έτσι απλά;

Διάβαζα εχθές το βράδυ και μάλιστα από την οθόνη του κινητού,  που σημαίνει ότι δυσκολευόμουν αλλά μου άρεσε,  την πολύ όμορφη και καλογραμμένη ιστορία ενός φίλου,  κι ενώ για να πω την αλήθεια περίμενα την ανατροπή με την μεσολάβηση ενός φόνου,  αυτή ήρθε με τον έρωτα δυο γυναικών.  Μοιραία θυμήθηκα το ''carol'' που προβλήθηκε πριν λίγο καιρό στις κινηματογραφικές αίθουσες,  που διαπραγματευόταν το ίδιο θέμα με την υπέροχη ερμηνεία δύο πολύ όμορφων γυναίκων,  η μια εκ των δύο η κούκλα/θεά Κέιτ Μπλάνσετ.
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα μπορούσε να μιλήσει για την ομοφυλοφιλία,  απλά η σκέψη μου διαβάζοντας και παρακολουθώντας και τις δύο ιστορίες ήταν πως ''δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα''.  Και το εννοώ κάπως έτσι:  Άδειος συναισθηματικά,  πληγωμένος,  ανέραστος,  πεινασμένος,   βρίσκεσαι ξαφνικά σε ένα περιβάλλον όπου μπορείς να κάνεις το κέφι σου..  να βγεις από τα όσα σε πιέζουν,  στην προκειμένη στιγμή σύζυγος και παιδιά..  εε δεν θα κοιτάξεις να καβαντζάρεις ένα όμορφο αρσενικό για να το πας στο κρεββάτι σου;  Τι;  Θα πέσεις στα χέρια μιας γυναίκας;  Έτσι απλά;  Χωρίς να το έχεις;  Δεν προυποθέτει μια τάση,  μια έφεση προς την ομοφυλοφιλία;  Ξαφνικά σε ένα βράδυ,  ή σε μια στιγμή γίνεσαι ομοφυλόφιλος/η;  Στα 45 σου ανοίγουν οι ουρανοί,  πέφτει το σωστό κλειδί και ξεκλειδώνεις κάτι που υποτίθεται ότι δεν γνώριζες;  Και το άλλο πάλι;  Ντε και καλά αφού το κάνεις να σου αρέσει κι όλας;  Και όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα;  Αποκλείεται να ακολουθήσεις τον πειρασμό και να μην μπορέσεις να λειτουργήσεις;  Ή τέλος πάντων κάτι να μη σου αρέσει; Κάτι να πάει στραβά; Ή μήπως όλα είναι μια γεννετήσια ορμή που δεν αφήνει περιθώρια παρά μόνο αυτά της ηδονής και της απόλαυσης;  Διατηρώ τις επιφυλάξεις και τις αμφιβολίες μου..