της στιγμής

 

Κάθε ένα από τα παιχνιδάκια που είναι κρεμασμένα στο δέντρο έχει το δικό του όνειρο και τη δική του ιστορία.  Τούτο δω ας πούμε το παραμύθι,  μιλάει για ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που ζούσαν σε ένα όμορφο χωριό γεμάτο έλατα.  Για αυτό και το έλεγαν ελατοχώρι.  Το αγόρι και το κορίτσι ήταν πολύ αγαπημένα και βοηθούσαν το ένα το άλλο και ήταν φίλοι από πολύ μικρά παιδιά.  Μια μέρα,  η μαμά του αγοριού,  αρρώστησε βαριά και οι χωρικοί έλεγαν πως μόνο ένας γιατρός,  που ήταν ο καλύτερος της χώρας θα μπορούσε να την κάνει καλά.  Έτσι,  το αγόρι και το κορίτσι πήραν την μεγάλη άμαξα που την έσερνε ένα ρωμαλέο άλογο και ξεκίνησαν για τη μεγάλη πόλη.  

Για να μη σας τα πολυλογώ,  ο καλός γιατρός βρέθηκε,  η  μανούλα έγινε καλά κι έτσι εκείνα τα χριστούγεννα ήταν τα πιο όμορφα της ζωής τους και τα μνημόνευαν για πολλά,  πάρα πολλά χρόνια μετά.

*Δεν ξέρω αν εκείνη η μανούλα έφτιαξε ποτέ τυροπιτάκια για τα παιδάκια της και τους φίλους τους και τους φίλους των φίλων τους.  Εγώ πάντως έχω ένα τέτοιο χρέος μια που το υποσχέθηκα και τώρα πρέπει να σηκωθώ και να τα φτιάξω για να ψηθούν.