Πάντα κάτι λείπει, διάβαζα κάπου, πως ακόμη κι από το άπειρο λείπει το τέλος του. Μια ηλιόλουστη, σχεδόν ανοιξιάτικη μέρα, μου λείπει η βροχή. Κι από μια συνάντηση για καφέ, μου λείπεις εσύ..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
στο σύνολο
Σιγά σιγά μαθαίνεις, πως οι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπόρεσες να νιώσεις αυτό το ''αβίαστα αφήνομαι'' είναι άνθρωποι...
No comments:
Post a Comment