Sunday, May 10, 2020

βρες το λάθος





Πηγαίνω νωρίς το πρωί στη μαμά μου!
(Δεν εμφανίστηκα χθες όλη τη μέρα,  καταλαβαίνεις παράπτωμα.)
Βαθειά αναπνοή,
- μαμά μυρίζει καφέ το σπίτι σου.
Μόλις πριν λίγο ξύπνησε,  φοράει ακόμη εκείνη την λουλουδιαστή νυχτικιά από απαλό βαμβάκι.  (Συναίσθημα δικό μου,  υπέροχο.)
Φεύγω γιατί κι εγώ μόλις ξύπνησα και πρέπει να κάνω τα σχετικά των πρωινών μου,  να πάρω το χάπι μου,  να ψήσω το ψωμί μου,  να ανακατέψω το ταχίνι με το μέλι μου,  να βάλω το γάλα μου στο μπρίκι να ζεσταθεί.

Καθώς τρώω μισή ώρα μετά,  χαζεύω στο διαδίκτυο,  ανοίγω τα μέηλ μου,  ένας αγαπημένος μου φίλος μου έχει στείλει μέηλ με σχετική καρτούλα για την γιορτή της μητέρας.
Αα ναι,  γιορτάζουν οι μαμάδες σήμερα,  χρόνια πολλά σκέφτομαι.

Ξαναπηγαίνω δίπλα,  την βρίσκω να διαβάζει.
-  Σου άρεσε το βιβλίο μαμά; την ρωτάω και κολλάω δίπλα τα χρόνια μου πολλά,  κρατάμε τις αποστάσεις για φέτος και γελάμε.
Της άρεσει το βιβλίο,  από χθες έχει καταβροχθήσει το 1/4!
Αρχίζει να μου το διηγείται.
-  Μην μου το λες ρε μαμά θέλω να το διαβάσω.
-  Καλά,  μόνο αυτό θα σου πω,  με την γιαγιά της ζούσε αυτή;  Η μάνα της έφυγε γρήγορα γρήγορα..  αυτοκτόνησε..

Ξαναφεύγω!
Μπαίνω στο σπίτι μου και κάτι μου λείπει.  Πιάνω ένα φλυτζάνι του καφέ και προβληματίζομαι.  Να τον φτιάξω μόνη μου ή να πάω να μου τον φτιάξει.

- Έλα μωρέ,  λέω στον εαυτό μου μια μαμά έχω,  για πόσο ακόμη θα είμαστε μαζί;  Πάω μέσα λοιπόν με το φλυτζανάκι μου άδειο.  Μιλάει στο τηλέφωνο με την άλλη της την κόρη.
- Ήρθε η Στέλλα την ακούω να λέει,  τα λέμε μετά,  και το κλείνει.
Μου φτιάχνει καφέ με χαρά.

Δεν έχω πιεί ακόμη την πρώτη γουλιά και
-  Έχεις φρυγανιά τριμμένη;
-  Να κοιτάξω της λέω.
-  Θέλω να δώσω από το κοτόπουλο μου στα παιδιά,  είναι πολύ,  περισσεύει,  σνίτσελ τους αρέσει.
-  Ρε μάνα γιατί να στείλεις κοτόπουλο στα παιδιά;  Τα παιδιά έχουν φαγητό για το μεσημέρι.  Κοίτα τον εαυτό σου,  κανόνισε τι θέλεις και τι δεν θέλεις κι ότι περισσεύει βάλτο στην κατάψυξη.
-  Εε πως,  δεν μπορώ να μη δώσω στα παιδιά,  τους αρέσει!

-  Ρε μαμά σταμάτα να μπαίνεις μέσα στην ζωή μου!
-  Πότε παιδί μου μπήκα εγώ στην ζωή σου..
-  Θέλεις να πεις πως δεν έχεις βγει ποτέ!!!

Πήρα τον ανέγγιχτο καφέ μου κι έφυγα στο σπίτι μου,  να πιώ με την ησυχία μου αλλά τί νόημα έχει;



Μαμάδες αξιολάτρευτες χρόνια πολλά!!!




