Στην Περσική μυθολογία, υπάρχει λέει μια πέτρα που της μιλάς, της λες τα εσώψυχα σου, της εκμυστηρεύεσαι όσα ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό δεν ομολογείς κι αυτή κάποια στιγμή γεμίζει και εκρήγνυται.
Πόσο θα την ήθελα στην ζωή μου, μαζί με ακόμη μια μια πέτρα που θα έκανε όλα όσα θα ήθελα να κάνω και δεν έχω κάνει από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα!
Πόσο πιο ονειρεμένη εικόνα από ένα λειβάδι με παπαρούνες, μία μονοκατοικία με φρεσκοβαμμένους τοίχους, η διάθεση για καθημερινές δουλειές που χρησιμεύουν στην επιβίωση, ένα φαγάκι να μοσχομυρίζει στην κουζίνα, ένα γλυκό στο ψυγείο με φρούτα εποχής, μαρμελάδες και κομπόστες και γλυκά του κουταλιού κι απλωμένα ρούχα στο ρευματάκι της γωνιακής αυλής που να μαρτυρούν το ποιοί, το πόσοι, το πώς..
..μην μου μιλάς για όσα δεν μπορούν να διορθωθούν, μόνο για διεξοδικές λύσεις να μου μιλάς, εκεί μπορώ να ακολουθήσω και κυρίως να υποστηρίξω!
No comments:
Post a Comment