της ημέρας

Εγώ πάλι δεν θέλω να βγάζω πικρίες και αντιθέσεις στους φίλους μου,  θα μιλήσω αλλά τόσο όσο,  μόλις διακρίνω ότι τους πάω στα βαθιά τραβιέμαι ξανά στην ακτή κι ας μην βγάλω τα απωθημένα μου καθόλου δεν με πειράζει.

Αν το άντεχες πχ σήμερα θα σου έλεγα πως πήγα για πρώτη φορά στο οστεοφυλάκιο και προσπαθώ να σκεφτώ τί ακριβώς δεν μου άρεσε.
Δεν μου άρεσε που δεν έχει απομείνει καμμία προσωπική επαφή,  που με οδήγησαν στο δωμάτιο 13 δυό ξένοι,  άνοιξαν την πόρτα δυό ξένοι,  ήταν συνεχώς δίπλα μου δυό ξένοι,  δεν υπήρχε πια το εγώ κι αυτός και οι οποιεσδήποτε σκέψεις ή αναμνήσεις ανάμεσα μας.  Δεν υπήρχε κάτι να ανάψω ή να καθαρίσω ή να χαιδέψω ή να ξεχορταριάσω.  Δεν υπήρχε φωτογραφία να κοιτάξω κι ούτε θα το ήθελα να πω την αλήθεια.  Δεν υπήρχε καν κάτι πολύ κοντά να ανάψω ένα κεράκι παρά μόνο αρκετά μακριά.
Οπότε ποιο το νόημα;

Αυτό θα σου έλεγα σήμερα αν μιλούσαμε κι έχω ήδη την απάντηση σου έτοιμη μέσα μου.
Σίγουρα εγωκεντρική!  Εγώ δεν αυτό,  εγώ δεν εκείνο ή εγώ έτσι κι εγώ αλλιώς.
Θα μετάνοιωνα που σου μίλησα για κάτι τόσο προσωπικό μου κι εκεί θα τελείωνε η κουβέντα μέχρι την επόμενη φορά!