28

 

Ξεχυθήκαμε όλοι στην παραλία η οποία κυριολεκτικά θα βούλιαζε,  για να δούμε τον τρελό να πιλοτάρει το αεροπλάνο.  Εξαιρετική επίδειξη πτήσης.  Μπρος,  πίσω,  οκτάρια,  άνοδος,  κάθοδος,  ανάποδα και ίσια,  και οι μεγάλοι φυσικά,  αλλά και τα παιδάκια σκαλωμένα στους ώμους των πατεράδων τους, ενθουσιάστηκαν.  

-Είναι πολύ τρομακτικός,  ξαναέρχεται!

Έχουμε κάνει πρόοδο αν σκεφτείς ότι λίγα χρόνια πριν κλείναμε τα αυτιά μας στο θόρυβο που δημιουργούσε στο πέρασμα του.  

Αυτό το τριήμερο είναι/ήταν/θα είναι,  το αγαπημένο μου.

Και κάπως έτσι,  κλείνει κι ετούτος ο Οκτώβρης..  πολύ αγαπησιάρικα,  πολύ ανθρώπινα,  όμορφα!

σαν πίνακας

 

Αν οι δυό μας είμασταν πίνακας,  θα είμασταν ο έναστρος ουρανός του Βαν Γκογκ.  Πλατιές πινελιές,  μπλε αποχρώσεις,  σκοτάδια και ενδιάμεσα ήλιοι κι αστέρια λαμπερά και πολλά.   Ικανοί να φωτίσουμε το σύμπαν με δυό κινήσεις τόσο,  όσο και να δημιουργήσουμε το αδιαπέραστο,  καταθλιπτικό μπλε/μαύρο της νύχτας.  Τέτοιες αντιθέσεις.  

της γιορτής

Κάποιες μέρες,  είναι υ π έ ρ ο χ α εξαντλητικές!  

Και το βράδυ,  όταν το σώμα θέλει να ξεκουραστεί,  ενώ η τούρτα παγώνει στο ψυγείο,  η θερμοφόρα μπαίνει στην πρίζα και αγκαλιάζει ζεστή και τρυφερή τη μέση.  

Σ αυτή την ηλικία φτάσαμε :)

Halloween

 

Πραγματικά,  δεν καταλαβαίνω όλους εσάς που φοβάστε το Halloween.  Είναι το έθιμο κάποιων λαών.  Δεν θέλετε να το κάνουμε δικό μας.  Το αποκαλείτε σατανιστικό,  μιλάτε για ασυδοσία.  Τί μυαλό κουβαλούν κάποιοι άνθρωποι;  Τί λογική;  Τί φιλοσοφία;  Πόσος συντηρητισμός.  Απορώ!

Λες και μας το επέβαλλαν με το έτσι θέλω..

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Halloween εδώ (πατήστε στο link)

τα πουλιά

 

Έρχεσαι στο μυαλό μου,  όχι σαν ένα συμπαθητικό σπουργίτι που τσιμπάει μια ρόγα από σταφύλι,   αλλά σαν ένα κοπάδι από άγρια,  επιθετικά πουλιά.  Παραμένεις παντού,  Στα πρωινά μου,  στις νύχτες μου,  στους στίχους των τραγουδιών,  στις κινηματογραφικές ταινίες,  στις σελίδες των βιβλίων,  στα φιλιά που ανταλλάσσουν τα νεαρά ζευγάρια στους δρόμους.  Καλύπτω το κεφάλι μου με ύφασμα αδιαπέραστο,  γυμνάζω το μυαλό μου ώστε να καθοδηγεί τις σκέψεις μου,  γελάω,  αγαπάω και αγαπιέμαι πολύ.  Κι έπειτα,  έρχονται αυτά τα πουλιά και τρέφονται από τις σκέψεις μου,  από το γέλιο μου κι από ό,τι γεμίζει το μέσα μου και νιώθω σαν το ίδιο μου το ''είναι''  να δημιουργεί τροφή για αυτά.  

όμορφος κύκλος

 

Όταν έχεις γύρω σου ευχάριστες συμπεριφορές,  σχέσεις,  παρέες,  τα αρνητικά άτομα αυτοαποβάλλονται από τον όμορφο κύκλο που έχει δημιουργηθεί.  Γιατί να μην μπορείς να πεις απλά ένα ευγενικό ''αντίο'',  δεν μου κάνετε,  με πληγώσατε,  με στενοχωρέσατε κλπ  Επειδή αυτό που ζητάς είναι η αποδοχή από τους άλλους,  αλλά σε βγάζει εκτός ο ίδιος ο χαρακτήρας σου,  το ΕΓΩ σου το οποίο ούτε εσύ ο ίδιος δεν αποδέχεσαι.   Καταλαβαίνεις πώς θα ήθελες να είσαι αλλά δεν μπορείς να είσαι.  Επειδή είναι πολύ πιο εύκολο να είναι όλοι οι άλλοι λάθος παρά εσύ.

18 χρόνια blogging

 

Αυτό το blog έκλεισε 18 χρόνια.  Μια ολόκληρη ζωή.  Αλλαγές.  Σαν ένας άλλος άνθρωπος να το ξεκίνησε.  Μια άλλη Στέλλα,  μια άλλη φεγγαρένια.  Ένα κορίτσι που ήθελε να αγκαλιάσει το φεγγάρι και δεν ήξερε πώς.  Και στην πορεία έμαθε πως το φεγγάρι είναι τόσο μακριά που μπορείς να χαζεύεις όλες του τις φάσεις αλλά που δεν μπορείς να το αγκαλιάσεις.  Και τότε άρχισε να κοιτάει δίπλα του.  Κι εκεί υπήρχαν άπειρες αγκαλιές πολύ χορταστικές και απολαυστικές.