Αυτό που πήραν φεύγοντας μαζί τους, ήταν η αμέριστη εμπιστοσύνη μου, δεν έχω, τις δύσκολες μέρες, ποιόν να εμπιστευτώ και πού να ακουμπήσω.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
Μέσα σε δύο γραμμές εκφράζεις αυτό που ακριβώς αισθάνεσαι αυτό το καιρό.
ReplyDeleteΑπό την περασμένη εβδομάδα προσπαθώ να βρω το κουράγιο να ξεπεράσω αυτό που μας είχαν πει οι γιατροί ότι μπορεί να συμβεί από τον Ιούνιο.
Εκει που όλα έδειχναν ότι είναι καλά "έφυγε" στον ύπνο της.Ο λόγος που γράφω σήμερα είναι για να εκφράσω αυτό που θέλω να γνωρίζεις-ετε ,ότι μόνο όταν φύγει η μάνα μόνο τότε καταλαβαίνουμε τι θα πει πόνος - μούδιασμα.
Αποφάσισα να σχολιάσω το θέμα σου σήμερα γιατί αυτό που πήρε η μητέρα μου φεύγοντας ακόμα και τις τελευταίες στιγμές της ήταν το ενδιαφέρον της μου έδειχνε ότι "ακουμπάω" εάν θελω σε εκείνη και όλα φέυγουν.Ευτυχώς έχω μια υπέροχη γυναίκα δίπλα μου και μου στέκεται οσο κανένας άλλος συγγενείς.Με αγάπη πολύ.
Σαν την εμπιστοσύνη που έχουμε στην μάνα δεν την βρίσκουμε πουθενά.
Μουσική σήμερα https://www.youtube.com/watch?v=iDrUA8F7Vn8
https://www.youtube.com/watch?v=iYVWOPkwu6o
ΥΓ: Η μουσική ήταν το πρώτο που μου έμαθε να λατρεύω από πολύ μικρή ηλικία.
Δεν ξέρω τί να πω με έναν άνθρωπο που δεν με εμπιστεύεται να μου στείλει μέηλ αλλά μου εξιστορεί τη ζωή του, τα συναισθήματα του, τί να πω.
DeleteΑν μπορούσα θα σου έστελνα μια φωτογραφία με κάποια πολύ όμορφα τριαντάφυλλα για τη μαμά σου. Λυπάμαι πάρα πολύ!
Έχεις δίκιο σε όσα λες, σίγουρα η μαμά σου ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο στηρίχτηκες, μη νομίζεις πως αυτό θα αλλάξει.
Θα συνεχίσει να σε στηρίζει με τη σκέψη έστω κι από μακριά.
Κι εσύ θα γίνεσαι όλο και πιό δυνατός και θα είσαι εσύ αυτός που θα μπορείς να στηρίξεις αγαπημένους σου ανθρώπους.
Οπωσδήποτε θα είσαι κι εσύ ένας υπέροχος άνθρωπος για το άλλο σου μισό, αυτά μακάρι να είναι αμοιβαία.
Να είσαι γερός και δυνατός και να την θυμάσαι την μανούλα σου, κι όλα τα όμορφα που σου έδωσε, να εμπιστευτείς και να τα μεταφέρεις κι εσύ σε άλλους ανθρώπους.
Τί ωραίες οι μουσικές σου!!!
Καλή συνέχεια
κάτι που σκέφτηκα για σένα
Deletehttps://www.youtube.com/watch?v=d-diB65scQU
Σ'ευχαριστώ πολύ για όλα. https://www.youtube.com/watch?v=mCDbvxeJVhc
Deleteόταν το πρωτοάκουσα έκλαιγα !!!
Deletehttps://www.youtube.com/watch?v=YRBjGVmmx7k
Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί, α ρε μαμά.
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή.
Τότε με κράταγες σφιχτά,
τώρα κοιτάς από μακριά.
Μέσα απ' τα δόντια να μιλάς,
σ' ακούω σαν τώρα, μη με σκας.
Δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος, θα το δεις, α ρε μαμά.
Α ρε μαμά.
Ύστερα λόγια στο χαρτί,
συγγνώμη, σ' αγαπώ πολύ,
είμαι εδώ, α ρε μαμά.
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ το δίσκο με το Άβε Μαρία.
