Ρούφηξα τη μέρα, λέει ένας καλός μου φίλος, κι εγώ το επαναλαμβάνω όταν το αισθάνομαι και μετά γελάει και με πειράζει και λέει πως μου αρέσει το ρήμα ''ρουφάω''!
Τα πράγματα, έχουν την ματιά που τους δίνουμε, συμφωνώ, αλλά καμμιά φορά χρειάζεται και μια ώθηση από το θέμα ''τύχη'' ή από το θέμα ''συγκυρία''. Κι όταν όλα συνωμοτούν θετικά θα πρέπει να έχει διάθεση και το άλλο σου μισό.. αλλά κυρίως εσύ, σωστά; Γιατί αν θέλεις εσύ μπορείς να στήσεις ολόκληρο παραμύθι γύρω από αυτό, μπορείς να το φτιάξεις και να το σερβίρεις έτσι ώστε ο άλλος να μη μπορεί παρά να πει ''ναι''!
*
Η Άνοιξη (με κεφαλαίο το Α), έχει εισχωρήσει σε βουνά και πλαγιές, κι έχει δώσει χρώματα πράσινα και κίτρινα και κόκκινα, και προβατάκια σαν άσπρα στίγματα σκορπισμένα ανάμεσα.
Τα χωριουδάκια στα λιβάδια θα ήταν σα ζωγραφιές αν δεν χαλούσαν το σύνολο αυτές οι θεόρατες εκκλησίες που ξεχωρίζουν μόνο με τον όγκο τους κι όχι με τη χάρη τους. Εκεί που μαλακώνει το μάτι, εκεί γαντζώνεται σε ένα όγκο ο οποίος μόνο θρησκευτική κατάνυξη δεν αποπνέει..
*
Συχαίνομαι όλο αυτό το πακέτο παπάδες / εκκλησίες κλπ από πολύ παιδί.. από ανάγκη όμως περίμενα πάντα, όλα αυτά τα χρόνια κάτι από έξω να με προσελκύσει έτσι ώστε να περάσω και μέσα.. μάταια.. θα παραμείνω από αυτούς τους ανθρώπους που δεν ''ακουμπούν'' στην έννοια ενός θεού μέχρι το τέλος της ζωής μου..
*
Αντίθετα λατρεύω αυτά τα μικρά ατμοσφαιρικά εκκλησάκια που είναι σκορπισμένα στα νησιά. Δείχνουν να έχουν κάποιο νόημα εκεί!
*
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που χαλαρώνεις τόσο με ανθρώπους που αγαπάς και που γνωρίζεις τόσα πολλά τώρα πια χρόνια που τους αφήνεις να σε πειράζουν απαντώντας με μια και μόνο λέξη.. ''καθαρματάκι''.. μετά γελάς και μετά θέλεις ακόμη κι αγκαλιά..
*
Από τη μέρα μου σήμερα το μόνο που έλειπε ήταν το ''μπλε''..
*
''πεθαίνω για σένα'' μου τραγουδάει ο μαχαιρίτσας, ''πεθαίνω για μένα'' του απαντάω.. ναι.. κάποιες φορές μπορεί να είναι κι έτσι..
*
Κι εγώ ρουφάω την μέρα όσο πιο συχνά μπορώ... Είναι καλή συνήθεια.. :)
ReplyDelete@ fevis
ReplyDeleteδεν ειναι παντα τοσο ευκολο, αν πετυχει ομως ειναι απολαυστικο ε;
Εξαιρετική φωτογραφία, όμορφες σκέψεις, όλα για να τα ρουφήξεις σαν ποτήρι δροσερό νερό...Και μ'αρέσει αυτό το 'εγωιστικό' πεθαίνω για μένα...πολύ!!! Ώρες ώρες χρειάζεται, χιχι
ReplyDelete@ kovo voltes
ReplyDeleteαν χρειαζεται λεει;
απαραιτητο ;)))
Πολυ Με αρεσε αυτη η αναρτηση!!
ReplyDeleteΣυμφωνω τοσο σε ολα. Και μου λειπει καποιες στιγμες, που δεν εχω την απολυτη κυριοτητα του "ΘΕΛΩ" μου για να μην αφηνω ενδεχομενο καποιου "οχι" απο το ετερον ημισι :)
Οσο για εκκλησια/παπαδες, τα εχω ξεχωρισει απο την θρησκεια. Αν και, δεν εχω καταλληξει κι εγω να ακουμπησω σε καποια θρησκεια και ναι, εχω νιωσει ηρεμια μεσα σε καποια εκκλησακια.
Σου ευχομαι να βρισκεσαι συχνα με τετοιυς ανθρωπους που σου γεννουν τετοια συναισθηματα και αφηνει τετοια γλυκια γευση η παρουσια τους στη ζωη σου :)
Το τραγουδι του Μαχαιριτσα μ'αρεσει κι εμενα. Στιχοι ειναι της Ελενη Ραντου και Γιαννη Μαυρου. Το ηξερες; Εγω οχι. Το Σαββατο το εμαθα :) Το ειχε τραγουδησει ο Μαργαριτης, το θυμασαι αυτο; Εγω ουτε αυτο θυμωμουν :):)
Καλη εβδομαδα φεγγαρενια μου!