χριστούγεννα στη θεσσαλονίκη

 

Είναι να μη βάλω τα παπούτσια μου,  μετά δύσκολα τα βγάζω.  Δυό μέρες τώρα σε τρέξιμο ως επί το πλείστον ευχάριστο αν και μου έτυχε κι αυτό το κάτι τις που με δυσαρεστεί και με βάζει σε σκέψεις.  Μέρες που είναι ας το αφήσω όμως στην άκρη.  Λοιπόν το 48ωρο περιείχε πολύ περπάτημα και βόλτα στο κέντρο της πόλης,  καφεδάκι με φίλες γνωστές και άγνωστες μετά από πολύ καιρό.  Κρασάκι,  ψώνια,  λιγουρεύτηκα ένα δαχτυλίδι λευκό,  είναι μια μεγάλη γυάλινη πέτρα και μέσα κάνει κάτι σαν διακριτικό φίλντισι,  μ'αρέσει αλλά δε ξέρω μήπως είναι λίγο άτονο το λευκό,  φίλτρου καφές ''χριστουγεννιάτικη πραλίνα''  που όπως είπε η κόρη μου δεν ήταν αυτό που περιμέναμε και νιώσαμε σαν να μας είπαν πως ''δεν υπάρχει άι βασίλης''.  Είπα ''καλά χριστούγεννα''  σε κάποια τυχαία συνάντηση που αν δεν είχα πιεί ένα ποτηράκι κόκκινο γλυκό κρασάκι δεν θα το έκανα ποτέ.  Καλά έκανα.  Και για το κρασάκι και για την ευχή.  Οι ευχές γενικώς παίρνουν και δίνουν,  με τα ρέστα και το αντίο όλοι εύχονται καλά χριστούγεννα.  Νιώθω σα να παίζω σε κάποια χριστουγεννιάτικη ταινία του netflix,  εκείνες δηλαδή τί παραπάνω έχουν;  Θα μπορούσε πχ να ονομαζόταν ''χριστούγεννα στη θεσσαλονίκη''  xxx.  Τί,  όχι;;;