Έχω μια έντονη αίσθηση του τί είναι δικό μου, που ακουμπάω, που εκτονώνομαι και που είμαι Εγώ! Ένα από αυτά είναι και τούτο δω το blog. Δεν θα το χάριζα σε κανέναν, ποτέ! Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα..
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
εε ψιτ
Το πιο δύσκολο είναι όταν βρίσκεσαι στο 50/50. Όταν η ζυγαριά δείχνει στη μέση. Από εδώ ή από κει; Κι όταν σου φωνάζουν από κει από κει...
Το δικό σου δικτυακό σπιτικό, Στέλλα μου! Δικό σου δημιούργημα. Συνεπώς ούτε να το σκέφτεσαι!
ReplyDeleteΛοιπόν, κάθομαι και ρεμβάζω στην εικόνα σου και έχω την εντύπωση ότι είμαι εκεί μέσα σ' αυτό το γραφείο με την υπέροχη αυτή θέα.
Τι μοναδικό.
Καλησπέρα φίλη μου.
Μα κι εγώ Γιάννη αυτό ακριβώς ένιωσα όταν την είδα αυτή τη φωτογραφία. Ότι είμαι κάπου μέσα. Και μου δημιουργεί τόσο ωραίο συναίσθημα!!!
Deleteκαλησπέρα!