παραμονή χριστουγέννων

 

Κάπως έτσι φτάσαμε στην παραμονή των χριστουγέννων,  τη μέρα που τα παιδάκια της γειτονιάς χτυπούν τις πόρτες μας και μας τραγουδούν τα κάλαντα.  Αλλά δεν θα σου πω για αυτό,  θα σου πω πως τώρα πια μου αρέσουν οι άνθρωποι στο σημείο ακριβώς που τους πρωτογνωρίζω.  Θέλω να μένω στη μέρα αυτή.  Θετικές εντυπώσεις,  ευγένεια,  χαμόγελα!  Πριν!  Πριν να σχηματίσω μια ουσιαστική εμπεριστατωμένη άποψη,  πριν να δω τις αληθινές πλευρές του εαυτού τους,  πριν να φανούν οι διαφορές μας.  Επίσης μ'αρέσουν οι μεγάλες συγκεντρώσεις,  μπουλούκια.  Όσο πιο πολλοί είμαστε γύρω από ένα τραπέζι,  τόσο πιο πολύ χάνεται η προσωπική επαφή,  τόσο πιο πολύ αφηνόμαστε σ'αυτό που συμβαίνει και όχι σ'αυτό που θα θέλαμε να συμβεί,  τσουγκρίζουμε ποτήρια,  ευχόμαστε στην υγειά μας,  ευχόμαστε χρόνια πολλά στο διπλανό αριστερά μας και δεξιά μας χωρίς ιδιαιτέρως μελωμένες λέξεις ή εικόνες,  χωρίς βάθος ψυχής και καρδιάς,  επιφανειακά,  όποιος κι αν βρίσκεται δίπλα μας είναι το ίδιο και το αυτό.  Είναι ένας διαφορετικός τρόπος από αυτόν που είχα πάντα στο μυαλό μου,  αλλά οκ ρεαλιστικός και πιστεύω πως αντιπροσωπεύει μια νέα εποχή.  Με λίγα λόγια,  αυτό έχουμε αυτό παίρνουμε.