παρ' ολίγον

Κάθομαι που λέτε χθες το βράδυ να δω τηλεόραση,  η αγαπημένη μου σειρά αρχίζει στις 9.00 και είχε πάει δέκα,  ήταν περίπου στα μισά όταν καθόλου δεν θυμάμαι τί,  αλλά κάτι μ' έκανε να γελάσω.

Μόνη στο σαλόνι,  το σκυλί μας ήταν κάπου στο μπαλκόνι και χάζευε  στον δρόμο,  το άλλο μου μισό έπλενε σπανάκι,  ναι σωστά διαβάσατε,  η κόρη για τρέξιμο  κι ο γιός στο δωμάτιο του.

Κάτι λοιπόν μου φάνηκε αστείο και γέλασα,  ενώ μόλις πριν λίγο έπινα το χαμομήλι μου,  κι έτσι όπως πήρα βαθιά ανάσα μαζί με το γέλιο,  νάσου μπαίνει στο στόμα μου κι ένα πολύ μικρό,  απειροελάχιστο ''κάτι'',  που ίσα που το κατάλαβα.  Πολύ πιθανόν να ήταν κάποιο μυγάκι ή ακόμη και κάποιο μικρό κουνούπι.

Όλα καλά,  μέχρι που αρχίζει ο πρώτος βήχας.  Το πρώτο γκούχου έφερε το δεύτερο κι από εκεί και πέρα ούτε νερό δεν με έσωζε,  ούτε που σηκώθηκα κι έκανα βόλτες όρθια.
Τώρα που το σκέφτομαι,  πρέπει να με τρόμαξε αυτός ο βήχας.  Πρώτον γιατί δεν μου περνούσε και δεύτερον επειδή περνώντας τα λεπτά γινόταν όλο και πιο έντονος.
Συγχρόνως ένιωθα ότι κάτι μου κόβει την δίοδο της αναπνοής.  Με ανάσες σχεδόν σαν της λαρυγγίτιδας,  ευτυχώς μόνο 3-4 όμως αρκετές να μου κόψουν τα πόδια,  έψαξα εφημερεύοντα,  αν και πρόλαβε και με ενημέρωσε ο γιός μου.
Η αλήθεια είναι πως τους στενοχώρησα πολύ και πως δεν ήξεραν τί να κάνουν,  μια που εγώ είχα πανικοβληθεί τελείως και φώναζα πως δεν είμαι καλά,  και πως πεθαίνω.

Βέβαια εσείς πιθανόν γελάτε,  κι η αλήθεια είναι πως μέχρι να ντυθώ για το νοσοκομείο μου είχε περάσει η όλη κρίση,  κι ο βήχας είχε λιγοστέψει κατά πολύ.
Πήγα όμως γιατί φοβόμουν μήπως ξανασυμβεί.

Εκεί,  μου μέτρησαν κανονική πίεση και 145 παλμούς (πώς να μην ανέβουν μετά από τόσο πανικό),  με έστειλαν σε ωρλ,  ο οποίος άγιος άνθρωπος,  μου λέει κοίτα να δεις εγώ πρέπει να σου κάνω λαρυγγοσκόπηση.  Το μηχάνημα που έχουμε εδώ είναι πολύ ζόρικο,  θα σε παιδέψω.
Βέβαια εγώ την έχω κάνει αυτή την εξέταση στο ίδιο νοσοκομείο και κόντεψα να τρελλαθώ.  Πραγματικά επίπονη εξέταση.

Τέλος πάντων με έστειλε να κάνω μια βόλτα,  να κάνω ένα μπάνιο και να κοιμηθώ,  μου είπε ότι πιστεύει ότι πέρασα μια μικρή κρίση πανικού και πως όλα θα πάνε καλά,  όπως και πάνε.

Αυτά τα ωραία από χθες το βράδυ,  έχασα το μισό επισόδειο της αγαπημένης μου σειράς και κόντεψα να πεθάνω.
Παρολίγο δλδ κι από ένα μυγάκι στο λαιμό,  κανείς δεν θα ξαναέγραφε ποτέ σε τούτο δω το μπλογκ         :-)))))

Αυτά και σας φιλώ
και να προσέχουμε τους εαυτούς μας
είμαστε πολύτιμοι και ακριβοί