Τις Κυριακές αυτές, που ξυπνάς αλλά δεν έχεις ξυπνήσει ενώ οι ώρες περνούν, ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, η βεράντα καίει, η ησυχία δίνει κλωτσιά στη σιωπή, πεταλούδες σα νιφάδες χιονιού, τιτιβίσματα χελιδονιών κι ο περιστρεφόμενος ανεμιστήρας σαν ον φερμένο από αλλού. Κυρίως κάψα και η απουσία του δροσερού νερού της θάλασσας, οι σελίδες του βιβλίου στην ξεκούραση, αύριο φωνάζουμε, αύριο θα σας πάμε βόλτα στις ξαπλώστρες, στα κύμματα, στην αλμύρα, στο μπλε. Οπωσδήποτε στο μπλε!
Μου άρεσαν και λάτρεψα αυτές τις περιγραφές στον εσωτερικό κόσμο του σπιτιού. Όπως και οι προσμονές επίσης.
ReplyDeleteΝα έχεις την καλησπέρα μου.
ηρθε το αυριο, προσπαθουμε να συνελθουμε :)
DeleteΩστόσο τα όμορφο ψάθινο καπέλο στην κρεμάστρα θα σου θυμίζει, Στέλλα μου, ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε το μπλε!
ReplyDeleteΚαλό καλοκαίρι!
τετοιο ατιθασο που ειναι το καλοκαιρι, διχως το μπλε θα δυστυχουσαμε Στρατο :)
Delete