Ακόμη μου κάνει μεγάλη εντύπωση, το πώς μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος από μέσα του και τί μπορεί να δείχνει προς τα έξω. Η αντίθεση, το μαύρο, ο οχετός, το δηλητήριο. Η κακία δίνεται σε καλοσυσκευασμένο πακέτο, το παίρνεις και φεύγεις. Ακόμη και να μην το ανοίξεις, ακόμη κι αν στο δρόμο σου το πετάξεις, ο φθόνος είναι εκεί και σε βλέπει. Σκέφτομαι πόσα χάνουν οι άνθρωποι σκεπτόμενοι με λάθος τρόπο. Πόση αγάπη σκορπίζεται και πάει χαμένη. Και πώς το μίσος που συσωρεύεται μέσα τους και σκληραίνει τα χαρακτηριστικά, σβήνει την ομορφιά, γυρίζει μπούμερανγκ στον εαυτό τους, παρόλα αυτά μέσα σε όλη τη δηθενιά, αντιλαμβάνονται όσα μόνο τους φαίνονται βολικά.
No comments:
Post a Comment