Είναι Άνοιξη του 1888 ( Pink Peach Tree in Bloom, 1888 by Vincent Van Gogh) και οι άνθρωποι αντιγράφουν με τον ίδιο τρόπο τα ροζ άνθη της ροδακινιάς, πατούν και καλλιεργούν την ίδια εύφορη γη και ερωτεύονται όπως και σήμερα, σκαλίζοντας τα ονόματα τους στους κορμούς των δέντρων.
/Οι άνθρωποι πάντοτε φωνάζουν ότι θέλουν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Το μέλλον είναι ένα απαθές κενό. Το παρελθόν σφύζει από πρόθυμη ζωή. Το παρελθόν υπάρχει για να εκνευρίσει, να προκαλέσει, να μας βάλει σε πειρασμό να το καταστρέψουμε ή να το βάψουμε ξανά από την αρχή. Ο μόνος λόγος που οι άνθρωποι θέλουν να είναι κύριοι του μέλλοντος είναι για να αλλάξουν το παρελθόν./
Milan Kundera / Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης
Ω πόσο δυνατές σκέψεις στο ξεκίνημα μιας νέας βδομάδας. Ένας πίνακας, ένας μεγάλος ζωγράφος, μια μορφή της τέχνης. Ένας διαλογισμός για το μέλλον και το παρελθόν. Ένας μεγάλος συγγραφέας.
ReplyDeleteΚαι οι δικές σου σκέψεις συνθετικά πάνω σε όλο αυτό.
Καλησπέρα Στέλλα μου και καλή Σαρακοστή να έχεις.
Γιάννη μου μου αρέσουν τόσο πολύ οι ροδακινιές, έξω από την Βέροια όλος ο κάμπος γίνεται ροζ αυτή την εποχή από τα άνθη τους, το θέαμα είναι εξαιρετικό, μάλιστα φέτος διοργάνωσαν και φωτογραφικό διαγωνισμό.
DeleteΟ Βαν Γκογκ αγαπημένος ασυζητητί.
Την καλησπέρα μου
Καλησπέρα Στέλλα μου. Είναι μια λογική θεωρία αυτή του Kundera. Μπορεί...να θες να αλλάξεις το παρελθόν για να μην επαναληφθεί στο μέλλον λογικό είναι. Από την άλλη ο άνθρωπος Ο Αριστοτέλης πάλι είχε πει ότι ''Τα περισσότερα από αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει''...οπότε πώς αλλάζεις το παρελθόν;
ReplyDeleteΚαι ο πίνακας αυτός είναι αγαπημένος μου
Καλησπέρα σου!
Το παρελθόν δεν αλλάζει εκ των πραγμάτων Άννα. Αφού όμως το βλέμμα είναι στραμμένο στο παρελθόν, γιατί εκεί βρίσκεται η κίνηση των πραγμάτων, η θέληση να κάνουμε τις όποιες αλλαγές μας στο μέλλον, ουσιαστικά αφορούν το παρελθόν.
DeleteΕ ναι, νομίζω πως δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές τεράστιες, μόνο μικρές αποκλίσεις. Αφού η ρίζα παραμένει ίδια!
Ξέρω γω, δύσκολες σκέψεις φαίνονται αυτές :-)
Mόνο Κούντερα και Αριστοτέλης θα μπορούσαν να κάνουν μια μεγάλη και σπουδαία συζήτηση :)))
Eμείς ακολουθούμε
καλησπερα και σε σένα
Αααααααα, (καλησπέρα) πολλά μας έβαλες, κυρία, για homework! Κι επειδή είναι όλα τεράστια (Βαν Γκογκ, Κούντερα..), καταφεύγω σε ένα μικρό απόσπασμα μόνο από τη σονάτα του σεληνόφωτος (σιγά σιγά, σχόλιο με το σχόλιο, όπως πάω, θα στο μεταφέρω όλο το ποίημα!), που λέει:
ReplyDelete" Καί τώρα θυμήθηκα
60 πώς ἔτσι μετροῦσα τή μουσική σάν πήγαινα στό Ὠδεῖο10
μέ μπλέ ποδιά κι ἄσπρο γιακά, μέ δυό ξανθές πλεξοῦδες
— 8, 16, 32, 64, —
κρατημένη ἀπ' τό χέρι μιᾶς μικρῆς φίλης μου ροδακινιᾶς ὅλο φῶς καί
ρόζ λουλούδια (...)"
ίσα ίσα για να δούμε το ροζ της ροδακινιάς να ταξιδεύει από έργο σε έργο.
