ένα τυχαίο ζευγάρι

Σαββατόβραδο, τελευταία νύχτα του Μάη.
Ένα ζευγάρι, κατευθύνεται σε ένα μπαράκι, το οποίο αποκαλούν περιθωριακό, γιά διαφορετικό λόγο ο καθένας.
Κάθονται δίπλα δίπλα, στον πεζόδρομο σε ένα τραπεζάκι με τέσσερις καρέκλες. Παραγγέλνουν δύο μαργαρίτες.
Εκείνος..
Βουλιάζει στην πολυθρόνα του και χάνεται σταδιακά στις σκέψεις του. Κοιτάζει ευθεία μπροστά. Μιλάει ελάχιστα, πίνει το ποτό του, τσιμπάει ξηρούς καρπούς και κριτσίνια.
Εκείνη..
Κάθεται στην πολυθρόνα της, τον κοιτάει στα αριστερά της, ο όγκος του δίπλα της την πιέζει, σπρώχνει ελαφρά τον αγκώνα του ώστε να μην την αγγίζει, μήπως και καταλάβει πως πρέπει να τοποθετήσει το σώμα του πιό σωστά, πίνει την μαργαρίτα της, παραπονιέται πως δεν έχει τις πρέπουσες αναλογίες.
Εκείνος..
Συμφωνεί. Έχει υπερβολικό χυμό λεμονιού και καθόλου κουαντρώ.
Εκείνη..
Προσπαθεί να τον αφυπνίσει, τουλάχιστον γιά μιά υποτυπώδη συζήτηση.
Εκείνος..
Χάνεται στους δικούς του προβληματισμούς, συνεχίζει να μην την κοιτάει,
Εκείνη..
Αρχίζει να μιλάει, να λέει να λέει, περί ανέμων και υδάτων, προσωπικών προβληματισμών και όχι μόνο.. δεν μιλάς, παραπονιέται, ενώ ήδη σκέφτεται πως βρίσκεται σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο και με λάθος άνθρωπο. Πάει η βραδιά.
Εκείνος..
Κάνεις λάθος της λέει, απλά ακούω αυτά που μου λες, κοιτάζει ευθεία μπροστά.

Θυμίζουν ζευγάρι κάποιου εμπορικού σήριαλ με κάκιστη σκηνοθεσία.
Αυτός ακόμη έπινε, όταν αυτή του ζήτησε να φύγουν.

Την άλλη μέρα ..Κυριακή πρωί..
Εκείνος έχει ξυπνήσει ήδη και ασχολείται με διάφορες δουλειές στο σπίτι.
Εκείνη τεντώνεται μαχμουρλίδικα στο κρεββάτι, κοιμάται, ξαναξυπνάει.
Κάποια στιγμή σηκώνεται, ρίχνει λίγο δροσερό νερό στο πρόσωπο της και πηγαίνει προς το σαλόνι.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα.
Εκείνη σκέφτεται κάτι και προσπαθεί να βρει τον τρόπο να το εκφράσει..
Όπως πάντα διαλέγει την ευθεία οδό της ειλικρίνειας.
-Μμμμ.. καμμία διάθεση δεν έχω να πάμε σήμερα γιά τον καφέ που λέγαμε. Προτιμώ στο σπίτι.
Και χάθηκε στον καφέ και στα ένθετα των πρωινών εφημερiδων της.

Αυτός απλά συμφώνησε.