Μπερδεύομαι όταν ψάχνω να βρω την αιτία που έκανε κάποιους ανθρώπους να σκεφτούν έτσι κι όχι αλλιώς μια που συνήθως οι αιτίες είναι πολλές και ίσως μάλιστα και διαφορετικού τύπου. Όλες οι αναλύσεις έχουν ένα δίκιο.Ένα και μοναδικό σωστό δεν υπήρξε ποτέ, ούτε το ιδανικό, ούτε ακόμη έχει εφευρεθεί το μηχάνημα που θα φωνάζει δυνατά τις σκέψεις των ανθρώπων.Κάποτε ίσως να το ευχόμουν ένα τέτοιο μηχάνημα, σήμερα δεν με νοιάζει. Θέλω να ακούω τις δικές μου σκέψεις και πάνω σ' αυτές να πορεύομαι. Το αντίθετο με κουράζει.
Ίσως τελικά, μια απότομη προσγείωση, ένας κεραυνός εν αιθρία , συμβαίνουν γιατί υπάρχει λόγος. Και στην προκειμένη περίπτωση ζούσαμε σε ένα συννεφάκι, στην δική μας ρομαντική φούσκα η οποία μια Κυριακή, 21 του Μάη, μεγαλογιορτή, αιφνίδια έσκασε. Βρεθήκαμε στο πάτωμα. Όμως αυτό εκτός από απόρριψη μπορεί να σημαίνει και καινούργια διάθεση για ανασκόπηση και αναδιοργάνωση.
Να λοιπόν που η αυτογνωσία και η ανάλλειψη ευθυνών παίζει τον σπουδαίο ρόλο της παντού!
Δεν θα πάψω ποτέ να είμαι ρομαντική γιατί έτσι θέλω να είμαι. Αυτόν τον εαυτό μου αγαπώ και αυτός ο εαυτός μου μου αρέσει!
No comments:
Post a Comment