Ξέρεις, ο καθένας μας εύχεται να αποκτήσει κάτι που τη δεδομένη στιγμή νιώθει ότι του λείπει. Η ζωή έχει πολλές δυσκολίες. Ωστόσο κάποια στιγμή το ποθητό μπορεί να γίνει και δεδομένο. Και τότε στο χέρι μας είναι πώς θα το σκαλίσουμε με τέτοιο τρόπο το χωραφάκι και τί θα του φυτέψουμε ώστε να πούμε ''αξίζει''.
Αν το καλοσκεφτείς, τα πιο μεγάλα δώρα είναι η βροχή και το χιόνι. Και το δάσος, κι η θάλασσα. Και που έχω παρέα τώρα πια εσένα είπε το μικρό κορίτσι κι αγκάλιασε το σκυλάκι της. Νομίζω πως ακόμη κι αν όλα μια μέρα τα θεωρήσουμε δεδομένα, η καλή παρέα θα παραμείνει πολύτιμη, όσο πολύτιμη μπορεί να είναι η ψυχική μας υγεία. Η καλή παρέα, η ευγενική συμπεριφορά και τα σωστά λόγια ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι δώρο θεού να ξέρεις, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάπου ένας θεός που μας αγαπάει και μας φροντίζει.
Δεν θα μάθεις ποτέ πραγματικά τον άλλον, μου είπε μια φίλη μου, θα μάθεις μόνο όσα θέλει να σου πει.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για κάποιους, το μπλε είναι ένα συμβολικό χρώμα και πως σήμερα ο κόσμος πλημμύρισε από αυτό. Σήμερα γεννήθηκε η ΜΑΓΕΙΑ!!! Και τα συναισθήματα όλων μας είναι περίπλοκα.
Στενοχωριέμαι, είπε η μικρή κουκουβάγια στην αλεπού με τη φουντωτή ουρά. Σε καταλαβαίνω, είπε η αλεπού. Δεν έχεις άδικο. Όμως κοίτα, τί όμορφο που είναι αυτό το ψηλό δέντρο που ξεχωρίσαμε μέσα από το δάσος, τί λάμψη, πόσα στολίδια! Τα χριστούγεννα, είναι η εποχή που δεν μπορεί παρά όλα να πάνε καλά. Είναι η εποχή που τα θαύματα γίνονται πραγματικότητα και τα παραμύθια ζωντανεύουν. Όλα θα πάνε καλά, καλή μου επανέλαβε με τρυφερότητα η αλεπού.
Αυτή τη φορά ήταν μια επιστολή κι ένας άδειος λογαριασμός στην τράπεζα που πυροδότησαν την ανάμνηση και τα κίτρινα φύλλα μιας περήφανης μπιλόμπα που με ταξίδεψαν γύρω στα δέκα χρόνια πίσω, είχα θυμώσει πολύ τότε, να ξέρεις, για σένα, αυτό που ήσουν και για αυτό που δεν ήσουν, είχα πάντα μια εικόνα πενήντα από αυτό και πενήντα από το άλλο, προσπάθησα να δω το δικό σου δίκιο, έτσι κι αλλιώς πώς να ζυγίσεις έναν άνθρωπο με το κιλό, πού να κατατάξεις την ανάγκη για αγάπη και πως να μετρήσεις το δόσιμο. Ήσουν πάντα εκεί, λίγο χαρούμενος, σκοτεινιασμένος πολύ κι ας ήταν στον νότο που γεννήθηκες ένα ατέλειωτο καλοκαίρι. Πιστεύω, πως αν είχες έναν λόγο να αγαπάς τα χριστούγεννα, ήταν η χαρά που έβλεπες στα πρόσωπα μας.
Νιώθω, ότι έχω χάσει ανθρώπους καρδιάς, που ίσως να μην ήταν και πολύ κοντά μου, αλλά δεν ήταν και τόσο μακριά κι ότι κάτι περισσότερο θα ήθελα να έχω κάνει για αυτούς, όπως πχ ένα μικρό δώρο, ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι κι ένα μικρό κουτί μελομακάρονα, όχι, όχι με την σκέψη ότι ίσως να είχαμε έρθει πιο κοντά, αλλά με τη λογική του ''είμαι εδώ, σε νοιάζομαι''. Θα ήθελα να τους έχω χαρίσει λίγο περισσότερη από τη δική μου χρυσόσκονη, να τους συντροφεύει εκεί ψηλά.
Ξέρεις, ο καθένας μας εύχεται να αποκτήσει κάτι που τη δεδομένη στιγμή νιώθει ότι του λείπει. Η ζωή έχει πολλές δυσκολίες. Ωστόσο κάποι...
