κάπου αλλού

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποιες;  μουσικές  που ψιθυρίζουν στα αυτιά μου έρωτα και φευγιώ. Αναρωτιέμαι πως συνυπάρχουν αυτά τα δύο και μετά σκέφτομαι πως αν δεν πάνε αυτά τα δυό μαζί τότε τι.  Έρωτας μ' ένα σοκολατένιο άνδρα που στην πραγματικότητα είναι παιδί,  και φευγιώ χωρίς βαλίτσες και δίχως ταξίδι.  Σα να ήμουν από πάντα εκεί,  σ΄αυτό το κάπου αλλού.  Παράλληλοι κόσμοι.  Προσελκύει το μακριά.  Προσελκύει αυτό το κάπου που να μη σε ξαναδώ,  να μη σε ξαναθυμηθώ και να μη ξανασυλλαβίσω το όνομα σου.  Να ψιθυρίζω μια άλλη γλώσσα.  Να μαγειρεύω άλλα φαγητά.  Να ξεκουράζομαι τα απογεύματα σε μια άλλη πλατεία.  Τις νύχτες να αδειάζω μπουκάλια από μπύρες σε βρώμικα μπαρ.  Να ακούγονται οι κόρνες από παλιά αυτοκίνητα και τα φώτα του δρόμου να λάμπουν στη βροχή.  Να μου λέει ο σοκολατένιος άνδρας ''έλα μαζί μου τώρα''  και να ακολουθώ με τα στήθια πρησμένα από ηδονή.  Να κοιμάμαι σε γυμνασμένα μπράτσα μαυρισμένα από τα τατουάζ και να ξυπνάω από φιλιά και έρωτα.  Να μην υπάρχουν παραθυρόφυλλα για να σφραγίζουν τις νύχτες και οι μέρες να φιλτράρουν μέσα από σχισμένες γάζες το φως.  Και απ΄το φεγγάρι να κρέμεται μόνο μια λέξη..