Πήγαινα σε ένα μέρος που με παίδεψε πολύ, μου άρεσε ωστόσο, και πριν βάλω το κλειδί στην κλειδαριά, με περίμεναν κάποιες φορές αγκαλιές με μπουκέτα από λουλούδια.
Αυτοί η άνθρωποι, που το έκαναν αυτό για μένα, δεν υπάρχουν πια στη ζωή.
Νομίζω πως εκείνες οι μέρες είχαν ένα κομμάτι ευτυχίας!
Καταλαβαίνω και κρατώ την νοσταλγία! Πολύ δυνατή και πολύ όμορφη. Δεν ήταν όμως θαρρώ μόνο αυτές οι σκηνές τα πάντα για εκείνες τις μέρες; Ναι; Αυτά που έμειναν να τα αναζητήσουμε.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου.
Τίποτα δεν έμεινε Γιάννη κι από το 2010 και μετά μόνο ελλείψεις και απώλειες, καμμία πρόσθεση για περαιτέρω ευτυχία!
DeleteΑν δεν μας έμειναν όμορφες στιγμές για τον Α ή Β λόγο, είναι καιρός να τις δημιουργήσουμε εμείς Στέλλα μου. Το δικαιούμαστε. Καλησπέρα και πάλι.
DeleteΑν "Η συντομία είναι η πρώτη χάρη του ύφους", την έχεις!
ReplyDeleteΈρρωσο. :)
ευχαριστώ Ολίγιστε :-)))
DeleteΤι ωραία!
ReplyDeleteΜμμμμμμ, κάποτε ο Ήρωας μου έφερνε κανένα μπουκέτο με τριαντάφυλλα ή με τουλίπες ή με διάφορα, ανάλογα την εποχή.
Έτσι στο άσχετο, χωρίς να υπάρχει λόγος.
Τώρα πια μόνο στα γενέθλιά μου!
Θα μου πεις κάτι είναι κι αυτό!
Παρά ολότελα...
Βρίσκεις πολύ ωραίες φωτογραφίες. Και η προηγούμενη με τις πεταλούδες ήταν υπέροχη!
Μ αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες Αρτιστούλα μου ομορφαίνουν την ζωή μου, νομίζω λίγο και την δική σας :-)))
Delete