Σεπτέμβρης

Eίναι Σεπτέμβρης κι ο ουρανός δεν έχει ακόμη ούτε ένα τόσο δα συννεφάκι. Όοοχι, δεν ζητάω από εκείνα τα πελώρια γκρίζα σύννεφα που φέρνουν την καταιγίδα, παρά μόνο αυτά τα μικρά διάσπαρτα, σα μπουκίτσες βαμβακιού, έτσι γιά να κάνουν την διαφορά.

Ανέφελα λοιπόν, τριγυρνάω σε γραφεία, και μαζεύω χαρτιά μελανωμένα με σφραγίδες και υπογραφές. Θα είναι σε χρήση ως το επόμενο καλοκαίρι.
Πίνω καφέδες και περπατάω πολύ. Οι παλμοί μου ανεβαίνουν, κι είναι όμορφα. Συναντώ φίλους στην είσοδο της έκθεσης κι ετοιμάζομαι για εκλογές. Όχι αποχή αυτή την φορά.
Είναι στιγμές που νοιώθω σα να παίζω σε μιά ταινία του κινηματογράφου. Το επόμενο πρωί όλα έχουν αλλάξει. Ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο, απλά έχουν αλλάξει.

Χαλιναγωγώ τους εκάστοτε φόβους μου τοποθετώντας τους σε κουτάκια που απ έξω γράφουν όλα τον ίδιο αριθμό. Αλλά εσύ ξέρεις πως φοβάμαι, γνωρίζεις κάθε σπιθαμή μου, κάθε νεύμα μου. Μ αρέσει πολύ αυτό, με κάνει να αισθάνομαι μιά απίστευτη γαλήνη..

Έχω ανάγκη από μιά ψύχρα που θα με κάνει να αναζητήσω εσωτερικούς χώρους.. Αλλά προς το παρόν, είμαστε ακόμη στις ''αυλές'' μας, όπως πολύ όμορφα αποκαλείς τα θερινά τα σινεμά και τα τραπεζάκια έξω..

Προς το παρόν, είναι ακόμη καλοκαίρι..

υ.γ. η φωτό από το deviantart