέχασα πριν. Ο έρωτας στο ξεκίνημά του, δεν έχει σεβασμό, έχει δέος και αρκετή αμηχανία. Στην πορεία του ή κερδίζεις το σεβασμό ή τον χάνεις. Στα τελειώματά του σπάνια υπάρχει σεβασμός. Αν ωστόσο υπάρξει τότε η σχέση βασιζόταν περισσότερο στη φιλία. Καλό μήνα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω Μαρία μου πως στον έρωτα υπάρχουν εξειδικευμένες συμπεριφορές οι οποίες ελευθερώνονται ακριβώς εξ αιτίας του. Ζήλειες, πάθη, ψεμματάκια, κρύψιμο πραγματικών σκέψεων, κτητικότητες, διεκδικήσεις.. Αυτά τα οποία κατά τη διάρκεια του φαίνονται σε όλους φυσιολογικά ή κάπως δικαιολογούνται, μετά το τέλος του όμως δημιουργούν ερωτηματικά σεβασμού.
      Ναι, στα τελειώματα δεν υπάρχει σεβασμός, ίσως και για πολλα χρόνια μετά.
      Κάποτε βέβαια, σε ένα απώτερο μέλλον όλα μπορεί να ξεχαστούν..

      Delete
  7. Καλημέρα, βραχιολάκι.

    Δύο εικόνες υπέροχες στην ανάρτησή σου. Η μικρή με το ανοιξιάτικο γιλεκάκι με τις πασχαλίτσες στη στάση ("ήλιος,λες και τελείωσε ο χειμώνας"..) και το εφηβικό ζευγαράκι στην Τούμπα, να αντικρύζει από απόσταση τη μαμά που τινάζει το χαλί.
    Και σιγά σιγά η ζωή προχωρούσε στην άνοιξή της.

    Καλό μήνα, Στέλλα. (Μια βολτούλα στο λόφο της Τούμπας σήμερα θα "έβγαζε" παρόμοια εικόνα, άραγε;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. χχμμμ βραχιολάκι ε;
      κάποτε φορούσα κάθε χρόνο, μέχρι και πρόπερσι που γέμισα με κόκκινα κλωστένια βραχιόλια τον καρπό μου.
      Μετά βαρέθηκα, λογικό δεν είναι;

      Εικόνες αληθινές Διονύση μου.
      Στο λοφάκι της Τούμπας δεν ανέβηκα ποτέ ξανά.
      Για πολλά χρόνια ήταν κλειστό για εργασίες (αν δεν εξαπατώμαι κρίθηκε αρχαιολογικός χώρος)
      Πρέπει, πριν πολλά χρόνια, να βρέθηκα κάπου εκεί πολύ κοντά, αλλά τίποτα δεν μου θύμιζε κάτι, κατ' αρχήν η ανοικοδόμηση γύρω τριγύρω είναι εξωφρενική.
      Το 'αγόρι' μου το έχω φιλαράκι στο facebook. Με πολύ χαρά! Έχει κάνει δύο γάμους, έχει τρία παιδιά και έχει και τρία εγγόνια.
      Έτσι είναι η ΖΩΗ, με κεφαλαία!

      Είμαι άνθρωπος της Άνοιξης (πού να με δεις και το καλοκαίρι) :))))

      Delete
  8. Καλή Άνοιξη, λοιπόν, κι εύχομαι έναν Μάρτη πρόσφορο στο να χτιστούν όμορφες αναμνήσεις! Εγώ το βραχιολακι το φτιαξα και θα το φορώ όλο το μήνα!

    Καληνυχτες! :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η καθημερινότητα μας, αυτό που ζούμε αποτελεί την ανάμνηση, καλολουστραρισμένη με το βερνίκι του χρόνου, της καλής μας θέλησης και της φαντασίας μας φιρικάκι.
      Ααα έχω μεγάλη αδυναμία στα μήλα.
      Μάρτη δεν έφτιαξα, βαρέθηκα :)))

      καλή συνέχεια!!!

