Sunday, March 10, 2019

αμόλα καλούμπα








Είχε έναν χαρταετό κρυμμένο μέσα στο μυαλό της.
Σε κάθε περίπτωση που ένιωθε μόνη,  πιεσμένη,  εγκλωβισμένη,
ξετύλιγε το σκοινί κι αμόλαγε καλούμπα.



/Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. 
Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν 
έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα 
τιμωρημένη ώρες και ώρες.
ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε 
-δεν ονειρευόμουν- 
ανέβαινε φοβόμουνα και μου άρεσε./

οδ. ελύτης /ο χαρταετός/

13 comments:

  1. και όσο εκείνος ανεβαίνει και μακραίνει να ανεβαίνει και να μακραίνει και η ψυχή.
    Όμορφη καλημέρα μου φύλαξες για σήμερα Φις άι :)
    Σ'ευχαριστώ πολύ για τα πρωινά ύψη και κυρίως για τη "θέα" από εκεί ψηλά.
    Να περνάς όμορφα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα είναι κι ο χαρταετός κομμάτι των παιδικών μας χρόνων, των παιδικών χρόνων των παιδιών μας και όχι μόνο Μαρία.
      Είναι σύμβολο ανεμελιάς, είναι άνεμος και χαρτί, είναι ο πατέρας που μας τον αγόραζε και μας βοηθούσε στο πέταγμα του, είναι το πορτ μπαγκαζ του παλιού αυτοκινήτου στο οποίο ευλαβικά τον ακουμπούσαμε με φόβο μη χαλάσει κι αυτός κι η ουρά του, και η έννοια μας να έχουμε μπόλικο σκοινί, να τον πετάξουμε όσο μπορούμε πιο ψηλά.
      σ ευχαριστώ για το πέρασμα
      καλή συνέχεια :-)))

      Delete
  2. Μοιάζει να είναι ωραία αίσθηση!
    Δεν μου πήραν ποτέ αετό και δεν ξέρω τη διαδικασία.
    Δεν τον ζήτησα κι εγώ ποτέ.
    Υποθέτω δεν μου άρεσε.
    Μετά, κάποια στιγμή, το θεωρούσα πολύ κουραστικό όλο αυτό.
    Ευτυχώς όταν το παιδί ήταν παιδί, είχε τα ξαδέρφια του και πηγαίναν όλα μαζί με τον Ήρωα κι έτσι τη γλίτωνα!
    Είναι που δεν μου αρέσουν και τα ύψη...
    Τέλος πάντων, ας τα αφήσω αυτά!
    Πέρασα να ευχηθώ καλά Κούλουμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μην ζητήσει παιδί χαρταετό, μου φαίνεται αδιανόητο, αλλά σίγουρα θα υπάχουν χίλιες διαφορετικές απαντήσεις στην ερώτηση μου.
      Ε ναι! κουραστικό ήταν και πολύ.
      Και να σκεφτείς ότι πάντα άλλος τον καντήλιαζε. Δλδ άλλοι τραβούσαν το ζόρι, εγώ χαιρόμουν το πέταγμα.
      Επίσης ο αετός θέλει τις κατάλληλες συνθήκες.
      Και μέρες με ήλιο :)))

      Τώρα πια ούτε κι εμένα μου αρέσουν τα ύψη, σε καταλαβαίνω.
      Ούτε οι απόκριες μου άρεσαν ποτέ, αλλά προσπαθώ να βρω τρόπο να είμαι ευχαριστημένη.

      Καλή καθαροδευτέρα Αρτιστούλα μου
      Τρελαίνομαι για λαγάνα :)

      Delete
  3. https://www.youtube.com/watch?v=pSujHbm-rG8 - μια και από τον Ελύτη εύκολα πηγαίνουμε στο Μίκη και μια κι από 'κει εύκολα πηγαίνουμε στο Ρίτσο και ένα απόσπασμα από τη σονάτα του σεληνόφωτος:
    " Θά καθήσουμε λίγο στό πεζούλι, πάνω στό ὕψωμα,
    κι ὅπως θά μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας
    μπορεῖ νά φανταστοῦμε κιόλας πώς θά πετάξουμε,
    γιατί, πολλές φορές, καί τώρα ἀκόμη, ἀκούω τό θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ
    μου
    σάν τό θόρυβο δυό δυνατῶν φτερῶν πού ἀνοιγοκλείνουν,
    κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ' αὐτόν τόν ἦχο τοῦ πετάγματος

    25 νιώθεις κρουστό τό λαιμό σου, τά πλευρά σου, τή σάρκα σου,
    κ' ἔτσι σφιγμένος μές στούς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα,
    μέσα στά ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους,
    δέν ἔχει σημασία ἄν φεύγεις ἤ ἄν γυρίζεις
    κι οὔτε ἔχει σημασία πού ἀσπρίσαν τά μαλλιά μου,
    30 (δέν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου — ἡ λύπη μου
    εἶναι πού δέν ἀσπρίζει κ' ἡ καρδιά μου).
    Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου."

    Καλά ύψη, φεγγαρόλιουστη, καλή καθαροδευτέρα :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Διονύση μου, με ωραία δώρα μου ήρθες σήμερα, εξαιρετικές μουσικές και στίχοι, να κάπως πρέπει να το απολαύσουμε κι εμείς και δείχνουμε τον δικό μας τρόπο.