Άβε Μαρία.
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή.
Τις πόρτες άνοιγες στο φως,
να μπει ο ήλιος κι ο θεός,
να μας φυλάει, α ρε μαμά.
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ' τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού.
Όντως οι άνθρωποί μας όταν φεύγουν παίρνουν κομμάτι μας. Αν ήταν και το αποκούμπι γεμάτο εμπιστοσύνη τότε είναι διπλός ο πόνος.
ReplyDeleteΚαλημέρα Στέλλα μου
Αυτοί που έφυγαν, εννούσα κυριολεκτικά, απομακρύνθηκαν, έφυγαν από τη ζωή μας με τη θέληση μας ή όχι.
DeleteΥπάρχουν άνθρωποι που ακουμπήσαμε επάνω τους, κι όμως μας τελειώσανε.
Εμπιστευτήκαμε, αλλά τώρα είμαστε αλλού μεν, χωρίς αυτή την εύκολη πρόσβαση σε έναν ώμο δε.
Για όσους έφυγαν από τη ζωή, είναι μια κατάσταση πολύ δύσκολη Άννα μου, πιστεύω με το πέρασμα του χρόνου διαχειρήσιμη
σε φιλώ
καλό σ/κ
Στη ζωή υπάρχουν περιπτώσεις που οι άνθρωποι που πέρασαν απ τη ζωή μας, φεύγοντας, πήραν και ένα δικό μας κομμάτι. Μικρό ή μεγάλο. Αυτό είναι πιθανόν να οδηγήσει στη δική μας αποψίλωση, στη δική μας ερήμωση. Όμως αυτό, δυστυχώς ή ευτυχώς, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας κοινωνικής ζωής. Είναι κάτι που δεν θα αποφύγουμε. Τι απομένει; Να μπορέσουμε να το διαχειριστούμε καλά. Να φτιάξουμε άμυνες, να είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοια γεγονότα.
ReplyDeleteΗ Ζωή είναι ωραία. Προχωράμε Στέλλα μου χαμογελώντας. Στέλνω τα φιλιά μου. Καλό Σαββατοκύριακο.
Προχωράμε Γιάννη μου, δεν διαφωνώ όμως ποιόν αντέχουμε τώρα πιά και ποιός μας αντέχει;
DeleteΠιστεύεις πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μας δώσουν τον χρόνο τους αλλά κι εμείς αντίστοιχα μήπως δίνουμε την εμπιστοσύνη μας;
Ίσως κάποια πράγματα ανήκουν πια σε μια άλλη περασμένη εποχή και ηλικία, η έλλειψη όμως είναι εμφανής.
Να σηκώσεις το τηλέφωνο και να πεις ξέρεις με απασχολεί αυτό.
Δεν υπάρχει αυτό Γιάννη μου και ξέρεις τί; Είναι η άλλη φωνή που λείπει, η αποστασιοποιημένη αντίληψη, ο άνθρωπος που είναι απ έξω και ακούει.
Φιλιά οπωσδήποτε μεγάλα!!!
Ο άνθρωπος που τα έλεγα όλα και με ανεχόταν σε όλα, πέθανε πριν από 10 χρόνια.
ReplyDeleteΤο κενό που άφησε, ακόμα παραμένει κενό.
Οι φίλοι μου από τα παλιά, είναι όλοι μαζί μου, ευτυχώς δεν απομακρύνθηκε κανείς, γιατί θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω νέες γνωριμίες.
Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, νέες φιλίες.
Για όσους απομακρύνθηκαν, δεν με ένοιαξε, αλλά ούτε και ξαφνιάστηκα. Ίσως ένιωθα ότι δεν ήταν παρά κάποιοι γνωστοί και τίποτα παραπάνω.
Καλό Σαββατοκύριακο Φις Άι!
Αρτίστα μου πολύ λυπάμαι!
DeleteΌμως διάβασα το σχόλιο σου πριν 2 ώρες περίπου και καθώς έκανα την βραδινή μου βόλτα σκεφτόμουν τον δικό μου άνθρωπο που έλεγα τα πάντα και με ανεχόταν.
Αρχικά δεν ήθελα να κάνω την αναδρομή, είναι λίγο πως να το πω εφιαλτική.
