Tuesday, December 03, 2019

άκρες





Είναι το δέντρο και τα στολίδια του που βγήκαν για πολλοστή φορά από τα κουτιά τους.  Είναι οι αναμνήσεις που κουβαλάει επάνω του το κάθε παιχνίδι.  Ποιά χρονολογία αγοράστηκε,  πόσα χρόνια πέρασαν,  πώς ήμουν τότε..

Είναι οι άκρες,  οι άκρες των νημάτων που θέλω,  που πρέπει να πιάσω ενώ όλη μου η ζωή είναι ένα πιάνω-αφήνω.

Είναι που σταυρώνω δείκτη και μεσαίο πίσω,  στην πλάτη μου και κάνω ευχές που δεν τολμάω να τις φωνάξω δυνατά,  όχι πριν έστω κάτι λίγο γίνει πραγματικότητα.

Είναι που ο ήλιος του Δεκέμβρη,  δύει κι ανατέλλει τόσο εντυπωσιακά που πληγώνει το μέσα μου από την ομορφιά κι από τα ''μου λείπεις''.

Είναι κι αυτή η άλλη διάσταση,  αυτό το παράλληλο σύμπαν που δεν αφήνουν σημάδια ύπαρξης παρά μόνο στα σύνορα της φαντασίας.

6 comments:

  1. Στολίζεις, λοιπόν, και στολίζεσαι με της μνήμης με της μνήμης τα όμορφα ενδύματα. . .

    ReplyDelete
  2. Ναι αλήθεια είναι!
    Όλες οι κούτες των στολιδιών των Χριστουγέννων ανοίγονται αυτές τις μέρες. Και κοίτα να δεις πόσο δυνατό είναι αυτό που βγαίνει μέσα από αυτές. Κάθε στολίδι που επανέρχεται στο φως καθώς αγγίζει τα χέρια μας φέρνει στον ψυχισμό μας τις μνήμες! Και πόσο δυνατές είναι αυτές. Κάθε στολίδι και η δική του ιστορία. Και μέσα απ τη δική του, το δικό μας πέρασμα στα χρόνια.
    Δεν είναι συγκλονιστικό;
    Καλησπέρα Στέλλα μου.

    ReplyDelete
  3. Στολίζω, στολίζεις....στολίζουμε. Κι όμως κάποιους μας λείπουν οι λέξεις
    Με τον δείκτη σταυρωμένο πίσω απ' την πλάτη....να πάνε όλα καλά.
    Είθε!!
    Φιλιά Στέλλα!!

    ReplyDelete
  4. Είναι όλα αυτά που λες, μα είναι και τα Χριστούγεννα!
    Καλό μήνα Φις Άι!

    ReplyDelete
  5. οι σκεψεις μας, στολιδια του νου

    ReplyDelete
  6. Θα σταθω στο κεντημενο δεντρο σου ..απιθανα ομορφο.. ας στολισουμε μαζι με το σπιτικο μας και τι καρδιες μας με αγαπη Στελλα μου καλες γιορτινες μερες να εχεις φιλιααα!!🎄

    ReplyDelete

Twas The Night Before Christmas

  Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος,  είπε ο λαγός.  Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει...