Σκεφτόμουν σήμερα, πόσο κουράζονταν τέτοιες μέρες οι γονείς μου που μας μάζευαν πρωί μεσημέρι βράδυ, φαγητά, στρωμένο τραπέζι, ο φούρνος να ψήνει, πρώτη μέρα χριστουγέννων, δεύτερη μέρα χριστουγέννων, μη σου πω και τρίτη μέρα χριστουγέννων. Άκουγα που και που κανένα μικρό -αχ της κούρασης- αλλά δεν καταλάβαινα. Είχα την εντύπωση πως ήταν υποχρέωση τους όλα αυτά, συμμαζέματα, μαγειρέματα, στρωσίματα. Και πως εκείνοι εκτελούσαν σωστά το χρέος τους.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, December 25, 2022
χριστούγεννα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ένα παράδειγμα
Ακόμη κι από τους πιο ηλίθιους, ένα παράδειγμα έχεις να πάρεις, προς γνώσην..
Μέσα στο μυαλό μου είσαι.. Μόλις έβαλα γεμιστά στο φούρνο. Μα πόσο κόπο χρειάζονται, τα άτιμα; 😊Είναι τόσο αληθινό αυτό που λες, έχω ζήσει κι εγώ τέτοιες ημέρες -ευτυχώς- όμως ναι, οι γονείς μου κουράζονταν πάρα πολύ, αλλά εγώ δεν ήμουν σε θέση να το αντιληφθώ, έφτασε η ώρα μου όμως..😉
ReplyDeleteΥ.Γ Η εικόνα τής ανάρτησης πόσο όμορφη! Φιλιά και φυσικά πολλές ευχές! 🎅🎄