Σκεφτόμουν αυτό το γνωστό, πως δεν αλλάζει ο άνθρωπος παρά μόνο εάν κάτι στην ζωή του αλλάξει δραματικά όπως πχ η μαμά μου που ήταν πάντα μυστικοπαθής και χειριστική και παρέμεινε έτσι μέχρι πριν λίγα χρόνια, επειδή αναγκάστηκε, ξέροντας πως αν δεν το έκανε δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η σχέση της μαζί μου.
Λένε πως στον άλλον άνθρωπο καθρεφτίζεσαι και αναγνωρίζεις ελαττώματα που κι εσύ τα έχεις, για αυτό και έχεις την δυνατότητα να τα αναγνωρίσεις. Όχι, δεν το πιστεύω αυτό γιατί έχω πιεστεί από ελαττώματα άλλων ανθρώπων στην προκειμένη περίπτωση, τα οποία μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να ονομάσω και να τοποθετήσω στην σωστή θέση των σκέψεων μου ως ενοχλητικές καταστάσεις.
Έχω πιεστεί και από δικά μου ελαττώματα, ένα από αυτά πχ είναι η ντροπή μου η οποία λειτουργεί σαν δεύτερο δέρμα επάνω μου κι αν ήταν άνθρωπος θα μπορούσα ακόμη και φόνο να κάνω για να την διώξω από την ζωή μου.
Ένα άλλο ελάττωμα μου είναι ότι δεν είμαι κοινωνική, άμεσα συνυφασμένο με το πρώτο, κι ένα τρίτο πολύ βασικό ότι παντού και σε όλα μετράω πρώτα τα αρνητικά, κι ακόμη κι αν βλέπω τα θετικά τα αρνητικά είναι αυτά που θα μετρήσουν στο τέλος, και έτσι μετά τον ενθουσιασμό, είτε υπερεκτιμώ είτε υποτιμώ μια κατάσταση, περνάω στην αδιαφορία, μια αδιαφορία που όμως με πληγώνει και φεύγω.
Ένα ακόμη ελάτωμα μου είναι το υπερβολικό συναίσθημα, καμμιά φορά γίνεται και ψυχαναγκαστικό, σαν να πιάνω τον άλλον από τον γιακά του πουκαμίσου του και του λέω, ''γιατί δεν με προσέχεις'', ή ''γιατί με απορίπτεις'', ή ''γιατί με κορόιδεψες αφού μου έταξες'' κλπ κι αρχίζω να παρακαλάω απαιτώντας σαν μικρό παιδί, με πολλές πολλές ενοχές στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Δεν δίνω σε κανέναν το δικαίωμα να μην με γουστάρει, αν θέλω να πω τα πράγματα με το όνομα τους! Και κατηγορώ ασύστολα!
Όλο αυτό βέβαια εφόσον με ενοχλεί και υπογραμίζει μια συμπεριφορά επαναλαμβόμενη στις σχέσεις μου, θα είχε μια πιθανότητα να αλλάξει εαν μπορούσα να καταφέρω να συνειδητοποιήσω τα προηγούμενα βήματα που με οδηγούν σ' αυτό. Πάντα αυτά τα βήματα είναι ίδια και επαναλαμβανόμενα οπότε και εύκολο αν το σκεφτεί κανείς να τα εντοπίσει. Σαν ένα πισωγύρισμα σε μια ταινία. Κοντοστέκεσαι, αφουγκράζεσαι και απλά δεν το ξανακάνεις!
Η αυτοκριτική είναι ένα πρώτο γενναίο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, λένε. Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Μου άρεσε πολύ το ευθύ και ουσιαστικό "Δεν δίνω σε κανέναν το δικαίωμα να μην με γουστάρει". Μαζί σου.
ReplyDeleteΥγίαινε Fish eye :)
Καλησπέρα αείποτε
DeleteΚι εγώ είμαι μαζί μου :) Κάτι μου έλεγε πως από όλο το κείμενο αυτό θα άφηνε εντύπωση.
Όχι όμως, ο καθένας έχει το δικαίωμα να με γουστάρει πολύ, ελάχιστα ή καθόλου!
Και έχει και το δικαίωμα να με τεστάρει κι όταν δει ότι δεν του κάνω να με αφήσει στην άκρη κι ας έχει υποσχεθεί πχ βοήθεια, υποστήριξη.
Γιατί και εγώ γουστάρω, πολύ ελάχιστα ή καθόλου κι εγώ περνώ από τεστ τόσο και τόσο κόσμο.
Τί παραπάνω θα είχα εγώ δλδ από τον οποιοδήποτε να θέλω ντε και καλά να μ'αγαπάνε; Και να μου δίνουν και τον χρόνο τους;
καλό απόγευμα αγαπητέ
Όσα βέβαια ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, αλλά οι άνθρωποι έχουμε πολλά πρόσωπα και πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε κάποιες εκδοχές του εαυτού μας. Είναι διάφορες αποχρώσεις –του γκρι όταν δεν είμαστε καλά ή του πολύ φωτεινού όταν είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση με τον εαυτό μας και με τους άλλους είναι που δημιουργεί τα κριτήρια και τις επιλογές μας. Σε μια ζωή που όλα είναι δούναι και λαβείν το να είσαι κτητικός ή αδιάλλακτος με τρομάζει λίγο. Άλλωστε δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, κάποια χάνουμε, κάποια κερδίζουμε. Στο ζύγι θα κριθούν οι συμπεριφορές κι ανάλογα με το βάρος θα διεγείρουν την ευαισθησία μας ή την αποστροφή μας.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα!
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος γλυκιά μου και ούτε το προσπαθώ όταν πρόκειται για φίλο , συγγενή ή άνθρωπο μου. Απλά δέχομαι τα ελατώματα του αρκεί να μη προσπαθήσει να αλλάξει αυτός εμένα. Τότε θα απομακρυνθώ με ..τρόπο! Το δικό μου ελάτωμα; Ειμαι φοβερά ευπιστη σε σημείο που συγχίζομαι πολλές φορές με τον εαυτό μου που εμπιστεύομαι τόσο εύκολα. Αν σας εξιστορήσω πόσες φορές ο άνδρας μου έχει σκάσει στα γέλια μαζί μου θα ήθελα ...σελίδες! Καλό μήνα φίλη μου!
ReplyDeleteΣτέλλα μου,
ReplyDeleteσήμερα βλέπω μια γενναία θεώρηση αυτοκριτικής. Αυτό σε τιμά. Και εμάς επίσης που γινόμαστε δέκτες. Ανοίγεις την καρδιά σου και καταθέτεις σκέψεις και απόψεις σου ακόμα και αρνητικές. Δεν το κάνουν πολλοί αυτό. Είναι δύσκολο.
Μπράβο από καρδιάς.
Στέλνω καλησπέρα.