το χιόνι

 

 

Κρατούσα χώρο για σένα,  σε περίμενα,  όπως περιμένω κάθε χριστούγεννα το χιόνι,  ήθελα να περπατήσω δίπλα σου και να φοράμε χαρούμενα κόκκινα σκουφιά και ζεστά μάλλινα γάντια,  να νιώθω την ανάσα σου,  το απαλό σου δέρμα,  την ύπαρξη σου στη γη,  καθώς η ατμόσφαιρα θα γέμιζε από χοντρές λευκές νιφάδες,  θα περπατούσαμε στο δάσος μαζί με τα ελάφια,  τα κλαδιά των δέντρων θα χαμήλωναν βαριά από το χιόνι,  τα λουλούδια του χειμώνα θα μεταμορφώνονταν σε μικροσκοπικά ασημένια στέμματα,   οι κουκουβάγιες θα γύριζαν τα κεφαλάκια τους προς τον ουρανό,  και κάθε θρόισμα θα ακουγόταν σαν ένα τόσο δα μελωδικό καμπανάκι.  Θα μάζευα αχνές ανταύγειες για να φωτίζω με γαλακτερό φως τις νύχτες σου,  όπως κι ο ερχομός σου άναψε ένα νέο νόημα στη δική μου ζωή.  

Δεκέμβρης

 

Από τις πιο ευτυχισμένες μου μέρες,  είναι το σήμερα,  τρία ξωτικά ήρθαν και μου στόλισαν το δέντρο,  είναι μια πραγματικότητα ο γλυκός μου μήνας ο Δεκέμβρης και τα χριστούγεννα είναι πια πολύ κοντά.  Δεν θυμάμαι ποτέ να ένιωσα πως δεν την αγαπώ αυτή την εποχή,  φέτος έχω έναν λόγο περισσότερο.  

Ένα είδος σύνδεσης το νιώθω,  θα σου πω μόνο ότι το απόγευμα θα συναντηθώ με μια φίλη μου στο κέντρο για να χαζέψουμε,  τα λαμπάκια στους δρόμους,  τον τεράστιο φωτεινό κόκκινο φιόγκο στο κόκκινο σπίτι,  τις βιτρίνες με τα γιορτινά κι αν μας περισσέψει χρόνος μπορεί να πιούμε και νόστιμη,  ζεστή σοκολάτα ή μυρωδάτο τσάι,  παρέα,  σε κάποιο επίσης στολισμένο καφέ.

Το ξέρω ότι έχω αλλάξει,  οι σκέψεις μου είναι διαφορετικές,  το ίδιο κι η συμπεριφορά μου.  Από ένα σημείο και μετά στη ζωή μου αναγνώρισα πως σε κάποια θέματα είχα και προσωπική ευθύνη οπότε έπαψα να λειτουργώ παθητικά.  Δεν περιμένω,  δεν ελπίζω,  μπαίνω σε δράση.

Και ξέρω πια πολύ καλά πως όλα πολύ σύντομα αλλάζουν,  για αυτό  προσπαθώ να τα χαίρομαι στον ενεστώτα τους.

 

ανθρωπένιο

 

Αγάπη μου,  μετά τη χθεσινή καταιγίδα βροχής και τη σημερινή καταιγίδα λέξεων έχω θυμό,  θυμό,  θυμό,  είσαι ξεροκέφαλος,  δεν καταλαβαίνεις,  κόβεις και ράβεις με τον δικό σου τρόπο κι εγώ μένω μετέωρη να εξηγώ,  να εξηγώ,  να εξηγώ και να σκέφτομαι ποιό είναι τελικά το νόημα να χρησιμοποιούμε τις πλάτες μας σαν σάκους του μποξ,  να κοίτα τα όμορφα που έρχονται,  τον ήλιο που λάμπει στον ουρανό και τα βάζα μας που είναι γεμάτα με λουλούδια,  χρώματα,  μόνο χρώματα θα έπρεπε να καθοδηγούν τις συμπεριφορές μας,  μα εμείς πολλές φορές γινόμαστε τόσο ασπρόμαυροι,  όμως αγάπη μου,  αυτό είναι τόσο ανθρωπένιο,  τόσο,  τόσο,  τόσο!

 

ανυπομονησία

 

Θα θυμόμουν από εσένα το χωράφι με τις ελιές,  τα αποκαμωμένα παπούτσια σου να μπερδεύονται στο χαλάκι της εισόδου,  τη γάτα να τρίβει τη γυαλάδα της στα πόδια σου,  τις βαθιές βουτιές στο λάδι με  χορταστικές μπουκίτσες ψωμιού και μετά,  λίγη ντομάτα κι ένα κομματάκι πιπεριά στο στόμα σου με το πιρούνι.    Όμως δες,  σήμερα είναι όλα ανθισμένα κι ολοκαίνουργια,  το φλυτζάνι με το ζεστό κακάο στα χέρια μου,  τα μπισκότα με το γλάσο επάνω στο τραπέζι,  τα συναισθήματα,  οι ελπίδες μου κι η ψυχή μου ένα ιερό μέρος όπου η ανυπομονησία και η λαχτάρα, διασταυρώνονται με τη γοητευτική ομορφιά μιας πρωτόγνωρης,  ειλικρινούς κι απόλυτης αγάπης.

απόσταση

 

Οφείλουμε να κρατήσουμε την απαιτούμενη απόσταση από αυτό το ''κάτι''  που μας ταλαιπωρεί,  μόνο τότε γίνεται μικρό και διαχειρίσιμο.   

 

η μαύρη γάτα

 

 Καθώς εκπνέει η μέρα,  ο ουρανός σκοτεινιάζει κι η θάλασσα απλώνεται αποκαμωμένη νωχελικά,  η γάτα γλύφει τα βελούδινα παπούτσια της κι ετοιμάζεται να έρθει να σε βρει,  επιδιώκοντας λίγο παιχνίδι ακόμη πριν την βροχή,  κι εσύ καταφθάνεις με λασπωμένες μπότες,  ιδρωμένος και σκεπτικός για λίγο ακόμη,  μέχρι να σε αγκαλιάσω με τα δυό μου χέρια,  να σου πάρω την κούραση με δροσερό νερό και να αφήσεις όλες τις ταλαιπωρημένες σκέψεις σου πάνω σε ένα λευκό,  καθαρό και φρεσκοσιδερωμένο τραπεζομάντηλο,  που τα μικρά του λαχταριστά ανθάκια είναι κειμήλιο οικογενειακό.   Και μετά,  η βροχή ξεπλένει όλα τα αγκάθια της μέρας!

Κυριακή

 

Κυριακή είναι,  όταν το σπίτι είναι ζεστό και ο κήπος γεμάτος από φως κι από λουλούδια.  Είμαστε μαζί,  αγαπάμε ο ένας τον άλλον,  τους ανθρώπους,  την ισότητα μεταξύ των γυναικών και των ανδρών,  τους ομοφυλόφιλους,  τους μετανάστες,  τα ζώα και τη φύση  μ' ένα τόσο απλό τρόπο όπως η γη δέχεται τη βροχή.