7 comments:

  1. Xρόνια Πολλά στην καλοσυνάτη και γλυκιά μητέρα σου.
    Χρόνια Πολλά και σε σένα μαμά και"αιώνια" κόρη.
    Να είστε καλά και δίπλα- δίπλα, κοντά- κοντά γιατί κάποτε όλα τελειώνουν.
    Φιλιά πολλά ψαροματάκι μου :)

    ReplyDelete
  2. Ακριβώς! Χρόνια τους πολλά! Και γόνιμα! Και να είναι ευλογία αυτές οι μαμάδες να μένουν στη ζωή μας για πάντα. Να την χαίρεσαι Στέλλα μου και εσένα τα παιδιά σου. Να είστε καλά Μανάδες όλου του κόσμου.

    ReplyDelete
  3. Μια χαρά τη βρίσκω τη μητέρα σου, Χρόνια Της Πολλά και σ' Εσένα, βεβαίως. επίσης!

    αφιτά! :)

    ReplyDelete
  4. Χρόνια πολλά και καλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου.
    Έτσι κι εμείς ήμασταν, πάνω κάτω.
    Δεν είχε βγει ποτέ από τη ζωή μου, μέχρι που έφυγε οριστικά.
    Φιλάκια πολλά και στις δύο σας.

    ReplyDelete
  5. Κάτι τέτοιες μέρες σκέφτομαι πως δεν υπάρχει ζωντανό πλάσμα στον πλανήτη μας που να μην έχει ή τουλάχιστο να είχε μια μαμά!
    Και όταν δεν έχεις πια μαμά, τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει να μπορείς να πεις στη μαμά σου, "Χρόνια Πολλά, μαμά"!

    Χρόνια Πολλά Στέλλα μου, Χρόνια μας Πολλά!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ReplyDelete
  6. Μέρα αγάπης, μνήμης, νοσταλγίας, συγκίνησης. Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες που όσα κι αν πούμε πάλι λίγα θα είναι. Χρόνια Πολλά σε όσες είναι δίπλα μας και σ’ αυτές που ζουν στην καρδιά μας.
    Χρόνια Πολλά Στέλλα μου!

    ReplyDelete
  7. Προσπαθώ για πρώτη φορά φέτος να δεχτώ αυτή τη διαφορετική πραγματικότητα της απουσίας της μητέρας μου.
    Εχθές ήταν η γιορτή της μητέρας,που για κάποιους είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
    Για κάποια παιδιά σε όποια ηλικία και να είμαστε ,για τις μαμάδες είμαστε πάντα παιδιά.
    Μπορεί η ζωή να τρέχει με τους δικούς της ρυθμούς και μετά τον θάνατο του πατέρα μου
    πόνεσα ,αλλά ο θάνατος της μητέρας μου με έκανε να δω ξαφνικά τα πάντα διαφορετικά.
    Δεν ξέρω γιατί.Ότι και να σκεφτώ αισθάνομαι ότι είναι λίγο.
    Μέσα απο την μητέρα ζούμε,απο τις πρώτες μέρες.Απο το αίμα της έχουμε ζωή.9 μήνες
    μας έχει επάνω της,μέσα της και κάνει πραγματικά τα πάντα για εμάς,
    Τις πρώτες ώρες που έφυγε απο την ζωή δεν τις ξεχάσω ποτέ.Δεν εκφράζεται με τίποτα
    όλο αυτό που βλέπεις όλα να τρέχουν και εσύ να κινείσαι παράλληλα με όλους.
    Να χάνεις την γή κάτω απο τα πόδια σου.Να αισθάνεσαι τόσο παράξενα και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
    Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω.Απλά αισθάνομαι πόνο και αγάπη.
    Να τις αγαπάτε τις μαμάδες σας.Και να ξέρετε ότι για τον κόσμο η κάθε μαμά είναι μια μαμά.Για το παιδί της όμως είναι ο κόσμος όλος.
    Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες του κόσμου.

    https://www.youtube.com/watch?v=nqv7PBdfERU

    https://www.youtube.com/watch?v=NFRW4_46dJg

    ReplyDelete

παραμονή

  Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί....