κίτρινο

Το κίτρινο φως της άνοιξης απαλαίνει τις σκέψεις,  τις ευθύνες,  και τις ενοχές!
Μακραίνει ο χρόνος,  μαζί με το μεγάλωμα της μέρας,  το άνθισμα των λουλουδιών (σήμερα είδα τις πρώτες μου παπαρούνες).  Ο χρόνος έτσι όπως τον έχουμε οριοθετήσει στο μυαλό μας.  Που άλλες φορές μοιάζει πολύ στενόχωρος μέσα στα όρια του,  αποκτά εύρος.  Έτσι δημιουργείται ο ιδανικός καμβάς για θετικότερα συναισθήματα.  Όλα μοιάζουν πολύ πιο όμορφα και ίσως να είναι κι όλας,  γιατί όχι!  Τι περισσότερο χρειάζεται άραγε αυτό το ''τόσο,  όσο'' μας. 
Αλήθεια,  την Α.,  έχω να την δω από τον Σεπτέμβρη,  τότε που στριμωγμένη ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου,  της έκανα την τελευταία ερώτηση.  Πόσο με βόλεψε εκείνη η απάντηση.  Πόσο βοήθησε στην πορεία. 
Και να, που πέρασε από εκείνη τη μέρα ολόκληρος χειμώνας.  Και να,  που φτάσαμε σε μια χορταστική κατακίτρινη από το φως άνοιξη.  Είναι λύτρωση αυτή η εποχή!  Είναι λύτρωση ό,τι φιλτράρει το φως!