Thursday, September 21, 2023

άλλες συνήθειες


 

Είναι πολλά αυτά που με τρομάζουν αλλά το να χάσω το μυαλό μου είναι το πιο δυνατό!  Για αυτό,  βλέπω,  διαβάζω,  επιλέγω,  γράφω,  καρφιτσώνω,  βγαίνω,  δεν μιλάω πολύ αλλά προσπαθώ,  λύνω σταυρόλεξα,  βλέπω σειρές όχι πολλές,  μια δυό.  Κάνω όνειρα.  Είναι πολλά αυτά που έκανα παλιότερα και δεν τα κάνω πια.  Πχ δεν πάω στο σινεμά,  δεν ζωγραφίζω,  δεν βρίσκω νόημα στο να κάνω μια ζωγραφιά.  Με κουράζουν οι δυό ώρες στην καρέκλα του κινηματογράφου.  Κι αν η ταινία δεν είναι ζωηρή και δυνατή,  αν σου φέρνει ύπνο;  Αν η συντροφιά σου είναι διατεθειμένη να κάτσει όλο το δύωρο;  Δεινοπαθώ να κάνω πράγματα τα οποία λάτρευα και ήταν στην καθημερινότητα μου.  Άλλες εποχές τότε,  άλλες συνήθειες τώρα.   Anyway!

6 comments:

  1. Χωρίς στόχους και ζωντάνια κλεινόμαστε στον εαυτό μας και γινόμαστε όλο και πιο αδρανείς. Αυτή η βολική κατάσταση μας στερεί από μικροχαρές απαραίτητες για την καθημερινότητα. Λες, δεν κάνω πράγματα τα οποία λάτρευα κάποτε. Λόγω διάθεσης ή αντοχής; Για την αντοχή το καταλαβαίνω (αν και η ηλικία δεν δικαιολογεί την αδράνεια) η διάθεση και τα αρνητικά συναισθήματα είναι που με τρομάζουν. Δεν μπορεί, θα υπάρχει κάποια πλευρά στη ζωή σου που σε κάνει χαρούμενη. Εστίασε σ’ αυτό.
    Φιλιά πολλά!


    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα, στον κινηματογράφο, για να καθήσω ακίνητη ένα 2ωρο το λιγότερο πρέπει η ταινία να είναι πάρα πολύ δυνατή. Αλλιώς με προδίδει το σώμα μου. Άρα είναι θέμα αντοχών.
      Είναι και οι εποχές που άλλαξαν και ο κινηματογράφος αντικαθίσταται από ωραιότατες σειρές του netflix, όρεξη και χρόνο να έχεις.
      Για τη ζωγραφική δεν έχω πια κανένα ενδιαφέρον. Το πάλεψα κι όπου ήταν να πάει πήγε. Δεν έχω πια κίνητρο. Ίσως ελκύομαι και με το διαφορετικό και το καινούργιο. Παίζω δλδ, όλη μέρα στο παιχνίδι :)
      Έτσι κι αλλιώς δεν με πολυενδιαφέρει το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή.
      φιλιά πολλά
      καλό απόγευμα
      :-)

      Delete
  2. Πάντα διαβάζω τα κείμενα σου γιατί με αγγίζουν τις περισσότερες φορές.
    Υπάρχουν όμως και κάποιες που μου θυμίζουν και δικές μου καταστάσεις που έζησα πριν χρόνια.
    Πιστεύω ότι δεν είναι καλό να θεωρούμε κάποια πράγματα φυσιολογικά.
    Μπορώ να πω ότι η μόνη μου βοήθεια σε αυτή τη φάση της ζωής μου με βοήθησε η ψυχολόγος μου αλλά και η "δουλειά" που έκανα με τον εαυτό μου.

    Θα συμφωνήσω με την κ.Αννίκα και το σχόλιο της.

    Επειδή για ένα μικρό διάστημα τότε δεν ήθελα να ακούω ούτε μουσική για περίπου 3 μήνες θα σου πω οτι άρχισα να και πάλι να κάνω πράγματα που μόνο στην σκέψη με κούραζαν.
    Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου.
    Να τον ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ πραγματικά.Και να βρείς την αιτία που σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι.

    Πολλές οι σκέψεις.ΜΟΥΣΙΚΗ τώρα.Αγαπημένα τραγούδια και μουσικές.

    https://www.youtube.com/watch?v=HiliWUh9jZ0

    (Γιατί εκτός του ότι είναι υπέροχος κιθαρίστας και γνωστός για τα φωνητικά του στους Pink Floyd ειναι και υπέροχος σαξοφωνίστας).

    https://www.youtube.com/watch?v=LTseTg48568

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ακούω το δεύτερο, μ'αρέσει πάρα πολύ :)

      Μάριε συμφωνώ μαζί σου. Σ' αυτό εδ'ω το blog έχω αναφέρει πολλές φορές την ανάγκη του να αγαπάμε τον εαυτό μας. Πρώτα και πάνω από όλα. Για αυτό και δεν τον ταλαιπωρούμε. Και δεν κάνουμε πράγματα που ίσως πια δεν έχουν την χρησιμότητα που είχαν για μας παλιότερα. Ή που δεν έχουμε πια κίνητρο.

      Ωστόσο υπάρχουν και πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε αν ακολουθούσε το σώμα μας.
      Για αυτό γεμίζουμε τη ζωή μας με άλλα ενδιαφέροντα που είναι πιο προσιτά πλέον σε μας.

      Αυτά τα μη φυσιολογικά που λες τα έχω ζήσει κι εγώ στη ζωή μου, υπήρξε φάση που δεν χαιρόμουν με τίποτα, κοιμόμουν πολύ κλπ Ευτυχώς πια μπορώ να ξεχωρίσω που βρίσκομαι. Δεν μου συμβαίνει κάτι μη φυσιολογικό, ευτυχώς. Και είμαι και πολύ χαρούμενη δυό μέρες τώρα.

      καλό απόγευμα

      και κάτι από μένα
      https://www.youtube.com/watch?v=eot4Q-LvOM0

      Delete
  3. Τα πρώτα βήματα της μέρας... από το κρεβάτι στην καφετιέρα. Φλιτζάνι, καφές, δυο σταγόνες γάλα, τσιγάρο. Το πρώτο πρωινό τσιγάρο. Ο καπνός του να θολώσει τη νύχτα που πέρασε, να καθαρίζει τη μέρα που ήρθε...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ξυπνάω, συνειδητοποιώ μέρα, ώρα κλπ, σηκώνομαι, πλένομαι, ανοίγω ντουλάπι παίρνω το χάπι για το θυρεοειδή, πάω στη μαμά μου για μια μια σύντομη καλημέρα, επιστρέφω σπίτι, κάνω πρωινό, ψήνω ψωμί, αλείφω ταχίνι+μέλι, 1 ποτήρι γάλα χλιαρό, 2 δαμάσκηνα ξερά, κάθομαι στον υπολογιστή, χαζεύω f/b, blog κλπ Κατά τις 10 ελληνικό καφεδάκι χωρίς ζάχαρη. Δυό ποτήρια νερό οπωσδήποτε για την αφυδάτωση. Δεν καπνίζω, καλησπέρα μορφέα!!!

      Delete

στο σύνολο

  Σιγά σιγά μαθαίνεις,  πως οι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπόρεσες να νιώσεις αυτό το ''αβίαστα αφήνομαι''  είναι άνθρωποι...