Με τέτοια ζέστη, ακόμη και τα όνειρα βράζουν!!!
Αχ καλοκαιράκι, που είχες όλα τα καλά, που πηγαίναμε διακοπές τον Ιούλιο γιατί τον Αύγουστο είχε μελτέμια, κύμα στη θάλασσα και μέδουσες. Έναν ολόκληρο μήνα στη Χαλκιδική. Μαζευόταν όλα τα ξαδέρφια και οι θείες, μεταξύ τους αδερφές, ξαδέρφες και συννυφάδες. Δεν υπήρχαν ούτε ανεμιστήρες ούτε κλιματιστικά. Στέλνανε τα γεμιστά να τα ψήσει ο φούρνος που ήταν ακριβώς πίσω από το σπίτι, αγόραζαν τυρόπιττες για πρωινό και μετά βουρ στη θάλασσα. Και τα μεσημέρια τα περνούσαμε ξαπλωμένοι με ανοιχτά παράθυρα, διαβάζοντας Μικρό Σερίφη, Μίκυ Μάους, Αστερίξ και κάποιες φορές, όταν μας το επέτρεπαν, το Φαντάζιο. Και τα απογεύματα θερινό σινεμά. Με τα ζακετάκια μας στο χέρι γιατί βραδάκι είχε δροσερό αεράκι.
Ναι, χωρίς ανεμιστήρες και κλιματιστικά και με δροσερό αεράκι.
Πόσο μακρινές αυτές οι εποχές Στέλλα μου. Μακρινές και όμορφες!
ReplyDeleteΦιλιά πολλά Καλό Σ/Κ και υπομονή. Ζέστη είναι θα περάσει!
Καλά τώρα εσύ το φανταζόσουν όλο αυτό; Και πιστεύω ότι δεν θα είναι μόνο αυτό, θα υπάρξουν και χειρότερα.
DeleteΕε ναι όλα περνάνε, το μόνο σίγουρο, υπάρχει διαδοχή
Καλό σ/κ
καλά να περνάς