Ήμουν απόλυτη ως προς την απόφαση μου. Σου την ανακοίνωσα νωρίς το πρωί, κι έπιασα την χροιά της φωνής σου να αλλάζει χρώμα. Μία τόση δα μικρή ανεπαίσθητη αλλαγή.Ανάμεσα σε καλημέρες, αμήχανα χαμόγελα, κι ατέλειωτες παύσεις.
Και μετά, πως έγινε, ψάχνοντας τυχαία, βρήκα εκείνη την φωτογραφία σου, μιά σταλιά κομμάτι χαρτί, ήταν φεύγοντας ένα καλοκαίρι από το νησί, έτσι μου έλεγες, με μαυρισμένο δέρμα, γυαλιά ηλίου και ιδρώτα, με κρυμμένη την αλμύρα και την άμμο κάτω από τα βλέφαρα, το ένα πόδι στο σκαλί ενός φρεσκοασβεστωμένου σπιτιού, παντελονάκι λευκό κοντό, τα μαλλιά ατίθασα , φυσούσε πολύ, τις τσέπες αριστερά και δεξιά φουσκωμένες όνειρα, κι εκείνη η ασημένια ταμπακιέρα ανάμεσα στα δάχτυλα να καθρεφτίζει το φως του ήλιου.
Ακόμη τότε δεν ήξερες, μα ούτε κι εγώ γιά να σου πω..
Κι έμεινα να σε κοιτάζω, ώρα πολύ..
Σε κείνη τη φωτογραφία υπήρχε ακόμα η ..υπόσχεση. Η υπόσχεση πάντα αιχμαλωτίζει τους ανθρώπους,τις στιγμές,τα βλέμματα..μα πιο πολύ τα όνειρα!
ReplyDeleteφιλί γλυκό,φεγγαρένια μου:)
Φωτογραφίες της ψυχής, αιχμαλωσίες της ανάμνησης, και ανακάτεμα των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Καλό απόγευμα , πολλά φιλιά.
ReplyDeleteΑυτές οι μονόπλευρες αποφάσεις...
ReplyDelete@..ψυχη μου..
ReplyDeleteκαι η υποσχεση,και το ονειρο,και το αγνωστο,το μη περπατημενο..ολα μαζι..βοηθουν τη φαντασια..να βλεπει αυτο που ζητα αυτη..
@..ilive2loveme..
ReplyDeleteολα αυτα τα υπεροχα μαζι..με πολυ φαντασια πριν..
@..τασο..
ReplyDeleteπαντα εχουν ενα λογο αυτες οι αποφασεις..
Συμφωνώ με το σύντροφο Τάσα προσθέτοντας έναν αναστεναγμό...
ReplyDelete@..patsiouri..
ReplyDelete:)))
Υπέροχο
ReplyDeleteσαν ασπρόμαυρη φωτογραφία...
Η φωτογραφία,
ReplyDeleteκαι το τραγούδι
Καλημέρα
http://www.youtube.com/watch?v=38cCtfLIgvQ&feature=related
ReplyDeleteΔεν είμαι σε θέση αυτή την στιγμή να καταλάβω τα κρυφά νοήματα ,,φωτογραφίες της νιότης, έτσι και αλλιώς, η ζωή προχωράει και εμείς αλλάζουμε μένοντας πάντα ίδιοι..
ReplyDeleteκαλημέρα
Aκομη και μετα απο πολλα χρονια οι φωτογραφιες κρατουν κομματια της ψυχης.
ReplyDeleteπολλα φιλια
Πέρασα και διάβασα όλα τα τελευταία σου ποστ...υπέροχα !
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα.
και μένει αυτή η λάμψη της ταμπακιέρας στον ήλιο καρφωμένη στο νου...
ReplyDelete...έτσι είναι οι λάμψεις. όσο κι αν διαρκούν, ξέρουν να μένουν...
φιλιά βρόχινα...
... και μετά κατάλαβες ότι είχες κοντά σου κάτι πιο ζωντανό από εκείνη τη "ζωντανή" φωτό και ξέχασες τι του είπες... Αλήθεια τι? Φιλιά πολλά
ReplyDelete@..kosta..
ReplyDeleteσ ευχαριστω..
@..alexi..
ReplyDeleteχχμμμ..περιμενα κατι αλλο απο μουσικη επιλογη..
την αλλη φορα..
@..sofia..
ReplyDeleteδεν ειναι απαραιτητο να ειναι οι φωτογραφιες της νιοτης..
@..faraona..
ReplyDeleteμα εχουν ψυχη οι φωτογραφιες..δεν εχουν;
@..τρελλοφαντασμενη..
ReplyDeleteκαλησπερα..καλο βραδυ τωρα πια..
φιλια
@..νεραιδα μου..
ReplyDeleteμια φωτογραφια ηταν απλα,μετα απο μια αποφαση..
@..βασιλη..
ReplyDeleteπως νοιωθεις βλεποντας τη φωτογραφια του ατομου που αγαπας,ομως μολις εχεις αποριψει την σχεση για τους δικους σου προσωπικους λογους;