Αλλά θα προσπαθήσω να την περιγράψω με λίγο κινηματογραφικό τρόπο μια που πριν λίγο πέρασα απο το Ναταλί που είναι ένας ωραίος θερινός κινηματογράφος της γειτονιάς μου που είναι, 19 Οκτωβρίου, ακόμη ανοιχτός.
Η ζέστη στη Θεσσαλονίκη είναι ομολογουμένως αφόρητη!
Λοιπόν η σχέση με τον φίλο μου άλλαξε για λόγους που εμείς οι δύο ξέρουμε, και έγινε κάπως όπως των πρωταγωνιστών αυτής της ταινίας :-)))
https://www.youtube.com/watch?v=8pSYfZJfK5I
Μετά από όλο αυτό, για να ξαναγίνω φυσιολογικός άνθρωπος εγώ, εκείνος δεν ξέρω τί έκανε, έκανα αυτό που έκανε ο πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας :-)))
https://www.youtube.com/watch?v=quuMv7cGUn0
Και κάπως έτσι μου τελείωσε ο άνθρωπος που άκουγε όλα όσα του έλεγα και με ανεχόταν, μαζί και ό,τι είχε να κάνει με εμπιστοσύνη!!!
Ελπίζω κι εύχομαι να περνάει καλά όπως πάντα ήταν η επιθυμία του.
_________
Φίλους, με την έννοια του είμαστε μια ομάδα δεμένη δεν είχα ποτέ.
Παρέες, γνωστούς, φίλους ένα δυό σταθεροί άνθρωποι φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν είναι οι άνθρωποι που τους τα λέω όλα.
Συνήθως όπως κάνουμε όλοι, λέμε αυτά που ταιριάζουν με τον καθένα.
Και νέες γνωριμίες κάνω αλλά επιφανειακές.
Η απομάκρυνση πάντα με ενοχλούσε ακόμη κι αν ήξερα πως την προκάλεσα εγώ.
Δεν πιστεύω πως ευθύνονται για την εμπιστοσύνη που έχει χαθεί, είναι θέμα ηλικίας, εποχής, τρόπου σκέψης και ζωής.
Αυτά τα πράγματα μια φορά γίνονται και είναι αναντικατάστατα!
Και ναι, το κενό που άφησε παραμένει κενό!!!
DeleteΣε μια υγιή σχέση η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς αλλά θα πρέπει να είναι αμφίδρομη. Ίσως είναι πιο σημαντικό σε μια σχέση να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τα όρια που θα επιτρέψουμε να περάσει ο άλλος, τις επιρροές που επίσης θα του επιτρέψουμε να ασκήσει για να νιώσουμε ασφάλεια και να χτίσουμε αυτοεκτίμηση. Αλλιώς κάνει κατάχρηση κι αυτό σίγουρα κάποια στιγμή δεν θα μας αρέσει.
ReplyDeleteΚανείς δεν είναι τέλειος και όσο κι αν συμφωνούμε με κάποιον για την εμπιστοσύνη απαιτείται και χρόνος και κόπος αλλιώς είμαστε σ' ενα φαύλο κύκλο που τελικά μας καταρρακώνει.
Εγώ θα θέσω την εμπιστοσύνη σαν ευθύνη. Ή την έχεις ή όχι, αλλιώς η όποια σχέση δεν έχει νόημα.
Καλή Κυριακή Στέλλα!
Φιλιά!!
Νομίζω την εμπιστοσύνη θα πρέπει να το θέλουμε εμείς να την δείξουμε, επιλέγουμε τον άνθρωπο κι εκείνος ανταπεξέρχεται. Όπως πολύ ωραία μου γράφεις Αννίκα μου είναι αμφίδρομη η σχέση, αναμφισβήτητα.
DeleteΑλλά εξαρτάται κι από το πόσο θέλει να ανοιχτεί κάποιος, κι αν θέλει!
Μου φαίνεται πως περισσότερο δυνατοί νιώθουμε καθώς πατάμε γερά στα πόδια μας από μια ηλικία και μετά.
Βέβαια υπάρχουν σχέσεις εμπιστοσύνης κι ας μην τα λέμε όλα στον άλλον.
Εδώ όμως μιλάμε για τον συνδιασμό!
Η εμπιστοσύνη θέλει και αυτιά να την ακούν.
Και ενσυναίσθηση!
Φιλάκια!!!