      Delete
  9. Με μία μικρή καθυστέρηση,καλό μήνα!!! Μέσα στο τρέξιμο όλη η περασμένη εβδομάδα και αρκετό άγχος,τόσο που να με κάνει να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο από αυτά που πρέπει να γίνουν.
    Νοσταλγική αυτή η άναρτηση σου για την άνοιξη.Μου έφερες μνήμες από παιδικά χρόνια,έρωτα και γενικά μια πιο χαλαρή και ανέμελη ζωή.
    Δεν είναι από τις αγαπημένες εποχές η άνοιξη για εμένα.Δεν ξέρω γιατί.Το μόνο θετικό που έβρισκα ήταν ότι αρχίζαμε τις εκδρομές στο σχολείο και τα πρώτα παγωτά.
    Προσπαθώ μερικές φορές να μην ταξιδεύω πίσω στον χρόνο γιατί υπάρχουν πολλά θέματα που με κάνουν να πονάω.
    Μάλλον για μένα ολο αυτό να λέγεται νοσταλγία.

    Εψαχνα τραγούδια για την άνοιξη,αλλά δεν με εντυπωσίασε κάποιο.Ετσι επιλέγω σήμερα :
    Fragile - Jesse Cook, Sophie Milman μία υπέροχη διασκευή στο αγαπημένο Fragile του Sting.
    https://www.youtube.com/watch?v=9qTYsrhntnc


    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Μάριε
      Άγχος κι εσύ, άγχος κι εμείς, για διαφορετικά πράγματα φαντάζομαι, αλλά το άγχος είναι άγχος (καθόλου δεν το αγαπώ).
      Τα πιο όμορφα χρόνια είναι τα χρόνια που πέρασαν.
      Αν μη τι άλλο, λουστράρονται τόσο μέσα μας με το βερνίκι της φαντασίας μας, ωραιοποιούνται και γεννούν όμορφες και νοσταλγικές αναμνήσεις.
      Για ποιό λόγο να μην αρέσει σε κάποιον η άνοιξη άραγε;
      Αλλά θα μου πεις γούστα είναι αυτά. Υποκειμενικά όλα.

      Κι αυτό το τραγουδάκι πάρα πολύ ωραίο
      Σ ευχαριστώ

      Delete
  10. Και επειδή είμαι αισιόδοξος θέλω να πιστεύω ότι αυτή η άνοιξη θα είναι λίγο καλύτερη από τις άλλες...Για να δούμε.
    Ένα αγαπημένο τραγούδι από Sam Cooke - A Change Is Gonna Come. Με ένα πολύ ωραίο video και με τους στίχους του τραγουδιού. https://www.youtube.com/watch?v=wEBlaMOmKV4

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φανταστικό τραγούδι..
      Ας είναι και σαν τις άλλες, εμένα καθόλου δεν με πειράζει, μια που προβλέπεται για μένα ιδιαιτέρως ''δύσκολη'', για να δούμε πόση υπομονή μπορούμε μπορούμε να κάνουμε και που θα μας πάει.

      Τα τεστ αντοχών είναι απολαυστικότερα την άνοιξη, με στόχο το καλοκαίρι, αρκεί να έχουμε τη δυνατότητα να κινηθούμε. Και την υγειά μας, τίποτα άλλο δεν με πειράζει

      Delete
  11. Μ'άρεσε τόσο πολύ η εικόνα του νεαρού κοριτσιού με το αγόρι της τόσο φανερά αλλά τόσο μακρυά από το μάτι της μητέρας απέναντι. Νομίζω έτσι ποιητικά μου πέρασες την αρχή της άνοιξης. αμήν! :)
    Καλή κυριακή (από τα παλιά!)
    :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ανατρίχιασα τώρα!!!
      Είσαι η γνωστή, παλιά maya!!!
      Πω πω τι μου θυμησες
      Χαίρομαι που είσαι, που είμαστε καλα

      Καλή συνέχεια :)))

      Delete
  12. Εύχομαι να μας προστατέψουν τα βραχιολάκια από κάθε κακό κι όχι μόνο από τον ήλιο.
    Ας έχουμε έναν όμορφο Μάρτη, μια υπέροχη Άνοιξη, να ανθίσει η ψυχή, να φτιάξουμε μυρωδάτες αναμνήσεις.
    Σε φιλώ γλυκά.
    Καλή βδομάδα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν κάνουν τόσο καλή δουλειά, να φορέσουμε πέντε δέκα (εντάξει η διάθεση έχει σημασία :))
      H πιο όμορφη εποχή είναι μπροστά μας κι αυτό φαντάζει υπέροχο, ελπίζω να γίνει και πραγματοποιήσιμο!
      έχουμε και γενέθλια οικογενειακώς τον Μάρτη, ευτυχώς όχι όλοι την ίδια μέρα :)
      Γειά σου Μαρίνα μου
      φιλάκια πολλά

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...