Διάβασα την ανάρτηση μιας φίλης, και ξαφνικά άρχισα να γράφω.. να γράφω.. δεν ξέρω αν πατούσα ''δημοσίευση'' πόσο τεράστιο θα ήταν το σχόλιο μου.. πρόλαβα και το έσβησα..
Καλύτερα λέω, θα δεχόμουν μια βιαστική ανάγνωση και μια απάντηση που θα δήλωνε την ένταση του αποστολέα.. για πράγματα που κατά βάση αφορούσαν εμένα και μόνο εμένα.. κι οι λέξεις από τον έναν νου στον άλλο φτάνουν αλλοιωμένες σα προιόντα με ημερομηνία λήξης..
Μέσες άκρες έλεγα για μια υπόθεση, την οποία προσπάθησα να την παλέψω όσο..
Ήθελα να προτρέψω αυτή τη φίλη να διεκδικήσει για τον εαυτό της την ίδια προσπάθεια και να απολαύσει και τα θετικά και τα αρνητικά..
Αλλά τελικά σκέφτηκα.. ποιά είμαι εγώ για να ασχοληθώ με τα ''πρέπει'' ή τα ''θέλω'' των άλλων..
Καλησπέρα αγαπητή ....
ReplyDeleteΟι λέξεις δεν λήγουν, δυστυχώς και δεν αλοιώνεται το νόημά τους περνώντας από το ένα νου στον άλλον...απλά είναι διαφορετικά τυπωμένες...είναι στο μότο εκείνο που θέλει να μας πει ότι κανείς ποτέ δεν βλέπει το ίδιο χρώμα...κανείς ποτέ δεν πίστεψε στον ίδιο θεό...απλά συμβιβαζόμαστε κοιτώντας το ίδιο αντικείμενο για να συμφωνήσουμε ότι ναι αυτό θα το λέμε κάκκινο...
Αυτά....
Είστε μια γλύκα σήμερα...
το σχόλιό σας...
τι ομορφες ευχες.. πολυ πολυ σ ευχαριστω - χαιρομαι που εισαι καλα :)
ReplyDeleteκαμμια φορα παιρνουμε τοση φορα.. τοση φορα.. που δεν ξερω αν ειναι αναγκαια.. στο κατω κατω αφου καποιος εχει την αποψη του γιατι εχω να παρεμβληθω και να του τη χαλασω.. δεν ειναι αναγκαιο να βαζουμε παντα τους αλλους σε σκεψεις, ειναι;
ReplyDeleteνομιζα πως ειμαι εγω γλυκια κ πηρα τα πανω μου, αλλα τελικα ηταν η φωτογραφια.. ααα καλησπερα χρηχα μου και καλο βραδυ να εχουμε :)
Εσείς είστε μια γλύκα...μέσα απ' το σχόλιό σας...απίθανη...
Delete