Αναμετρώ τα χρόνια, δεν είναι τυχαίο που αναφέρω ''χρόνια'' και όχι ''στιγμές''. Ένα σύνολο ασυγχώρητο. Μπερδεύεσαι και παίζεις. Φαντασιώνεσαι. Ούτε αυτό είναι τυχαίο αφού δεν υπάρχει εικόνα. Ούτε συναίσθημα. Παιχνίδι είναι για να περνούν όμορφα οι Κυριακές και οι αγχωμένες θλιβερές σου αργίες. Έχω ένα μαγαζάκι που στην ταμπέλα του γράφει ''λουλουδοκόριτσο''. Πρέπει να σμπρώξεις απαλά την πόρτα και να μπεις μέσα. Προσφέρουμε ζεστά ροφήματα και μικρά νόστιμα γλυκά σε λευκά μικρά πιατάκια. Άνθρωποι διαβάζουν τις εφημερίδες τους σε φαρδιές βιενέζικες καρέκλες. Θα σου αφήσω κενή την γωνία. Στο παράθυρο θα πέφτει η βροχή με δύναμη και ξέρω πόσο σου αρέσει. Θα έρθω να κάτσω δίπλα σου και ξέρω πως κι αυτό σου αρέσει. Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω σε σένα.
No comments:
Post a Comment