Wednesday, December 04, 2019

αταίριαστα





Δεν ξέρω τί είναι αυτό,  που οδηγεί μερικούς από εμάς σε σχέσεις με ανθρώπους που είναι αταίριαστοι με τον προσωπικό μας ψυχικό κόσμο.
Όλη αυτή η προσπάθεια να δείξουμε ότι μπορούμε..
Ότι μπορούμε να πείσουμε για την καλή μας πρόθεση!
Τόση χαμένη θετική ενέργεια,  που στην πορεία γίνεται τόσο τοξική.
Και το επαναλαμβάνουμε..
πάλι..
και πάλι..
και πάλι..


..νομίζω είναι αυτό το ελάττωμα που έχουμε,  να τους θέλουμε όλους γύρω μας.  ΟΛΟΥΣ!

19 comments:

  1. Περί χρωμάτων και ορέξεως. . .
    Αλλά αυτό το "ΟΛΟΥΣ!", Στέλλα, βαρύ :)
    Όχι δα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ΟΛΟΥΣ!
      Με όλο το βάρος που διακρίνεις.
      Κλάμα αν ΔΕΝ..

      στα ελαττώματα και αυτό!
      κι όμως ναι :)

      Delete
    2. Αν θέλεις, το διορθώνεις όμως :)

      Delete
    3. πιστεύεις ΟΛΑ διορθώνονται;

      ;)))

      Delete
  2. Στέλλα μου!
    Καμιά φορά η ανάγκη να δεθείς με έναν άνθρωπο (όχι αναγκαστικά) μπορεί να γίνει ψυχοφθόρα.
    Οι πολλές φωνές δεν έχουν πάντα μια ειλικρινή προσέγγιση, όταν μάλιστα στην ασφάλεια της ανωνυμίας προβάλλονται με όχι και τόσο κομψό και κόσμιο τρόπο.
    Μπορεί να είναι χαρακτηριστικό ανωριμότητας, μπορεί και κακεντρέχειας, μπορεί να είναι απλά υπαινιγμοί ή και κραυγές. Ότι και να είναι σίγουρα κάνουν κακό στον συναισθηματισμό μας.
    Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι λεπτές κλωστές που χρειάζονται τον κατάλληλο καμβά για να δέσουν. Και η κάθε λέξη αποκαλύπτει τον αληθινό χαρακτήρα καθενός. Προσπαθώντας να κάνουμε την επικοινωνία ευχάριστη και απολαυστική άλλες φορές ταυτιζόμαστε με τα πρόσωπα, τα συμπαθούμε, γελάμε ή θυμώνουμε.
    Η αποδοχή ή η απόρριψη είναι δική μας ευθύνη. Δες το σαν άσκηση κοινωνικότητας με τα θετικά του ή τα αρνητικά στοιχεία.
    Πολλά είπα και να με συμπαθάς.
    Μια όμορφη μέρα (παρά το κρύο) με όμορφα συναισθήματα!
    Σε φιλώ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Συμφωνώ, παρ όλο που δεν καταλαβαίνω γιατί πχ μπερδεύονται οι ''ανώνυμοι'', μάλλον κάτι σκέφτεσαι που δεν μπορώ να το δω (παρ όλο που πολύ θέλω).
      Οι σκέψεις σου έχουν πάντα μία ωριμότητα Αννίκα.

      Κρύοοο!
      τα συναισθήματα λες και επαναστατούν κι αυτά ώρες ώρες και θέλουν την προσοχή μας :)

      Delete
    2. Η ανάρτησή σου σκιαγραφεί αταίριαστους χαρακτήρες με τον ψυχικό μας κόσμο. Η νοοτροπία ενδεχομένως καθορίζει την ελεύθερη έκφραση που κάποιες φορές πληγώνει. Ίσως....ατυχής έκφραση τα περί ανωνυμίας.
      Στο χώρο ξετυλίγονται χίλια-δυο δρώμενα. Εξαρτάται με ποιον θα συγχρονίσουμε τον βηματισμό μας.

      Delete
    3. Χμμ ναι, αν και κάτι πιο συγκεκριμένο είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την ανάρτηση.

