Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,
θα τηλεφωνούσα,
δεν θα έχανα χρόνο,
θα μου έλεγα ναι.
Δεν θα είχα ενδοιασμούς,
θα δραπέτευα.
Θα έδινα αυτό που έχεις,
αυτό που έχω,
για να έχω αυτό που δίνεις,
αυτό που θα μου έδινες.
Θα έβαζα στον Φλεβάρη έναν ήλιο Αυγούστου.
Χουάν Βιθέντε Πικέρας
*τί να συμβαίνει άραγε όταν σκέφτεσαι έναν άνθρωπο πολύ; να σε σκέφτεται το ίδιο κι εκείνος;
Καλημέρα Στελ,
ReplyDeleteΩραιότατατα τα λέει ο σενιόρ Πικέρας!
Η ανάρτησή σου αυτή μου θύμισε τη, σχετική θαρρώ, δική μου:
https://aeipote.blogspot.com/2009/07/0652.html
Να είσαι Καλά!
“Δεν μπορεί κανείς να πη τίποτα όταν δεν μπορεί να τα πη όλα”
ReplyDeleteκαι
“Ποτέ του δεν είχε σκεφτεί πως ένας άνθρωπος μπορεί ερήμην του να σφραγίσει ανεξίτηλα την καρδιά ενός άλλου"
Αναρωτιέμαι πώς οι συγγραφείς ή πολύ περισσότερο οι ποιητές, φτάνουν σε αυτά τα απόλυτα νοήματα που πολλές φορές δείχνουν πάρα πολύ σωστά. Μέσα από προσωπικά τους βιώματα ή μέσα από μια πλούσια βιβλιογραφία;
Όπως και να έχει,
εύχομαι ένα πολύ ωραίο σαββατοκύριακο Νικ.
:-)