Monday, March 20, 2023

στο βερμούτ


 

Μ' αρέσει,  που ακόμη ζω τέτοιες όμορφες στιγμές,  πίνοντας καφεδάκι με μια φίλη και που συζητώντας για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων λέγαμε πόσο δύσκολες είναι αλλά ξέρεις,  κάπως εκ του ασφαλούς.  

Μ' αρέσει επίσης που κατάλαβα,  όχι για πρώτη φορά,  πως πριν το οριστικό,  πραγματικό τέλος μιας σχέσης,  συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μια τεράστια σιωπή που όμως δεν είναι γεμάτη από αγάπη.

Αγάπη είναι ένα λαμπερό  δάκρυ που μπορεί άθελα σου να σου ξεφύγει όταν μιλάς για αυτόν/ή που αγαπούσες και που δεν υπάρχει πια.  

Αγάπη δεν είναι να κάνεις ότι τίποτα δεν συμβαίνει,  ενώ έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. 

No comments:

Post a Comment

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...