ανθρωπένιο

 

Αγάπη μου,  μετά τη χθεσινή καταιγίδα βροχής και τη σημερινή καταιγίδα λέξεων έχω θυμό,  θυμό,  θυμό,  είσαι ξεροκέφαλος,  δεν καταλαβαίνεις,  κόβεις και ράβεις με τον δικό σου τρόπο κι εγώ μένω μετέωρη να εξηγώ,  να εξηγώ,  να εξηγώ και να σκέφτομαι ποιό είναι τελικά το νόημα να χρησιμοποιούμε τις πλάτες μας σαν σάκους του μποξ,  να κοίτα τα όμορφα που έρχονται,  τον ήλιο που λάμπει στον ουρανό και τα βάζα μας που είναι γεμάτα με λουλούδια,  χρώματα,  μόνο χρώματα θα έπρεπε να καθοδηγούν τις συμπεριφορές μας,  μα εμείς πολλές φορές γινόμαστε τόσο ασπρόμαυροι,  όμως αγάπη μου,  αυτό είναι τόσο ανθρωπένιο,  τόσο,  τόσο,  τόσο!

 

ανυπομονησία

 

Θα θυμόμουν από εσένα το χωράφι με τις ελιές,  τα αποκαμωμένα παπούτσια σου να μπερδεύονται στο χαλάκι της εισόδου,  τη γάτα να τρίβει τη γυαλάδα της στα πόδια σου,  τις βαθιές βουτιές στο λάδι με  χορταστικές μπουκίτσες ψωμιού και μετά,  λίγη ντομάτα κι ένα κομματάκι πιπεριά στο στόμα σου με το πιρούνι.    Όμως δες,  σήμερα είναι όλα ανθισμένα κι ολοκαίνουργια,  το φλυτζάνι με το ζεστό κακάο στα χέρια μου,  τα μπισκότα με το γλάσο επάνω στο τραπέζι,  τα συναισθήματα,  οι ελπίδες μου κι η ψυχή μου ένα ιερό μέρος όπου η ανυπομονησία και η λαχτάρα, διασταυρώνονται με τη γοητευτική ομορφιά μιας πρωτόγνωρης,  ειλικρινούς κι απόλυτης αγάπης.

απόσταση

 

Οφείλουμε να κρατήσουμε την απαιτούμενη απόσταση από αυτό το ''κάτι''  που μας ταλαιπωρεί,  μόνο τότε γίνεται μικρό και διαχειρίσιμο.   

 

η μαύρη γάτα

 

 Καθώς εκπνέει η μέρα,  ο ουρανός σκοτεινιάζει κι η θάλασσα απλώνεται αποκαμωμένη νωχελικά,  η γάτα γλύφει τα βελούδινα παπούτσια της κι ετοιμάζεται να έρθει να σε βρει,  επιδιώκοντας λίγο παιχνίδι ακόμη πριν την βροχή,  κι εσύ καταφθάνεις με λασπωμένες μπότες,  ιδρωμένος και σκεπτικός για λίγο ακόμη,  μέχρι να σε αγκαλιάσω με τα δυό μου χέρια,  να σου πάρω την κούραση με δροσερό νερό και να αφήσεις όλες τις ταλαιπωρημένες σκέψεις σου πάνω σε ένα λευκό,  καθαρό και φρεσκοσιδερωμένο τραπεζομάντηλο,  που τα μικρά του λαχταριστά ανθάκια είναι κειμήλιο οικογενειακό.   Και μετά,  η βροχή ξεπλένει όλα τα αγκάθια της μέρας!

Κυριακή

 

Κυριακή είναι,  όταν το σπίτι είναι ζεστό και ο κήπος γεμάτος από φως κι από λουλούδια.  Είμαστε μαζί,  αγαπάμε ο ένας τον άλλον,  τους ανθρώπους,  την ισότητα μεταξύ των γυναικών και των ανδρών,  τους ομοφυλόφιλους,  τους μετανάστες,  τα ζώα και τη φύση  μ' ένα τόσο απλό τρόπο όπως η γη δέχεται τη βροχή.

 

το βιβλίο

 

 

 Μ' ενθουσιάζουν οι ώρες

της βαθιάς νύχτας

όπου το μπλε είναι πιο μπλε από ποτέ

όταν συναντάω τους ήρωες

ενός βιβλίου.

Θα μπορούσες να πεις

πως

ξεφυλλίζοντας,

και γνωρίζοντας τους 

σιγά σιγά, 

βρίσκω τον εαυτό μου

που κατά καιρούς έχω χάσει.

Μέσα σε ένα δικό μου καθρέφτη

πίσω από τη δική μου πόρτα

αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον,

του λέω,  κάτσε να τα πούμε

θέλεις λίγο τσάι;

πώς νιώθεις τώρα;

πού περπατάς;

ποιές είναι οι ανάγκες σου;

Λέω,

ας ξανά γνωριστούμε

ας συμφιλιωθούμε

ας ξανά αγαπηθούμε

κι ας ξανά φλερτάρουμε ο ένας τον άλλον

ας αναγνωρίσουμε

πως 

είμαστε ποτισμένοι με θαύματα

και πως 

έχουμε χίλιους τρόπους

να πετύχουμε τον σκοπό μας

ας δώσουμε 

λίγο

επιπλέον χώρο και χρόνο

και ας χορέψουμε

μαζί 

σα να μη μας βλέπει κανείς.

ως το ξημέρωμα,

κάθε νύχτα

και κάθε ξημέρωμα.

 

 

το σκυλί

 

Δεν ήθελα να ξεχωρίζω,  ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους,  που το μόνο κοινό που είχαν ήταν ότι στα πόδια τους φορούσαν παπούτσια,  στο σώμα τους ρούχα και στο στόμα τους γεύονταν καφέ,   ήθελα να είμαι -εγώ-,  η πιο αμίλητη,  η πιο αργή κι αν ήθελαν ακόμη και η πιο κουτή από όλους.  Όμως -εγώ- !  Οι ρόλοι και τα παιχνίδια εξουσίας με εξαγρίωναν και με εξουθένωναν συγχρόνως,  όμως όταν έπεφτα για ύπνο τις νύχτες,  ήμουν ένα μικρό ευχαριστημένο,  μοναχικό σκυλί,  που κουνούσε πέρα δώθε μια φουντωτή ουρά και κυνηγούσε πεταλούδες στη φύση.