      Συμφωνώ και πάλι μαζί σου

      Delete
  3. Το "αταίριαστο" πολλές φορές μπορεί να γίνει συμπληρωματικό. Τι θέλω να πω: Αν ο απέναντί μας είναι μεν αταίριαστος αλλά δεν είναι απωθητικός, τότε αυτό που τον διαφοροποιεί από εμάς μπορεί εν δυνάμει να λειτουργήσει συνθετικά, συμπληρωματικά. Και ίσως τότε πάρουμε κάποια στοιχεία.
    Όμως αν μιλάμε για "αταίριαστο" με απωθητικά στοιχεία τότε νομίζω δεν υπάρχει κανένας λόγος να ...βασανιζόμαστε. Εκτός αν υπάρχει κάποιο πάθος ή άλλη εξάρτηση.
    Καλημέρα Στέλλα μου, στέλνω φιλιά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μιλάμε για το αταίριαστο του τύπου, άλλα λέω εγώ άλλα ακούς εσύ, άλλα κάνω εγώ άλλα καταλαβαίνεις εσύ, δυό κόσμου διαφορετικοί και εδώ το διαφορετικό δημιουργεί απόσταση.

      Σίγουρα το ''διαφορετικό'' πολλές φορές λειτουργεί σαν συμπληρωματικό, ωω τί ευτυχία!
      Μ' αρέσει πολύ αυτό.
      Μας βάζει σε διαδικασία σκέψης κλπ, μας δίνει συν.

      Delete
  4. Θα συμφωνήσω μαζί σου Στέλλα.
    Όταν κάποιος μας έχει πει στο παρελθόν "ΟΧΙ" αυτό είναι "ΟΧΙ".
    Τους αφήνουμε στην ησυχία τους και στους ανθρώπους που θέλουν να έχουν στο πλάι τους.
    Εγώ δεν τρέφω αυταπάτες, ξέρεις.
    Καλό θα ήταν, όμως, αντίστοιχα κι αυτοί να μας αφήνουν στην ησυχία μας, λέω εγώ τώρα. Και να μην μας θυμούνται όποτε τους συμφέρει και για να εξυπηρετήσουν τους όποιους σκοπούς τους, ενώ τα χρόνια έχουν περάσει.
    Τέτοιες συμπεριφορές παρεξηγούνται.
    Εγώ δεν τους θέλω ΟΛΟΥΣ γύρω μου. Μόνο αυτούς που επικοινωνούν μαζί μου πραγματικά και ουσιαστικά και αυτούς με τους οποίους ταιριάζω. Η παρέα μου ξέρεις αποτελείται από λίγα άτομα. Και στο πλάι μου ως σύντροφο θα ήθελα να έχω έναν απόφοιτο Πολυτεχνείου. Με τους άλλους δεν μπορώ να συνεννοηθώ.
    Καλή συνέχεια Στέλλα.
    Έγω τραγούδια δε στέλνω αλλά σου στέλνω ένα χαμόγελο
    :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Του ΕΜΠ, ή Μηχανικός να' ναι κι ό,τι να 'ναι;

      Delete
    2. Χμμμ το ΕΜΠ θα ήταν τελευταία επιλογή νομίζω!
      Και προτιμώ πολιτικούς μηχανικούς! Όχι μηχανολόγους. :P
      Καλό απόγευμα!

      Delete
    3. Δεν μένει παρά να ευχηθώ να ευτυχήσετε στην αναζήτησή σας και να βρείτε τον Πολιτικό Μηχανικό, Πανεπιστημίου βεβαίως, των ονείρων σας :)

      Delete
    4. Σας ευχαριστώ πολύ.
      Μερικά όνειρα είναι πολύ ωραία. Βέβαια υπάρχουν κι οι εφιάλτες!
      :)

      Delete
  5. Δεν ξέρω αν είναι ελάττωμα, μπορεί να είναι ανασφάλεια.
    Τώρα θα μου πεις και η ανασφάλεια, ενδεχομένως να θεωρείται ελάττωμα...
    Προσωπικά ούτε το καταλαβαίνω αυτό το ΌΛΟΥΣ, ούτε το θέλω.
    Καλύτερα μονη μου, όπως και είμαι εδώ που κατοικώ (αφού οι φίλοι μου είναι στην Αθήνα και σε άλλα μέρη), παρά με ανθρώπους που δεν μπορώ να συνεννοηθώ.
    Καλό βράδυ Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τί να πούμε για την ψυχή του καθενός, άβυσσος!
      Άλλος θέλει αυτό, άλλος εκείνο..

      καλό βράδυ Αρτίστα μας!
      :-)))

      Delete
  6. Μα ετσι ειναι ακριβως Στελλα μου ο καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος οπως μοναδικα ειναι ολα οσα θελει..η οχι.. ο καθενας μας κραταει γυρω του εκεινους που επιλεγει.. φιλια στην πάτριδα μαι σε σενα..καλα να περνας 🎄

    ReplyDelete

Twas The Night Before Christmas

  Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος,  είπε ο λαγός.  Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει...