Τις μέρες που είχε ήλιο, κοιτούσε τον ουρανό και γελούσε. Τις μέρες που ο ήλιος έκαιγε, έκανε σχέδια που δεν τα έγραφε πουθενά, μήτε σε τετράδια μήτε σε σκόρπια χαρτιά. Η πιθανότητα να μπορεί να πετύχει τα πάντα την έκανε να φουσκώνει από χαρά.
Όταν εμφανιζόταν η βροχή και κράταγε πολύ, αναδιπλωνόταν μέσα της και τα ακύρωνε, όλα! Δεν άντεχε ούτε τα ρούχα της, ούτε το βάψιμο στο πρόσωπο της, ούτε τα βραχιόλια στον αριστερό της καρπό. Τα σχέδια του μυαλού της θαρρείς και ταξίδευαν μακριά, εξαφανίζονταν κάπου πιό ψηλά από τα σύννεφα.
Μια έτσι, μια αλλιώς, ο καιρός περνούσε κι έφευγε.
Πόσους ανθρώπους κάνει δυστυχισμένους αυτός ο χειμώνας, τελικά...
ReplyDeleteΚαλή συνέχεια στη μέρα σου.
οχι ολος ο χειμωνας αλλα καποιες στιγμες του ναι Μαρια μου, να οπως σημερα με την ολοημερη βροχη.. αλλο να κοιτας απο το παραθυρο κι αλλο να εισαι εξω στις βολτες
DeleteΕίναι να μη σε πετύχει η καταιγίδα της βροχής και… της ζωής κι από πάνω να ’χεις ξεχάσει την ομπρέλα…
ReplyDeleteΑναδιπλώνονται -και ακυρώνονται- όλα!
Ο καιρός περνάει και φεύγει και σημασία δεν δίνει για την όποια διάθεσή μας...
Καλημέρα!
ευτυχως η διαθεση μας δεν μενει ποτε στασιμη γιατι ή που θα ειμασταν παντα μεσα στον ενθουσιασμο και στην καλη χαρα, ή που θα πεθαιναμε απο καταθλιψη.. σε δυο βδομαδες αλλαζει και η ωρα Στρατο
Deleteκαλο σαββατοβραδο
Κι όμως......θα πω κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν τη μαγεία της καταιγίδας και της βροχής. Την αντάρα της φύσης, την ένταση που σκάει επάνω μας, το φόντο της, το χρώμα της, τη δική της ιδιαιτερότητα.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα.
αα Γιαννη μου ζηλευω οσους βιωνουν ηλιο και βροχη με τον ιδιο τροπο.. ναι βεβαια ολα εχουν την καλη τους πλευρα και την ιδιαιτεροτητα τους :)
Deletekalo brady