Αναρωτιέμαι πόσο μπορεί να διαρκέσει η αυτοσυγκράτηση και το μέγεθος της λαχτάρας με την οποία θα πέσεις [(με τα μούτρα) (ξανά)] στον ''πειρασμό''.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμονή
Την ζωή την ακολουθούμε, δεν μας ακολουθεί! Πιστεύω όμως βαθιά, πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας, θα πραγματοποιηθεί....
Καλημέρα....αυτό κι αν με απασχολεί κάθε φορά!!!!Και κάθε φορά χάνει η αυτοσυγκράτηση!!!!
ReplyDeleteΦιλιά με θαλασσινή αύρα στέλνω
Άσε Άννα Φλο μου, πρόκειται για μια πολύ πικρή ιστορία!
Deleteφιλιά κι από μένα, από θάλασσα, από αστικό κέντρο, από παντού. Ιδρωμένα έτσι κι αλλιώς :-)
Χμμμμ αν μπροστά μου βρίσκονται τα ...ανωτέρω αντικείμενα, τότε η αυτοσυγκράτηση δεν έχει πολλές ελπίδες.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου.
Κι εγώ δεν έχω ελπίδες να διατηρήσω το βάρος μου Γιάννη :)
Deleteκαλησπέρα!!!
Χαχαχαχαχαχχα με τέτοιου τύπου αναρτήσεις Στέλλα μου, ελπίδα δεν έχουμε.
DeleteΕρώτηση: Πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς την ΜΗ αυτοσυγκράτηση;
ReplyDeleteΑπάντηση: Μίζερη
ΥΓ θέλω κι εγώ pancakes!!!
Απάντηση: χαώδης ίσως;
DeleteΜίζερη γιατί;
Και εγώ θέλω και όχι μόνο pancakes!