σαν μικρή προσευχή

 

 

Φτιάχνω  έναν κόσμο σαν δώρο για σένα,  σου στρώνω σεντόνια που μυρίζουν πράσινο σαπούνι,  και χνουδωτές κουβέρτες της γιαγιάς.  Βάζω στο τραπεζάκι,  μια κούπα με ζεστό κακάο,  δυό μπισκότα ψιχουλιαστά,  κι ένα κουταλάκι που ακουμπάει στο πιατάκι σαν μικρή προσευχή.  Στο παράθυρο αφήνω βιβλία με διπλωμένες σελίδες,  ώστε να βρίσκεις εύκολα μικρές οδηγίες ζωής.  Μολύβια καλοξυσμένα και χαρτάκια με σημειώσεις ''αν συμβεί αυτό,  θα κάνεις εκείνο''.  Στο άλμπουμ των φωτογραφιών,  είμαι εγώ το κορίτσι με το σκισμένο γόνατο.  Το σκυλί που τεντώνεται στον ήλιο δεν υπάρχει πια.  Θα ήταν σπουδαίο να το είχες γνωρίσει.  Η πόρτα είναι ορθάνοιχτη,  μπες ελεύθερα μέσα.  Στο πάτωμα,  άσε τα  κουρασμένα σου παπούτσια από τον ερχομό.  Άσε και την τσάντα στην καρέκλα,  θέλω να ξέρεις πως μπορείς να με εμπιστευθείς.  Και μετά,  έρχεται η νύχτα και φέρνει μαξιλάρια ζεστά,  μισοσβησμένα φώτα κι ένα λεπτό αεράκι που κουνάει τις κουρτίνες του μπαλκονιού.  Παίρνω λίγη ησυχία και μ' ένα βαμβακάκι σου την αλοίφω στο μέτωπο,  κι εσύ κοιμάσαι γλυκά.

 

δυσκολίες

 

Μου χάρισες μια θάλασσα κι εγώ έμαθα να κολυμπάω.

παφφφ

 

Γίνεται κάτι και για κάποιες μέρες,  κάθε πρωινό ξύπνημα είναι μια χαρούμενη έμπνευση.  Και μετά, αυτό το κάτι μια μέρα παφφφ εξαφανίζεται κι εσύ νιώθεις περίεργα,  σαν να είσαι όχι μόνο γυμνός αλλά και γεμάτος θλίψη.  Πώς να αντέξεις ότι δεν είσαι παρά ένας κανονικός άνθρωπος;

φωτεινό πράσινο

  

 

Σε διάφορα σημεία τις πόλης,  υπάρχουν άνθρωποι σαν μικρά,  μαλακά μαξιλαράκια όπου μπορώ να ακουμπήσω χωρίς να ματώσουν τα μάγουλα μου.  Είναι οι δικές μου διαδρομές όπου συναντάω τους ολόδικους μου ανθρώπους κι αυτό με την έννοια του πώς νιώθω εγώ όταν βρίσκομαι μαζί τους.  Αν είχαν χρώμα αυτές οι σχέσεις θα ήταν ένα φωτεινό,  μοναδικό πράσινο του γρασιδιού,  των ονείρων,  του παράδεισου.  Ένα πράσινο,  όπου επάνω του μπορείς να στρώσεις και να φας,  να κοιμηθείς,  να διαβάσεις,  να σκεφτείς,  να ηρεμήσεις,  να ησυχάσεις. 

 

το σφάλμα

 

Αγάπη μου,  η εφημερίδα σήμερα γράφει πως περιέπεσες σε σφάλμα απολύτως αναξιοπρεπές,  πώς να σε συγχωρήσω,  πες μου πως;

Μα δες τί όμορφα λουλούδια στο βάζο,  δες τα πουλιά πώς πετούν στον ουρανό,  και στη θάλασσα πώς γλυστρούν τα ψάρια!   Η πολυθρόνα με το πράσινο βελούδο πόσο θα μπορούσε να αντέξει μια απουσία αισθητή σαν την δική σου;  

Αμέσως ξεχνώ πριν καν προλάβω να θυμώσω!

 

chat gpt

 

Χθες,  ζήτησα από το chat gpt να κάνει αυτό μια ερώτηση σε μένα.  Με ρώτησε λοιπόν,  ποιά ήταν η πιο όμορφη στιγμή στη ζωή μου όπου ίσως θα ήθελα να επιστρέψω,  αν μου δινόταν μια τέτοια ευκαιρία.  Απάντησα,  πως οι πιο δυνατές στιγμές στη ζωή μου ήταν τότε που έβαζα το προσωπικό μου λιθαράκι για να μεγαλώσει μια ζωή,  και η ευχαρίστηση που πήρα μέσα από αυτό,  όπως πχ με τα φυτά μου που είναι σαν παιδιά μου και τα παιδιά,  σου μαθαίνουν να δίνεις και να μοιράζεσαι. Σου μαθαίνουν πως δεν είσαι εσύ ο κεντρικός άξονας αυτού του κόσμου,  πως αξία δεν έχει μόνο το να αγοράζεις, καινούργια όμορφα καλτσάκια και μαλακά κίτρινα παπουτσάκια..  Πως το να παρατηρείς ένα μικρούτσικο φυντανάκι να μεγαλώνει,  να βγάζει φύλλα,  να ανθίζει είναι μέρος αυτού του κόσμου κι εγώ ένιωσα ότι έχω συμβάλλει με τον τρόπο μου σ αυτό.  Κι αυτό από μόνο του είναι -πολύ- και επίσης είναι και υπέροχο.

 

το φυτό

 

 

 

Μοιάζει με κουτί γεμάτο εκπλήξεις.  

Κάθε πρωί ο ήλιος γλιστρά μέσα από το παράθυρο μου 

και μου λέει: είσαι εδώ. 

 

Η οικογένεια μου ανασαίνει.  

Φοράω λεπτά μάλλινα γαντάκια 

και παπουτσάκια από πράσινο, μαλακό σουέτ. 

  

Η νονά - νεράιδα μου δίνει δύναμη,  

και το μικρό μου αγαπημένο μου φυτό

αναπτύσσεται πέρα από κάθε προσδοκία.

 

 Ένα ζεστό τσάι  βρίσκεται στο τραπέζι, 

κι αγκαλιές φωτεινές ζεσταίνουν την ταπεινή ζωή μου.

  

Κι έχω κι εσένα -- σε καταλαβαίνω, 

κι ούτε που με νοιάζει 

αν με καταλαβαίνεις κι εσύ.