απελευθερωτικό

 

Δεν υπάρχει πιο απελευθερωτικό από το ''δεν μ' ενδιαφέρει πια''!!! 

 

ζήλειες

 

Αν έχω ζηλέψει κάτι στη ζωή μου είναι τους χαρακτήρες που διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους με ηρεμία και τα άτομα που είναι υπερδραστήρια,  που ασχολούνται με πολλές δραστηριότητες.

Παλιότερα ζήλευα και τους χαρακτήρες που έδειχναν να μην έχουν κάποια ιδιαίτερη ανάγκη για επιβεβαίωση και αμέσως αμέσως σε τοποθετούσαν στο σωστό κουτάκι των σκέψεων τους.

Όμως τώρα πια το διαθέτω κι εγώ αυτό το ταλέντο,  σε τοποθετώ στο κουτάκι που σου ανήκει και σε παρατηρώ.

Και ομολογώ ότι αυτή την παρατήρηση την διασκεδάζω αρκετά.   

της Παρασκευής

 

Επειδή η ζωή είναι σαν τα κόμικς.  Σκιτσάρεις και βάζεις τις ζωγραφιές σου να παίξουν την παράσταση που θέλεις.  Αμ δε!  Η ζωή είναι απρόβλεπτη και τα νέα έρχονται χωρίς σταματημό,  το ένα πίσω από το άλλο.  Ευτυχώς όλα τα νέα είναι ευχάριστα.

Ζαλισμένη είμαι ακόμη από την χθεσινή μέθη στα πλαίσια μια εξέτασης για προληπτικούς λόγους.  Η φίλη μου η Ρία,  λίγο πριν φύγει από τη ζωή μου είπε.  Στελίτσα να εξετάζεστε!!!  Και είχε τόσο δίκιο το γλυκό μου το κορίτσι,  η αγαπημένη μου συμμαθήτρια από το δημοτικό και φίλη.

Να εξεταζόμαστε λοιπόν όσο κι αν μας φαίνονται βουνό κάποιες εξετάσεις.  Η πρόληψη σώζει.  Και τελικά το βουνό δεν είναι καν βουνό,  ένα μικρό λοφάκι θα το έλεγα.   

Σήμερα τρώω κανονικά και νιώθω χαρούμενη που πέρασα την πίστα.  Όχι ότι εχθές δεν έφαγα με το που επέστρεψα στο σπίτι,  μια ολόκληρη μπουγάτσα με κρέμα και μπόλικη άχνη,  απωθημένο την είχα :)   

 Σήμερα επίσης περίμενα βροχή.  Κάτι σαν να είδα χθες στο μετεωρολογικό,  έριξε και κάτι απειροελάχιστες ψιχάλες στο μπαλκόνι μου,  κάθε μέρα η έρμη περιμένω βροχή,  αλλά ούτε που θυμάμαι  πιά πόσο καιρό έχει να βρέξει όμορφα και ατμοσφαιρικά,  να δροσίσει απλά και να ποτίσει χωρίς να ρημάξει το σύμπαν.

Παρασκευή σήμερα,  καφεδάκι ακόμη δεν ήπια,  πάω να φτιάξω έναν διπλό ελληνικό γιατί κλείνουν τα μάτια μου :) 

 

ξεδιψαστικό

 

Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν  είναι σχολείο,  άλλος απόλυτος,  άλλος διεκδικητικός,  άλλος υπερφίαλος,  άλλος χρωματιστός κι άλλος σκοτεινός,  άλλος δασκαλίστικος,  άλλος φιλικός ωστόσο προς όλους αξίζει να δοκιμάσουμε έστω μια σταγόνα από το περιεχόμενο τους,  το θεωρώ εξίσου χρειαζούμενο όσο και ξεδιψαστικό.  Η ανάγκη για κοινωνικότητα είναι μεγάλη και δεν χωράει πια το ''ξέρεις ρε ποιά είμαι εγώ'';  

Βεβαίως και χωράει η κάθε τεκμηριωμένη άποψη αρκεί να είναι άποψη και όχι ανταγωνισμός.  

μαντεψιές

 

Τις επιθυμίες σου,  πρώτα πρώτα πρέπει να τις αναγνωρίζεις εσύ ο ίδιος και μετά,  να βρεις ένα  τρόπο να τις επικοινωνήσεις.  Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί είναι αυτό που χρειάζεσαι την κάθε στιγμή.  Ακόμη κι ένα ποτήρι νερό,  πρέπει να το ζητήσεις : σε παρακαλώ θα μπορούσες να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό;  Ποιός μπορεί να μαντέψει ότι διψάς;  Και όχι,  ούτε η αγάπη υπολογίζεται με μαντεψιές.  Αν μ αγαπάει γιατί δεν το κάνει;  Μα γιατί δεν το ζήτησες.  Δεν θέλω να ζητάω,  θέλω να με καταλαβαίνει από μόνος του.  Χμμ...

φάκελος

 

Σου έγραψα για τα χελιδόνια που φεύγουν και τη βουβαμάρα στον ουρανό,  για το χειμώνα που έρχεται ποιός ξέρει με πόσα χιόνια,  για τις συννεφιές και το αεράκι,  τη θάλασσα που έχω δυό ολόκληρα χρόνια να τη δω,  το πατουσάκι που έρχεται,  το σπίτι που θέλει προσπάθεια να φορέσει τα καλά του,  τα αποτυπωμένα λουλούδια,  αχ τα λατρεύω τα λουλούδια,  σου έγραψα πως πλημμυρίζω από χαρά σε ένα μεγάλο χαρτί,  το δίπλωσα και το χώρεσα σε ένα μικρό φάκελο,  αγόρασα πινέλα και χρώματα και του ζωγράφισα μια μικρή καρδούλα,  έτσι για να σου στείλω κάτι λίγο από τη χαρά μου.  Το πήρες;

  

βελούδινη απαλότητα

 

Αυτή την εβδομάδα γιόρταζαν και τα δυό μου,  πιο αγαπημένα μου πλάσματα στη γη.  Έχω μια απέραντη χαρά όταν τα νιώθω να είναι καλά.  Λυπάμαι βαθιά όταν τα βλέπω να συννεφιάζουν και μάλιστα για πράγματα που ταλαιπωρούν το μυαλουδάκι τους και που εγώ δεν τα ξέρω.   Ή κάνω ότι δεν τα ξέρω.  Γιατί έχω και μια διακριτικότητα ως μαμά και μια ευγένεια.  Υποψιάζομαι,  αλλά δεν μιλάω!

Αυτό που δεν ήθελα ποτέ,  που το συχαινόμουν,   θα ήταν να ήμουν χειριστική απέναντι σ αυτά τα δυό μου πλάσματα κι αυτό μέχρι εδώ το κατάφερα.

Παλιότερα,  σαν σήμερα γιορτάζαμε όλοι μαζί,  τώρα ο ένας είναι εδώ,  ο άλλος εκεί κι εμείς μόνοι σαν το λεμόνι,  χορεύουμε σε ένα νέο κύκλο αγάπης πλέον λίγο διαφορετικής θα έλεγα.  Αφαιρώντας όλα τα αγκαθόχορτα γύρω μας κρατήσαμε το αμοιβαίο νοιάξιμο,  διότι κάτι εξαιρετικό πρέπει να σου μείνει για το τέλος.  

Κι αυτό,  ας έχει την βελούδινη απαλότητα  ενός πανέμορφου τριαντάφυλλου.