Ευχαριστούμε για τα καλούδια!
Αχα Διονύση μου, ωστόσο εγώ δηλώνω αδιάβαστη, διότι ουδέποτε έχω διαβάσει Κούντερα, η παράγραφος αυτή όμως έχει ουσιαστικό νόημα νομίζω.
DeleteΩραία, θα περιμένω και το υπόλοιπο της σονάτας :)
Ωωω μιλάει για ροδακινιά, φως και ροζ λουλούδια.
Θεικό!!!
Τελικά τόσοι και τόσοι την εξύμνησαν.
Σ ευχαριστώ
Καλησπέρα σας
ReplyDeleteκαλώς βρεθήκαμε στην όμορφη μπλογκογειτονιά μας και στο χώρο σας [στο μπλογκ σας]
πολύ όμορφη ζωγραφιά και οι ροζ αμυγδαλιές [οι νυφούλες της άνοιξης] μου αρέσουν πολλά [οι ροζ πιο πολλά]
ευχαριστώ και για τη δική σας επίσκεψη και σχόλιο στην ανάρτηση μου ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Καλησπέρα Δελφινάκι.
DeleteΚαλώς γνωριστήκαμε, και που ξέρεις ίσως να μας αρέσει το περιβάλλον του άλλου και να κάνουμε και παρέα στα μπλογς μας.
Ωωω νυφούλες της άνοιξης, πόσο πολύ τους πάει ο τίτλος!!!
Είναι η Άνοιξη άραγε που το κάνει αυτό το ροζ τόσο όμορφο;
Το φως της;
Σ ευχαριστώ κορίτσι μου :)
Καταρχήν πάντως έχουμε ένα κοινό fish και δελφινάκι :)
DeleteΓιατί όχι; Ισως πού ξέρουμε; Γιατί να μην ερχόμαστε; Εγώ πάντως έγινα και μέλος στους αναγνώστες σας [αν θέλετε μπορείτε να γίνεται κι εσείς]
Και η άσπρη είναι όμορφη , αλλά η ρος είναι πολλά πιο ωραία
ξέχασα να πω ότι μου αρέσει πολλά η ζωγραφική
Deleteευχαριστώ
καλό σας βράδυ
Δελφινάκι, τα λατρεύω τα δελφίνια, δε φαντάζεσαι, σα μικρό παιδί χοροπηδάω όταν τα βλέπω καμμιά φορά στη θάλασσα να κάνουν πασαρέλλα :)
DeleteΔεν ήξερα πως υπάρχουν και ροδακινιές με λευκά άνθη. Εγώ αγαπώ όλα τα δέντρα και όλα τα άνθη, γενικά μ αρέσει πολύ η φύση.
Σ ευχαριστώ για το πέρασμα!
:)
νόμιζα ήταν αμυγδαλιές :) , γι αυτό είπα οι νυφούλες της άνοιξης
Deleteκαι ότι υπάρχουν άσπρες και ροζ
Μα πόσο ωραίο ποστ!
ReplyDeleteΜε λίγες γραμμές, που λένε τόσα πολλά!
Και τώρα που είπες Βίνσεντ βαν Γκογκ, σου έχω πρόταση για ταινία.
"At eternity’s gate", ο ελληνικός τίτλος "Στην πύλη της αιωνιότητας".
Για την περίπτωση που δεν την έχεις ήδη δει!
Καλημέρα Φις Άι!
Πρέπει να την δω Αρτιστούλα μου. Μ αρέσουν οι πίνακες του Βανγκ Γκογκ, τα χρώματα του, οι πινελιές του. Από παιδί τον αγαπώ.
DeleteΦιλάκια, σ ευχαριστώ για την ωραία πρόταση :)
υπεροχος πινακας και ακομη πιο υπεροχο μηνυμα
ReplyDeleteσ ευχαριστώ πολύ Κική μου!!!
DeleteΝομίζω ότι θα πρέπει να διδασκόμαστε από το παρελθόν και να ονειρευόμαστε το μέλλον.
ReplyDeleteΣε καμιά περίπτωση πάντως να εμμένουμε.
Πολύ όμορφος πίνακας κι ωραίες οι σκέψεις που μας γέννησε η ανάρτηση σου Στέλλα μου.
Πολλά φιλιά :)
Εντάξει το παρελθόν περιέχει και υπέροχες στιγμές!!!
DeleteΓια τις άσχημες ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου.
Φιλιά Μαρινάκι μου