Aυτό πάλι, που βλέπεις το βάζο, λαχταράς και το περιεχόμενο αλλά το βλέμμα σου κολλάει στο καπάκι πως το λένε;
Άραγε θα πρέπει να βγάλεις το φελλό; το κερί; να ξεβιδώσεις το μεταλλικό καπάκι; και πως; φτάνει το χέρι ως εκεί; μήπως το γλυκό βρίσκεται πολύ ψηλά και το χέρι είναι πολύ κοντό; μήπως το χέρι πονάει; μήπως το γυαλί σπάσει;
κι ο χρόνος; συνηγορεί σε όλη αυτή την ''επίπονη'' διαδικασία;
Ο Επίκουρος εδώ θα έδινε την σωστή απάντηση, αναλύοντας το είδος της επιθυμίας, αν είναι αναγκαία η όχι, εάν το αντίτιμο είναι βαρύτερο κλπ
ReplyDeleteαπο την στιγμή που το θέλεις να το φας το ανοίγεις και το τρως. Έτσι απλά. Η ζωή είναι μικρή γμτ!!!!!
ReplyDelete@ ηλιογραφε μου
ReplyDeleteη επιθυμια δεν ειναι παντα επιθυμια; μηπως παντα δεν υπαρχει ενα αντιτιμο, κατι παιρνεις κατι χανεις; σε ολες τις επιλογες δεν συμβαινει αυτο;
εδω μιλαμε για τον απολυτο φοβο, πιθανον ανοητο αλλα κυριαρχο παρ ολα αυτα..
πως του λες αυτο το ''φτου ξελευτερια;''
ε; ε;
@ γιωργο
ReplyDelete(πολυ χαιρομαι που εισαι εδω;)
συμφωνω, πως κατανικας το μεσοδιαστημα δεν ξερω..
:)
Εγώ πάλι, η τρελή, δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξω τέτοιο βαζάκι.
ReplyDeleteΠροτιμώ απ'το να το γευτώ να το χαίρομαι με τα μάτια, μάλιστα καλά κατάλαβες προτιμώ να το "στολίσω"..
Φιλιά!!
Μήπως με τόσα "μήπως" κάνουμε στη ζωή μας πάντοτε τα απλά περίπλοκα και έτσι χάνουμε και την ουσία και τη στιγμή? Όπως το είπες εξάλλου, κάτι παίρνεις, κάτι χάνεις, αλλά αυτό είναι ΖΩΗ. Αλλιώς δεν κάνεις τίποτα απολύτως...
ReplyDelete@ τζινα
ReplyDeleteμη νομιζεις οτι δεν σε καταλαβαινω..
εχω μαζεψει κατα καιρους βαζακια και βαζακια με διαφορα υπεροχα περιεχομενα..
εκ των υστερων ομως δε μετανοιωνεις που δεν το γευτηκες οταν επρεπε;
εγω ναι !
:)
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteκαι ''μηπως'' και φοβοι και αναλυσεις και κοντρα αναλυσεις.. εχεις δικιο στο οτι τα πραγματα ειναι πολυ πιο απλα αλλα να καμμια φορα η ακρη του κουβαριου χανεται χχχ