Οπωσδήποτε έπρεπε να μπει στο πρώτο καφέ που θα έβρισκε μπροστά της. Ένας ζεστός καφές με μπόλικο γάλα θα την τόνωνε και μια τζούρα αλκοόλ, κατά προτίμηση ένα σπιτικό λικέρ από φρούτα θα την χαλάρωνε από την ένταση των περιστάσεων.
Θα άνοιγε το ημερολόγιο της και θα κατέγραφε τις σκέψεις της.
Τους δρόμους, που σχηματίζονταν γύρω της, θα έβρισκε ένα τρόπο να τους δείξει ανάγλυφους. Στη στασιμότητα μιας σελίδας ίσως να χρειαζόταν να δημιουργήσει διεξόδους με υπευθυνότητα, θα έβρισκε το είδος των υλικών, αν και τούτη τη στιγμή φάνταζε ασήμαντο.
Τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, δεν μας λυπάται κανείς!
*και τούτο δω το ημερολόγιο όσο κι αν το κάνω πέρα, τόσο μου φωνάζει ''με χρειάζεσαι''!!!
Λατρεύω τον τρόπο που χειρίζεσαι τούτο το ημερολόγιο Στέλλα. Αυτό το πρόσωπο που χρησιμοποιείς.
ReplyDeleteΚαλό σου Σάββατο κορίτσ μου.
Εχουμε την ευκαιρια να γραφουμε με γριφους Γιαννη κι ετσι δινουμε την εντυπωση πως εχουμε πολλα προσωπα, οι ιδιοι ειμαστε παντου απλα καποια πραγματα αλλου μας επιτρεπονται κι αλλου οχι, πχ τι συναισθημα να βγαλεις σε ενα χωρο σαν το φουμπου οπου ολα αλεθονται, αλλα παλι, ισως ενα ψευδωνυμο να εδινε μια αλλα ελευθερια, δεν ξερω!
Delete