      Μου δίνεις το ρόλο της φεγγαρόλουστης ε;
      Και μάλιστα φεγγαρόλ-ι-ουστη με το γιώτα.

      Πάω να φορέσω την χρυσή κορώνα μου,
      το μαύρο φόρεμα με τα πούπουλα,
      και να αφήσω να ξεχυθούν οι ανταύγειες μου στο νυχτερινά νερά της θάλασσας :)))

      Τι; όχι;;;

      Delete
  4. Πάντα ένας χαρταετός σε ανεβάζει ψηλά Στέλλα μου ! πάντα ένας χαρταετός σε παίρνει μαζί του. Να νιώσεις τον ήχο από τα "σκουλαρίκια" του στο πέταγμα του ανέμου. Να αισθανθείς το σχοινί να σε τραβάει ψηλά, με μια άλλη ψυχολογία σε ένα ταξίδι γεμάτο ανάσες. Να τον βλέπεις ψηλά να ανεβαίνει, να μικραίνει, να λικνίζεται δεξιά-αριστερά στην κίνηση του ανέμου. Εκεί ! μαζί με τα όνειρά σου και τις προσδοκίες σου.
    Ψηλά !
    Καλά Κούλουμα Στέλλα μου.

    "Να αφήσω να ξεχυθούν οι ανταύγειές μου στα νυχτερινά νερά της θάλασσας....¨
    Τι λες τώρα !!! τι διάθεση είναι αυτή ;;; εκπληκτική ! μου αρέσεις σήμερα πολύ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτό που είπα Γιάννη μου έχει να κάνει με την ανάρτηση του Διονύση, και με το σχόλιο μου εκεί, μη νομίζεις δλδ πως η φίλη σου η ''φεγγαρένια΄΄ καβάλησε κανένα χρυσό καλάμι :)))

      Τί ωραίο το σχόλιο σου, μ ανέβασε ψηλά μαζί με τα σκουλαρίκια (τί ωραιά που το είπες), του χαρταετού.

      Γενικότερα νομίζω επικρατεί κέφι στην παρέα, κι αυτό σε όλους μας αρέσει..
      Μας έχει πιάσει η Άνοιξη :)))

      Delete
  5. Πριν αρκετά χρόνια στο πάνω χωράφι (εμείς μένουμε στο κάτω!) πετάξαμε αετό χωρίς καμιά προσπάθεια, δυο καλούμπες του προσθέσαμε και όταν τέλειωσε και η τελευταία, τον αφήσαμε να φύγει, έτσι κάθε τέτοια εποχή αναρωτιέμαι που να πήγε! ;-)
    Καλά πετάγματα θα ευχηθώ και ας μην έχουμε χαρταετό! :)))

    Πολλά πολλά και τα ανάλαφρα ΑΦιλάκια, Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Στεφανία μου
      Πάνω χώρι, κάτω χώρι, πάνω χωράφι, μάλιστα!!!
      Σημασία έχει ότι τον χαρήκατε.
      Πού πάνε οι χαρταετοί όταν χάνονται; Είναι κι η δική μου απορία που έχω από παιδί.
      Έχουν όμως κι αυτοί τη δικιά τους αυτονομία, πρέπει να το παραδεχτούμε.
      έχει κι αυτό τη μαγεία του :)))

      Πολύ τα χαίρομαι τα σχόλια σας
      καλό απόγευμα
      σε φιλώ

      Delete
  6. Τον λατρεύω το χαρταετό. Και μ'αρέσει να αμολάω καλούμπα αλλά όσο θέλω για να συγκρατώ τα όνειρά του για απόλυτη ελευθερία χιχιχχι Ποτέ δεν μου έφυγε χαρταετός. Και θυμάμαι που τον διατηρούσε η μαμά για του χρόνου προφυλαγμένο αλλά έλα που είναι χάρτινος και όλο και κάποια τριπούλα του άνοιγα...έτσι κάθε χρονιά νέο χαρταετό. Και μεγάλη έχω πετάξει φυσικά με τα παιδιά παρέα. Α όλο λέω πως για το παιδί τα κάνουμε, γιατί πρέπει να μάθει να πετάει και χαρταετό αλλά το παιδί μέσα μου φωνάζει δυνατότερα...
    Καλά να περάσεις σήμερα Στέλλα μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. καλησπέρα Άννα μου
      Μόλις γύρισα από τη παραλία, έκανα μια μεγάααλη βόλτα που την καταφχαριστήθηκα και είδα, καταπληκτικό θέαμα, πάαααρα πολλούς χαρταετούς!!!
      Ευχάριστη ατμόσφαιρα και όλα τα παιδάκια χαμογελαστά και σε κίνηση.
      Μια μέρα μέσα στην καλή χαρά!!!
      Μπράβο σου για τους χαρταετούς σου, εμένα πάντα άλλοι τους πετούσαν, κι εγώ κρατούσα για λίγο το σκοινάκι, μου φαινόταν πάντα πάρα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
      Μ αρέσουν δε οι χαρταετοί που σπάει το σκοινί τους και φεύγουν έχουν μια ''αυτονομία'' :-)))

      Αχ αυτό το να υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια είναι ένα υπέροχο άλλοθι για να το ευχαριστιούνται οι μεγάλοι!
      Το παιδί μέσα μας είναι υπέροχο και θέλει πάντα παιχνίδι και τάισμα,
      τα φιλιά μου

      Delete
  7. https://www.youtube.com/watch?v=mwMdO3HK_ws

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...