Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να χρησιμοποιήσω πολλές λέξεις ενώ έχω Την Ουσία μόνο με τρεις. Δεν μπορώ επίσης να καταλάβω πώς μερικοί άνθρωποι μιλούν ακατάπαυστα σκεπτόμενοι πως αυτά που λένε ενδιαφέρουν τον απέναντι τους. Ξέρεις, ένα σωρό άχρηστες περιγραφές προσωπικών στιγμών που αναγκάζεσαι να ακούς στα πλαίσια μιας κοινωνικής επαφής. Πόσο ανιαρό!
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Monday, February 28, 2022
ανιαρό
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
τα μωρά μου και η έκπληξη
Κάποιες μέρες κυλάνε, κάποιες γυρνάνε ξανά και ξανά, κάποιες φεύγουν και πάνε και γι `αυτές δε θυμάσαι τίποτα πια. Μ.Φ. Οι μέρες κρατ...

Συνοψίζοντας:
ReplyDeleteΜη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ' εν ολίγοις πολλά. (Πυθαγόρας)
Εύκολο; Δε νομίζω!
Καλό Μάρτιο!
Σωστό!!!
ReplyDeleteΑλλά μερικές φορές οι άνθρωποι κάνουμε την προσπάθεια μας χωρίς να σκεφτόμαστε ότι περνάμε το μέτρο αλλά κι αυτό ποιός το ορίζει; Η αντοχή του συνομιλητή σου μάλλον :-)